امروزه اگر بخواهیم تعداد عکس هایی که توسط هنرمندان و عکاسان گرفته می شود را با کل عکس هایی که سالانه در سرتا سر دنیا گرفته می شود مقایسه کنیم، عدد بسیار ناچیزی به دست می آوریم. هر ساله میلیاردها عکس دیجیتال در سرتا سر دنیا توسط مردم عادی و غیر حرفه ای گرفته می شود. این افراد نه دانش فنی گسترده ای در زمینه عکاسی داشته و نه اطلاعی از قواعد رایج در دنیای هنر دارند. این اکثریت نا آگاه بدون دانستن قواعد زیبایی شناسی از آن به صورت ناآگاهانه استفاده کرده و عکس می گیرند و گاه اقدام به دستکاری عکس می کنند.امروزه، رویکرد عوام در باره عکاسی به طور چشمگیری تغییر یافته است.این گونه به نظر می رسد که همچنان که متخصصان دنیای عکس در حال نظریه پردازی هستند، مردم عادی نیز در یک سوی دیگر این ماجرا بدون اطلاع از اصول پیگیرانه عکس می گیرند . در این پژوهش سعی بر آن است که به تحلیل وبررسی آرای 4 نفر از متفکرین حوزه عکاسی دیجیتال همچون1.ویلیام میشل ،2.جفری باچن،3. مارتا راسلر. ،4. سارا کمبرکه به مسئله صدق و دستکاری عکس در دوران عکاسی دیجیتال پرداخته اند، مورد تحلیل و بررسی قرار گیرند. آن جا که مردم ایران نیز هم پای دیگر مردم جهان به انواع وسایل ثبت تصویر و همچنین وسایل ارتباط جمعی دسترسی داشته و در این زمینه فعالیت های زیادی را انجام داده اند، به همین علت 200 مورد پژوهشی در محدوده جغرافیایی کشور ایران انتخاب شده واز آنجا که انتشار تمامی عکسها توسط افراد در صفحات مجازی موجود در شبکه های اجتماعی صورت می گیرد. این موارد پژوهشی از فضای مجازی فیسبوک و درسالهای 1390 تا 1392 انتخاب شده اند تا بر اساس آرا مذکور تحلیل و بررسی گردند. کلمات کلیدی:عکس دستکاری شده ،صدق،واقعیت‏ ‏‏‏، ‏تصویر سازی دیجیتال ،واقعیت مجازی