زندگی انسان بر اساس ارتباط با محیط اطراف و همنوعانش شکل می گیرد. انسانهای نخستین نیز همواره سعی داشتند اندیشه ها و تفکرات خود را به شکلی به اطرافیان خود انتقال دهند و ساده ترین روش برای رسیدن به این هدف مجسم کردن این اندیشه ها و تخیلات بوده است. این نوع ارتباط که امروزه آن را تحت عنوان ارتباط بصری می شناسیم تنها زبان مشترک تمامی انسان ها است. فن آوری های نوین موجب تحول بزرگی در چگونگی تولید و اجرای محصولات هنری شده است. توسعه ی امکانات رسانه های جدید نیز تعریف ما را از مقوله ی ارتباط دگرگون ساخته است. و ایجاد زمینه های جدید ارتباطی را بین هنرمند و مخاطب باعث شده است. بنیان هنر جدید بر موزه گریزی، رواج هنر ناپایدار و استفاده گسترده از اشیاء حاضر و آماده دنیای مصرفی امروز ماست. آثار هنر جدید بیش تر به مشارکت فعالانه ی مخاطب به عنوان بخشی از اثر گرایش دارد. در این پژوهش به بررسی توصیفی – تحلیلی هنر جدید با تاکید بر چیدمان های صورت گرفته در نمونه ها، پرداخته و روش گردآوری اطلاعات و منابع، کتابخانه ای، مکتوب و دیجیتال بوده است. نتیجه بررسی ها نشان می دهد هنر جدید در دوران معاصر رو به گسترش و ابداع شیوه های بیانی نو بوده و پیوند تنگاتنگ خود را با زندگی روزمره و مواد مصرفی بیش از پیش حفظ می نماید. آثار هنری جدید بویژه در شکل های جدید خود همچون چیدمان ها، ویژگی های گفتمانی دارند و مخاطبین نقش موثری در تکمیل و درک اثر داشته و در شکل گیری اثر هنری با هنرمند مشارکت دارند.