چکیده هدف تحقیق حاضر، شناسایی عوامل موثر بر نگهداشت اعضای هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری و رتبه بندی آن می باشد. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی بوده و از نظر روش آمیخته1 که در مقایسه بار روش های کمی و کیفی روش نسبتا جدیدی می باشد که در آن اطلاعات از طریق روش کتابخانه ای و میدانی با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه جمع آوری گردیده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه اعضای هیات علمی رسمی و پیمانی شاغل در دانشگاه حکیم سبزواری و اعضای هیات علمی که از این دانشگاه طی سالهای 1384 تا 1392 منتقل شده اند، می باشد. تعداد پرسشنامه های جمع آوری شده، متناسب با حجم نمونه به دست آمده از فرمول کوکران، 170 عدد می باشد. این پرسشنامه ها در میان اعضای هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری به طور تصادفی ساده تکمیل و پر شده اند. پرسشنامه مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه 65 گویه ای است که با توجه به اطلاعات جمع آوری شده از مصاحبه با خبرگان توسط محقق ساخته شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش از نرم افزار spss19 و نرم افزار smartpls استفاده شده است. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی حاکی از شناسایی 12 عامل موثر بر نگهداشت اعضای هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری می باشند. با انجام آزمون تحلیل عاملی تاییدی این عوامل به 11 عامل کاهش یافت و در نهایت 11 عامل حقوق، مزایا و امکانات رفاهی؛ فرصتهای پژوهشی؛ منزلت اجتماعی؛ شایستگی (شایسته سالاری)؛ فرصت پیشرفت؛ انگیزش؛ سبک مدیریت؛ امکانات شهری؛ دورکاری؛ شبکه های اجتماعی و آموزش به عنوان عوامل موثر بر نگهداشت اعضای هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری شناسایی شدند. نتایج آزمون فریدمن نیز جهت رتبه بندی عاملها نشان داد که عامل شایستگی (شایسته سالاری) با میانگین رتبه 92/7 در رتبه اول و مولفه آموزش با میانگین رتبه 60/3 در انتهای این رتبه بندی قرار دارد. کلید واژه: نگهداشت، هیات علمی، دانشگاه حکیم سبزواری.