واکنش های فسفات و نگهداری آن ها در خاک از جنبه تغذیه گیاه و کارایی استفاده از کود دارای ‏اهمیت زیادی هستند. سرنوشت فسفر استفاده شده بصورت نتیجه ای از تعادل آن بین فازهای جامد ‏و محلول عمدتا توسط سرعت برهم کنش فسفر با ذرات خاک تحت تاثیر قرار می گیرد. هدف از ‏این تحقیق بررسی سینتیک واجذبی فسفر تحت تاثیر کاربرد کود فسفره و ماده آلی در دو خاک ‏استان کرمان می باشد. برای این هدف، کود فسفره در سطوح صفر، 50،100 و 150 میلی گرم ‏فسفر در کیلوگرم خاک و ماده آلی (کود مرغی و کمپوست پسته) به میزان 4 درصد به خاک ‏اضافه شدند. نمونه ها در رطوبت حدود ظرفیت مزرعه به مدت 90 روز خوابانیده شدند. در پایان ‏واجذبی فسفر بوسیله عصاره گیری با بیکربنات سدیم در مدت 4320 دقیقه اندازه گیری شد. سپس ‏هفت معادله سینتیکی بر مقادیر فسفر واجذب شده برازش داده شدند. نتایج نشان داد که واجذب ‏فسفر از خاک ها با یک واکنش سریع اولیه شروع شده بود که با یک واکنش آهسته ثانویه تا ‏‏4320 دقیقه ادامه داشت. آزاد شدن فسفر از خاک با افزایش میزان کود فسفره و کود حیوانی به ‏خاک، افزایش یافت. داده های اندازه گیری شده بیشترین برازش را با معادلات تابع توان، الوویچ ‏ساده شده نشان دادند.‏

واجذبی فاکتور مهمی است که قابلیت دسترسی فلز در خاک را کنترل می کند. هدف تحقیق ‏حاضر مطالعه واجذبی مس و کادمیم تحت تاثیر کود مرغی و کمپوست پسته و سطوح مختلف ‏کود مسی و تعیین تناسب مدل های مختلف سینتیکی جهت توصیف واجذبی مس و کادمیم در ‏خاک های مورد مطالعه بود. دو نمونه خاک آهکی از افق سطحی خاک های استان کرمان انتخاب ‏شدند. سپس مس در سطوح صفر، 3،5 و 10 میلی گرم در کیلو گرم، و مواد آلی به نسبت 300 گرم ‏در کیلو گرم به خاک ها اضافه شدند. نمونه ها به مدت 90 روز خوابانیده شدند. برای مطالعات ‏واجذبی نمونه ها توسط ‏edta‏ برای دوره های5 تا2880 دقیقه شیکر شدند. نتایج نشان داد که ‏واجذبی مس با افزایش سطوح کودی به صورت معنی داری افزایش یافت. واجذبی مس نسبت به ‏خاک شاهد در تیمار کود مرغی افزایش و در تیمار کمپوست پسته کاهش یافت. و برای واجذبی ‏کادمیم کود مرغی و کمپوست پسته واجذبی کادمیم را نسبت به شاهد کاهش دادند، همچنین ‏معادلات تابع توانی و الوویچ ساده شده بهترین معادلات برای توصیف واجذبی مس و کادمیم ‏ازخاک ها بودند.‏

