سازند میلا به سن کامبرین میانی- بالایی در برش کوه باباعلی (واقع در شمال شرق دامغان)، در دامنه جنوبی البرز شرقی، دربردارنده توالی از سنگ های تخریبی و کربناته است. این سازند بصورت هم شیب و با ناپیوستگی فرسایشی بر روی کوارتزیت راسی (مرز بالایی سازند لالون) قرار گرفته و با نبود چینه ای مهمی بوسیله نهشته های سازند جیرود پوشیده می شود. در البرز سازند میلا از 5 پاره سازند تشکیل شده است. در برش مورد مطالعه ، پاره سازندهای 1 تا 3 میلا جهت مطالعه رخساره های رسوبی و محیط های رسوبی بررسی شده است. این پاره سازندها 287 متر ستبرا داشته و به چهار واحد رسوبی قابل جدایش می باشد. واحد یک توالی منظمی از دولومیت، آهک و مارن، واحد دو توالی از نهشته های آهک ماسه ای، مارن و دولومیت های خاکستری همراه با برش های انحلالی، واحد سه تناوبیا ز دولومیت های نازک لایه و مارن های زرد رنگ و واحد چهارم دارای ردیف هایی از دولومیت ها و سنگ آهک های ضخیم لایه تا توده ای سفید رنگ که ستبرترین بخش از سازند میلا به حساب می آید. واکاوی رخساره های رسوبی این توالی رسوبی به شناسایی پنج گروه رخساره ای تخریبی و کربناته وابسته به کمربندهای ساحلی، پهنه های جزر ومدی، لاگون، سد و حاشیه سد و دریای باز کم ژرفا در منطقه مورد مطالعه انجامیده است. تغییرات عمودی و جانبی رخساره ها، شواهد رخساره ای از جمله فراوانی نهشته های توفانی و نبود آهک های توربیدیتی، ساختمان ها و بافت های رسوبی و نبود ریف های کربناته رسوبات سازند میلا در طی کامبرین میانی- پسین نشانگر رمپ کربناته تک شیب (ramp) شبیه عهد حاضر خلیج فارس است.