رمان ناتور دشت (1951)، اثر برجسته جی دی سلینجر، به دلیل زیر سوال بردن و کوچک شمردن هنجارهای اجتماعی و ارزش های فرهنگی درون مایه ای انتقادی دارد. هولدن کالفیلد، قهرمان نابالغ و بی تجربه آن، به ظاهر با پیروی نکردن از اصول اخلاقی و قیود رفتاری که تمکین به آنها تضمین کننده سلامت فکریست به طغیان علیه نظام های ایدئولوژیک جامعه امریکای پس از جنگ جهانی دوم (1939-1945) می پردازد. زبان به اصطلاح موهن و کفرآلود هولدن از او شخصیتی آشوب طلب و متمرد در ذهن خواننده متبادر می سازد. در هزارتوی اینگونه تفاسیر ادبی، برخی از ابعاد برجسته این رمان، به ویژه ابعاد سبکی و روایی، به درستی مورد بحث و بررسی قرار نگرفته اند. در واقع، مطالعه جامع ویژگی های زبانی و ساختارهای روایی رمان ناتور دشت راه را برای ارائه دیدگاهی نوین پیرامون هویت هولدن، که در پایان داستان دچار تغییرات اساسی می شود، هموار می سازد