اقلیم و توپوگرافی، دو عامل مهم خاکسازی می باشند که پیدایش و تکامل خاک را تحت تأثیر قرار می دهند. تحقیق حاضر به منظور مطالعه تأثیر پستی و بلندی و اقلیم بر تشکیل و تکامل خاکهای ردیف توپوگرافی- اقلیمی و نیز بررسی خصوصیات فیزیکی، شیمیایی، کانی شناسی رسی و میکرومورفولوژی خاکها در یک برش طولی از دشت کرمان به طرف ارتفاعات لاله زار انجام پذیرفت. منطقه مورد مطالعه، به مساحت حدود 1200 کیلومترمربع در جنوب غربی شهر کرمان قرار گرفته است. دوازده عدد پروفیل شاهد بررسی شد. پروفیل های 1 تا 5 در ابتدای برش طولی دارای رژیم رطوبتی اریدیک و حرارتی مزیک بودند. از سوی دیگر، پروفیل های 6 تا 12 در رژیم رطوبتی زریک و حرارتی مزیک واقع شده اند. مطالعه بخش رس خاکها حاکی از وجود کانیهای رسی کلریت، ایلیت، پالیگورسکیت، اسمکتیت، کانیهای مخلوط منظم و کائولینیت میباشد. وجود و مورفولوژی بلورهای پالیگورسکیت توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی و عبوری بررسی گردید.به طرف انتهای برش طولی، با افزایش رطوبت، از پایداری پالیگورسکیت کاسته می شود و اسمکتیت، کانی غالب خاک میباشد.فرم های پوشش، پرشدگی منافذ، هایپوکوتینگ و نادول های کربنات کلسیم همراه با فرم های عدسی و صفحات درهم قفل شده گچ پدوفیچرهای غالب خاک را تشکیل می دهند.پوشش های رسی نیز در افقهای آرجیلیک بخش های فوقانی منطقه مورد مطالعه مشاهده گردید.

این پژوهش به بررسی تاثیر آهک و ماده آلی بر میزان روی و کادمیوم قابل دسترس خاک در طول زمان خواباندن می پردازد. نمونه های خاک با آهک در سه سطح صفر، 5 و 15 درصد و ماده آلی در سه سطح صفر، 4 درصد کود مرغی و 4 درصد پودر یونجه تیمار شدند و به مدت 6 هفته در شرایط گلخانه نگهداری شدند. سپس با عنصر روی از منبع سولفات در دو سطح صفر و 100 میلی گرم بر کیلوگرم و کادمیوم از منبع نیترات در دو سطح صفر و 10 میلی گرم برکیلوگرم تیمار شدند. سپس در زمان های 1، 3، 7، 14، 28 و56 روز، روی و کادمیوم نمونه ها بوسیله 05/0 مول edta در6 ph= عصاره گیری شدند. نتایج نشان دادند با افزایش زمان خوابانیدن و سطح آهک، مقدار روی و کادمیوم خاک کاهش یافت. کاربرد کود مرغی و پودر یونجه سبب افزایش قابلیت دسترسی این عناصر در خاک شد. همچنین نتایج نشان دادند که اثر تیمارهای زمان، آهک و ماده آلی در غلظت بالاتر عناصر روی و کادمیوم متفاوت است. معنی داری اثرات متقابل متفاوت در مورد عناصر روی و کادمیوم بیانگر این نکته است که علاوه بر خصوصیات خاک، نوع فلز نیز در رفتار آن در خاک تأثیر دارد.

مدیریت صحیح بقایای گیاهی یکی از جنبه های مهم حفاظت خاک است که نقش اساسی در تغییر ویژگی های خاک و تولید محصول دارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر نوع و مدیریت های مختلف بقایای گیاهی بر برخی ویژگی های خاک در شرایط مزرعه ای انجام شد. به این منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و دو نوع بقایا (کاه و کلش جو و بقایای یونجه) در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) مخلوط یک درصد جرمی بقایا با خاک، 2) مخلوط نیم درصد جرمی بقایا با خاک، 3) گذاشتن بقایا در سطح خاک به نسبت یک درصد، 4) سوزاندن و 5) شاهد بود. پس از گذشت نه ماه، نمونه برداری از عمق صفر تا 20 سانتی متر خاک صورت گرفت و همزمان شدت نفوذ آب در خاک به روش رینگ های مضاعف اندازه گیری شد. نتایج بررسی ویژگی های شیمیایی حاکی از آن بود که از بین همه تیمارها، سوزاندن بقایای یونجه، بیشترین میزان افزایش ec (20 درصد)، ph (6/9 درصد)، فسفر قابل جذب (3/84 درصد) و آهک ( 28 درصد) را نسبت به تیمار شاهد به دنبال داشت. تیمارهای مخلوط یک درصد بقایای یونجه و سوزاندن کاه و کلش به ترتیب باعث افزایش 97 و 74 درصدی پتاسیم و کلر محلول گردید. به علاوه، تیمار مخلوط یک درصد کاه و کلش جو، بیشترین میزان افزایش کربن آلی (3/82 درصد) نسبت به شاهد را نتیجه داد. در مورد ویژگی های فیزیکی نیز تیمار مخلوط یک درصد، بیشترین افزایش تخلخل کل (36 درصد)، شدت نفوذ نهایی (5/60 درصد)، وتخلخل تهویه ای (44 درصد) را نسبت به شاهد ایجاد نمود در حالی که تیمار یاد شده بیشترین میزان کاهش (3/46 درصد) را برای جرم مخصوص ظاهری نسبت به تیمار شاهد به دنبال داشت. تیمار مخلوط یک درصد بقایا، افزایش 5/69 و 5/12درصدی را به ترتیب برای نقطه پژمردگی دائم و آب قابل دسترس نسبت به شاهد نشان داد. در نتایج توزیع اندازه ذرات، شاخص dg (میانگین هندسی اندازه ذرات)، بیشترین میزان افزایش (93 درصد) نسبت به شاهد را در اثر تیمار مخلوط یک درصد کاه و کلش جو نشان داد. مخلوط یک و نیم درصد و گذاشتن سطحی بقایا، بیشترین سهم از توزیع اندازه منافذ مربوط به کلاس اندازه بزرگتر از 10 میکرومتر را نتیجه داد. یافته های این پژوهش روشن ساخت که در مجموع، مخلوط کردن بقایا با خاک و نگهداری آن ها به عنوان مطلوب ترین روش های مدیریتی برای دستیابی به کیفیت مطلوب و پایدار خاک ضروری است.

امروزه نگرانی روز افزونی در ارتباط با هدرروی عناصر غذایی از خاک های کشاورزی به وجود آمده است. هدر روی عناصر غذایی موجب کاهش حاصلخیزی خاک و آلودگی منابع آب های سطحی و زیر زمینی می گردد. این نگرانی در مورد خاکهای با بافت سبک، بیشتر است که علت آن را می توان در ظرفیت پایین این خاک ها در نگهداری عناصر غذایی جستجو نمود. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر کاربرد کود مرغی و کود فسفر (kh2po4) بر میزان آبشویی برخی از کاتیون ها و آنیون ها و توزیع عمقی این عناصر در خاک انجام گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با اعمال تیمارهای کود مرغی در سه سطح (شاهد، 2% و 4%)، کود فسفر در سه سطح (شاهد، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم خاک)، آبشویی در سه سطح50 درصد حجم تخلخل ( pv5/0)، 100 درصد حجم تخلخل (pv 1) و200 درصد حجم تخلخل ( pv 2) و تیمار عمق در سه سطح (صفر تا 5، 5 تا 10 و 10 تا 20 سانتی متر) در سه تکرار و در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از ستون خاک انجام شد. همچنین برماید به میزان 200 میلی-گرم بر کیلوگرم از منبع برماید پتاسیم پس از انکوباسیون به صورت محلول به ستون ها اضافه گردید. در پایان آزمایش، غلظت کاتیون های سدیم، پتاسیم،کلسیم، منیزیم محلول، آنیون های کلر، بی کربنات، برماید محلول و غلظت فسفر قابل استفاده در عمق های مذکور اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که افزودن کود مرغی و فسفر سبب کاهش آبشویی کاتیون ها و افزایش آبشویی آنیون ها در خاک گردید. افزایش حجم آبشویی سبب آبشویی و انتقال همه پارامترهای اندازه-گیری شده (فسفر قابل استفاده به مقدار جزئی) در خاک گردید، به نحوی که کمترین و بیشترین آبشویی پارامترهای مورد نظر به ترتیب مربوط به 5/0 و 2 برابر حجم منفذی بود. غلظت همه پارامترهای مورد بررسی (به جزء کلسیم و منیزیم) در عمق های پایینی بیشتر از سطح بود. در واقع توزیع عمقی کاتیون های کلسیم و منیزیم محلول روند خاصی نداشتند. یافته های این تحقیق اهمیت پرداختن بیشتر به نقش ترکیب کودهای آلی و شیمیایی و حجم آبشویی بر میزان آبشویی عناصر غذایی از خاک را در راستای جلوگیری از هدررفت این عناصر و آلودگی منابع آب های زیر زمینی نشان می دهد.

باد یکی از عوامل مهم فرسایش خاک در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود. به دلیل پوشش گیاهی ضعیف در این نواحی، ذرات قابل انتقال خاک توسط باد حمل شده و منجر به ایجاد فرسایش بادی می گردد. پوشش سنگریزه موجود در سطح خاک های لخت و فاقد پوشش گیاهی بر شدت فرسایش بادی تاثیر دارد. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مالچ سنگریزه ای بر شدت فرسایش بادی بوسیله دستگاه تونل باد انجام شد. به این منظور دو نمونه خاک 1 (لوم شنی) و خاک 2 (شنی لوم) با حداکثر اندازه ذرات 2 میلی متر تهیه شد. آزمایش ها به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در سه اندازه سنگریزه (ریز، متوسط و درشت) و چهار سطح پوشش سنگریزه (شاهد، 10، 20و 40 درصد)، تحت سه سرعت باد (2، 9 و 18 متر بر ثانیه)، و هر یک در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان دادکه با افزایش سرعت باد، شدت فرسایش افزایش می یابد وهمچنین افزایش درصد پوشش سنگریزه سطحی کاهش میزان شدت فرسایش را نشان داد. بیشترین میزان فرسایش در سرعت باد 18 متر بر ثانیه مربوط به خاک شاهد (فاقد سنگریزه) 2 بود وکمترین میزان آن در سرعت 2 متر برثانیه، تحت پوشش 40 درصدی سنگریزه متوسط در خاک 1 بود. نتایج بررسی توزیع اندازه ذرات رسوب نشان داد که نسبت به خاک های مورد مطالعه رسوب حاصل در همه سرعت های باد، اندازه ریزتری داشت. یافته های این تحقیق اهمیت در نظر گرفتن نقش پوشش سنگریزه در کنترل شدت فرسایش بادی و همچنین توزیع اندازه ذرات رسوب را نشان داد.

ورود آلاینده ها به خاک باعث انباشته شدن بیش از حد فلزات سنگین به سرب، کادمیم، مس و روی در خاک می¬گردد. بنابراین آگاهی از چگونگی رفتار شیمیایی آن ها و پاکسازی یا خنثی سازی آن ها در اکوسیستم های گوناگون امری ضروری است. پاکسازی محیط از غلظت¬های بالای سرب، با توجه به اثرات سمی آن اهمیت دارد. یکی از تکنیک هایی که در طی دو دهه پیش توسعه پیدا کرده گیاه پالایی است که درآن از طریق کشت گیاهان مناسب در جهت پاک سازی، جذب و خارج ساختن آلاینده ها از خاک اقدام می¬گردد. عامل¬های کلات¬کننده و جذب و حل شدن فلزات را توسط گیاه افزایش می¬دهد، بنابراین استفاده از آن¬ها در گیاه پالایی می¬تواند دارای اهمیت باشد. به منظور بررسی تاثیر آمونیوم مولیبدات و اتیلن دی آمین تترا استیک اسید (edta) بر جذب سرب توسط گیاهان ذرت (zea mays ) و آفتابگردان (helianthus) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طراحی و در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرمان اجرا شد. عنصر سرب از منبع کلرید سرب (pbcl2) در چهار سطح (صفر، 150، 300، 450 میلی گرم بر کیلو گرم) به عنوان منبع آلوده کننده و محلول آمونیوم مولیبدات (غلظت مولیبدن به میزان 10 میلی گرم برکیلو گرم خاک) و edta (به میزان یک گرم برکیلوگرم خاک) به عنوان کلات به کاربرده شد. با توجه به نتایج مشاهده شد که کاربرد سرب باعث کاهش معنی دار (01/0> p) وزن خشک ذرت و آفتابگردان گردید. با افزایش سطوح سرب، وزن خشک اندام هوایی و ریشه به صورت معنی داری کاهش پیدا کرد (01/0> p) و با افزایش سطوح سرب جذب کل سرب در اندام هوایی و ریشه ذرت و آفتابگردان به طور معنی داری افزایش یافت (01/0> p). ذرت نه تنها بیومس بیشتری نسبت به آفتابگردان داشت بلکه توانایی جذب کل سرب در ذرت بیشتر از آفتابگردان بود. همچنین، کاربرد edta جذب کل سرب اندام هوایی و ریشه را در هر دو گیاه افزایش داد (01/0> p). در حالی که آمونیوم مولیبدات در مقایسه با edta در جذب سرب توانایی کمتری داشت. نتایج این بررسی نشان داد که می توان از عامل کلات کننده edta و کشت گیاه ذرت برای پاکسازی خاک های آلوده به سرب بهره برد.

با توجه به اهمیت آب در کشاورزی مناطق خشک و نیمه خشک و تلفات بخش قابل توجهی از طریق تبخیر مستقیم و نفوذ عمقی در خاک تحت کشت محصولات زراعی، اثر تیمارهای ترکیبی بقایای جو، زئولیت و پلیمر سوپرجاذب در دو رژیم آبیاری بر برخی از خصوصیات زراعی و فیزیولوژیک ذرت و سورگوم در شرایط حداقل خاک¬ورزی مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل¬ اسپیلت در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با 3 تکرار به مدت دو سال (1392-1391) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی جوپار کرمان انجام شد. در این تحقیق رژیم آبیاری در دو سطح شامل آبیاری نرمال و تنش خشکی (به ترتیب آبیاری بر اساس¬70 و 140 میلی¬متر تبخیر از طشت تبخیر کلاس a) ¬و تیمارهای نوع گیاه شامل ذرت و سورگوم به¬ صورت فاکتوریل و به عنوان عامل اصلی در نظر گرفته شدند. تیمارهای ترکیبی بقایای جو¬، زئولیت و پلیمرسوپر¬¬جاذب¬ در5 سطح به¬ عنوان عامل¬ فرعی به شرح زیر بودند: الف) 5/4 تن بقایا +10 تن زئولیت در هکتار، ب) 5/4 تن بقایا + 60 کیلو¬گرم پلیمر سوپر¬جاذب¬ در هکتار، ج) 5/4 تن بقایا + 5 تن زئولیت +30 کیلو¬¬گرم سوپر¬جاذب در هکتار، د) 5/4 تن بقایا در هکتار، ه) شاهد. بر اساس نتایج، عملکرد علوفه تر و خشک ذرت به ترتیب 6/62 و 14/13 تن در هکتار بود، در حالی که عملکرد علوفه تر و خشک برای سورگوم در چین اول به ترتیب 5/48 و 18/10 تن در هکتار و در مجموع دو چین 5/67 و 12/14 تن در هکتار بود. کارآیی مصرف آب برای علوفه تر و خشک ذرت به ترتیب 51/7 و 57/1 کیلوگرم علوفه بر متر مکعب آب و برای سورگوم (مجموع دو چین) 69/5 و 19/1 کیلوگرم علوفه بر متر مکعب آب بود. ذرت با عملکرد دانه 67/11 تن در هکتار و کارآیی مصرف آب 16/1 کیلوگرم دانه بر متر مکعب آب نسبت به سورگوم با عملکرد دانه 5/4 تن در هکتار و کارآیی مصرف آب 41/0 کیلوگرم دانه بر متر ¬مکعب آب برتر بود. همچنین علوفه ذرت با دارا بودن فیبر کمتر (سلولز، همی سلولز و لگنین) و ماده خشک قابل هضم بیشتر از کیفیت بیشتری نسبت به سورگوم برخوردار بود. بیشترین عملکرد علوفه و کارآیی مصرف آب مربوط به تیمارهای زئولیت (5 تن و 10 تن در هکتار) و کمترین آنها مربوط به تیمار شاهد بود. بین تیمار پلیمرسوپرجاذب در حضور بقایا و تیمار بقایا تفاوت معنی¬داری از لحاظ عملکرد علوفه و کارآیی مصرف آب وجود نداشت. در هر دو گیاه تیمارهای زئولیت (5 تن و 10 تن در هکتار) از کمترین غلظت کادمیوم در دانه و علوفه برخوردار بودند. کاربرد 5/4 تن بقایا در هکتار تاثیر معنی¬داری در افزایش محتوی نسبی آب برگ و کاهش مالون¬دی آلدهاید و پرولین برگ در هر دو گیاه داشت. تیمارهای زئولیت (5 تن و 10 تن در هکتار) با کاهش فیبر علوفه منجر به افزایش کیفیت علوفه شدند. کاربرد بقایا به طور معنی¬داری عملکرد کوآنتومی فتوسیستم (fv/fm) ii و فلورسانس متغیر (fv) را افزایش داد. بیشترین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت و بیشترین مقدار پرولین و مالون دی آلدهاید مربوط به تیمار شاهد بود، در حالی که بین تیمار بقایا با تیمارهای زئولیت و پلیمرسوپرجاذب در حضور بقایا تفاوت معنی¬داری از لحاط صفات فوق نبود. همچنین تیمار شاهد از کمترین محتوی رطوبت خاک برخوردار بود در حالی که بین سایر تیمارها تفاوت معنی¬داری نبود. در هر دو گیاه تحت تنش خشکی عملکرد علوفه و دانه، عملکرد کوآنتومی فتوسیستم (fv/fm) ii، فلورسانس متغیر (fv)، کلروفیلa و محتوی رطوبت خاک کاهش یافت، اما کارآیی مصرف آب، غلظت نیتروژن در دانه و علوفه، فسفر دانه، کادمیوم علوفه، پروتئین خام علوفه، پرولین و مالون¬دی¬آلدهاید برگ و فیبر دیواره سلولی (سلولز، همی سلولز و لگنین) افزایش معنی¬داری داشت. در ذرت محتوی نسبی آب برگ و شاخص کلروفیل برگ تحت تنش خشکی به طور معنی¬¬¬داری کاهش یافت، در حالی که تاثیر تنش خشکی بر صفات فوق در سورگوم معنی¬دار نبود. تحت تنش خشکی در گیاه ذرت افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز و در سورگوم افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که سورگوم نمی¬تواند جایگزین خوبی برای ذرت در کشت دوم منطقه معتدل باشد، بنابراین برای کشت دوم منطقه معتدل کشت ذرت در شرایط حداقل خاک ورزی و همچنین کاربرد 5 تن زئولیت و 5/4 تن در هکتار بقایا توصیه می گردد.

خاکدانه¬ و خاکدانه¬سازی نقش مهمی در فرآیند¬های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک ایفا می-کنند. یکی از عوامل موثر بر خاکدانه¬سازی و توزیع اندازه ذرات، کاربری اراضی و نوع کشت می¬باشد. هدف این تحقیق بررسی اثر سیستم¬های کشت مختلف بر برخی ویژگی¬های فیزیکی و شیمیایی خاک و رابطه آن¬ها با توزیع اندازه ذرات می¬باشد. به این منظور از ریزوسفر 6 نوع کشت شامل گندم، جو، ذرت، یونجه، آیش و زمین تازه شخم¬خورده در سه تکرار و از دو موقعیت سطحی (10-0 سانتی¬متری) و عمقی (20-10 سانتی¬متری) نمونه¬برداری انجام گرفت. همچنین توزیع اندازه ذرات اولیه و ثانویه به ترتیب با استفاده از آزمایش هیدرومتر و الک در دو حالت تر و خشک اندازه¬گیری شد. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص گردید که سیستم کشت می¬تواند بر ویژگی¬هایی چون میزان هدایت الکتریکی، ph، esp، درصد کربن آلی، کاتیون¬های محلول، درصد شن، سیلت و رس و پایداری خاکدانه تأثیر داشته باشد و همچنین عمق خاک می¬تواند بر ph، cec و کلسیم تبادلی تأثیرگذار باشد. نتایج تجزیه واریانس داده¬ها نشان داد که درصد ذرات بزرگتر از 25/0 میلی¬متر در حالت تر (was >0. 25 mm) به عنوان شاخصی از پایداری خاکدانه متأثر از نوع سیستم کشت بوده به¬طوری¬که بیشترین درصد این ذرات درسیستم کشت گندم به دست آمد که بطور معنی¬داری بیشتر از سایر سیستم¬های کشت بود و این به دلیل سیستم ریشه¬ای قوی در این مزرعه می¬باشد. همچنین نتایج حاکی از همبستگی توزیع ثانویه با توزیع اولیه ذرات بود. در کوچکترین کلاس اندازه ذرات (25/0-0 میلی¬متر)، پایداری خاکدانه¬های کوچک همبستگی مثبتی با درصد ذرات رس نشان داد در حالی¬که در کلاس بزرگتر (5-1 میلی¬متر)، پایداری خاکدانه¬های بزرگ با درصد ذرات شن همبستگی داشت. همچنین نتایج نشان داد که درصد ذرات بزرگتر از 25/0 میلی¬متر در حالت خشک (dsa>0.25 mm) بیشتر از wsa>0.25 mm می¬باشد. در کل یک تصور کلی از همبستگی بین توزیع اندازه خاکدانه، خاکدانه¬های پایدار در آب (wsa) و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک¬ها برای منطقه مورد مطالعه گسترش یافت.

این تحقیق به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف ورمی کمپوست (صفر، 3، 6 و 9 تن در هکتار) و محلول پاشی اسید هیومیک (صفر، 1000، 2000 و 3000 پی پی ام) بر خصوصیات کمی و کیفی گلرنگ بهاره (رقم محلی اصفهان) طی سال های 91 و 92 در کرمان انجام شد. آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای ورمی کمپوست و اسید هیومیک به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی اعمال گردیدند. به علاوه، یک تیمار کود شیمیایی (n: 75، p:50، k: 50 کیلوگرم در هکتار و محلول پاشی مخلوط 1000 پی پی ام آهن و روی) به صورت جداگانه تحت عنوان کشاورزی متداول نیز در نظر گرفته شد. در طول فصل رشد گیاه، 6 نوبت نمونه برداری برای تعیین شاخص سطح برگ (lai)، وزن خشک کل (tdw)، سرعت رشد محصول (cgr)، سرعت جذب خالص (nar) و سرعت رشد نسبی (rgr) بر حسب درجه روز رشد (gdd) انجام شد. در این آزمایش، اجزای عملکرد دانه، عملکرد دانه، عملکرد گلبرگ و برخی از صفات کمی و کیفی گلرنگ اندازه گیری شدند. همچنین در پایان سال دوم، برخی از ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک نیز تعیین شد. نتایج نشان داد که بیشترین lai، tdw و cgr در تیمارهای 9 تن ورمی کمپوست در هکتار و 3000 پی پی ام اسید هیومیک حاصل شد؛ در حالی که بالاترین مقادیر nar و rgr در مرحله ظهور غنچه های گل مربوط به کشاورزی متداول بود. افزودن مقدار ورمی کمپوست و غلظت محلول پاشی منجر به افزایش معنی دار میانگین طول ساقه، قطر ساقه، تعداد شاخه فرعی اولیه و ثانویه، تعداد غوزه در بوته، تعداد دانه در غوزه، عملکرد دانه، عملکرد گلبرگ، درصد روغن دانه، عملکرد روغن، عملکرد پروتئین، محتوای کلروفیل، کاروتنوئیدها، پروتئین خام و درصد قندهای محلول برگ در مقایسه با تیمار کشاورزی متداول گردید به طوری که بالاترین میانگین ها در تیمارهای 9 تن ورمی کمپوست + 2000 و 3000 پی پی ام اسید هیومیک مشاهده شد. بالاترین میانگین قطر غوزه و شاخص برداشت دانه به ترتیب در تیمارهای 6 تن ورمی کمپوست + 2000 پی پی ام اسیدهیومیک و 9 تن ورمی کمپوست + 1000 پی پی ام اسیدهیومیک حاصل شد. میانگین وزن هزار دانه و درصد پروتئین دانه در تیمارهای ارگانیک ورمی کمپوست + اسید هیومیک در مقایسه با کشاورزی متداول کاهش نشان دادند. با افزایش مقدار تیمارهای ارگانیک، میانگین درصد اسیدهای چرب غیراشباع در مقایسه با کشاورزی متداول در هر دو سال افزایش یافت که دلیل آن بالا رفتن محتوای اسیدلینولئیک بود. افزایش مقدار ورمی کمپوست و غلظت محلول پاشی باعث کاهش معنی دار وزن مخصوص ظاهری خاک، ec ، ph و کادمیوم قابل جذب خاک گردید در حالی که درصد تخلخل، کربن آلی و محتوای نیتروژن، فسفر و پتاسیم قابل جذب خاک در مقایسه با کشاورزی متداول افزایش نشان دادند. همچنین، نتایج نشان داد میانگین اجزای عملکرد، عملکرد دانه، گلبرگ، روغن و پروتئین و بیشتر صفات کیفی در تیمارهای ارگانیک 6 تن کود ورمی کمپوست + محلول پاشی 2000 و 3000 پی پی ام اسید هیومیک در مقایسه با تیمار 9 تن ورمی کمپوست بدون محلول پاشی از نظر آماری برابر بودند و حتی در مواردی نیز برتری نشان دادند که از دیدگاه اقتصادی حائز اهمیت است.

برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک شامل بافت، توزیع اندازه ذرات ثانویه، جرم مخصوص ظاهری، تخلخل کل، رطوبت جرمی اشباع، ec، ph، غلظت کاتیون های محلول،کربن آلی و کربنات کلسیم معادل اندازه گیری شد. همچنین شدت فرسایش و سرعت آستانه در دو شرایط دست خورده و دست نخورده تعیین شد. شرایطدست-نخوردهبهعنوانشرایط مبنادر نظر گرفته شد ونتایج حاصل از شرایطدست خوردهبا آن مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در شرایط دست خورده، شدت فرسایش بادی بین 2/4 تا 6/30 گرم بر مترمربع در ثانیه متغیر بود که این مقدار بطور متوسط حدود سه برابر بیشتر از شرایطدست نخوردهبدست آمد. همچنین، در شرایط دست-خورده،دامنه سرعتآستانه بین 22/2تا99/6متر بر ثانیه بود که تفاوت چندانی با شرایط دست خورده نداشت. از طرفی، بین شدتفرسایشو سرعتآستانه ارتباط عکس و غیرخطی برقرار بود. ایجاد ارتباط بین شدت فرسایش بادی و سرعت آستانه دلالت بر این داشت که با افزایش سرعت آستانه به مقادیر بیش از 4 متر بر ثانیه، شدت فرسایش بادی تا حد زیادی کاهش می یابد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.