کیفیت و ماندگاری گل های بریده تحت تاثیر عوامل محیطی قبل از برداشت است. در این پ‍ژوهش، تغییرات در ماندگاری و رنگیری گل های سه رقم آلسترومریا، ’سوکاری‘، ’بوردوکس‘ و ’مودنا‘ در طول ماه های تابستان و پاییز و ارتباط آن با میزان آنتوسیانین، ظرفیت آنتی اکسیدانی، میزان پروتئین، پراکسیده شدن لیپیدهای غشاء، فعالیت آنزیم های پراکسیداز، فنیل آلانین آمونیالیاز (pal) و لیپوکسی ژناز (lox) بررسی گردید. نتایج نشان داد که بالا رفتن دما باعث کاهش کیفیت و ماندگاری گل ها گردیده است. برعکس، خنک شدن دمای داخل گلخانه سنتز آنتوسیانین و رنگیری گل ها را بهبود بخشید. همچنین معلوم گردید که حساسیت ارقام مختلف نسبت به دمای بالای فصل تابستان تفاوت معنی داری با یکدیگر داشته است. افزایش دما معمولا با افزایش فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز (pal) همراه بوده، لذا این آنزیم نمی تواند آنزیم کلیدی سنتز آنتوسیانین در گلبرگ های آلسترومریا باشد. دمای بالای داخل گلخانه علی رغم کاهش فعالیت آنزیم لیپوکسی ژناز (lox) و پراکسیده شدن لیپیدها، ماندگاری گلها را نیز کاهش داده است. بنابراین، نتایج نشان می دهد که پیری گل های آلسترمریا مستقل از آنزیم لیپوکسی ژناز (lox) می باشد.

امروزه ترانسفورماسیون مرکبات در اصلاح این گیاهان اهمیت زیادی یافته است. در این پژوهش عوامل موثر بر کارایی ترانسفورماسیون شامل تأثیر استوسرینگون (100 و 50 و 0 میکرومولار)، مدت زمان هم کشتی (1 و 2 و 3 و 4 روز)، مدت زمان تلقیح (5 و 10 و 15 و 20 و 25 دقیقه) و تأثیر محیط شستشو پس از تلقیح مورد بررسی قرار گرفت. باکتری مورد استفاده در ترانسفورماسیون agrobacterium tumefaciens نژاد eha 105 بود و وکتور مورد استفاده pfgc5941 حامل ژن های انتخابی مقاومت به کانامایسین و مقاومت به علف کش بستا بود. در این پژوهش سعی شد تا 2 بخش از توالی ژنی مربوط به پوشش پروتئینی 2 نژاد دور ویروس تریستیزای مرکبات به گیاه نارنج منتقل شود تا در اثر فعال سازی مکانیسم rna silencing سبب نابودی rna ویروسی گردد. میزان تولید شاخساره های+pcr در پایان پژوهش به 6/13 درصد رسید. در پایان معلوم شد که میزان 50 میکرومولار استوسرینگون در ترانسفورماسیون نارنج بهترین نتیجه را در پی خواهد داشت. در مدت زمان هم کشتی 2 روزه نیز بیش ترین شاخساره های+pcr باززایی شده زمان تلقیح 15 دقیقه نیز به عنوان بهترین زمان معرفی شد. همچنین مشخص شد که شستشوی ریزنمونه ها پس از تلقیح اثری منفی بر تولید شاخساره های+pcr دارد.

این تحقیق به منظور معرفی تأثیر بسترهای کشت مناسب جهت تولید گل برگ زینتی مارانتا با استفاده از بسترهای موجود در سال 1388 در گلخانه ای در منطقه چالوس در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل کود حیوانی 1+ خاکبرگ 1، کود حیوانی 1+ خاک باغچه 1، کود حیوانی 1+ پوسته برنج 1 + خاک باغچه 1، کود حیوانی 1+ خاکبرگ 1+ خاک باغچه 1، پوسته برنج 1+ خاکبرگ 1+ کود حیوانی 2، کود حیوانی 1+ خاکبرگ 1+ خاک باغچه 1، خاکبرگ 1+ پوسته برنج 1+خاک باغچه1، کودحیوانی 2+ پوسته برنج 1+ خاک باغچه 1، کود حیوانی 2+ خاکبرگ 1+ خاک باغچه 1، کود حیوانی 1+ خاک باغچه 2، کود حیوانی 3+ پوسته برنج 1+ خاکبرگ 1+ خاک باغچه 1، پوسته برنج 1+ خاکبرگ 2+ خاک باغچه 1 و پیت خالص به عنوان شاهد استفاده شد. خصوصیات شیمیایی از قبیل: اندازه گیری نیتروژن کل، پتاسیم محلول، کلسیم، منیزیم و آهن قابل جذب وشاخص های رشد از قبیل تعداد برگ، طول برگ، عرض برگ، وزن تر ریشه، وزن تر اندام های هوایی، میزان کلروفیل برگ، قطر ساقه و ارتفاع گیاه اندازه-گیری شدند. ضمن آنکه از نتایج چنین می توان استدلال کرد که بسترهای کشت بر صفت های وزن تر ریشه اثر معنی داری داشته است. بیشترین میزان رشد را تیمارهای کودحیوانی 1+ پوسته برنج 1+ خاک باغچه 1 و کود حیوانی 1+ پوسته برنج 1+ خاکبرگ 1+ خاک باغچه 1 داشتند و هم چنین کم ترین میزان رشد مربوط به تیمارهای کود حیوانی 1+ خاکبرگ 1+ خاک باغچه 1، پوسته برنج 1+ خاکبرگ 1+ کود حیوانی 2 و کود حیوانی 1+ خاک برگ 1+ خاک باغچه 2 بود که دلیل افزایش میزان رشد در این بسترها را می توان بالا بودن درصد خلل و فرج این تیمارها و درصد حجمی و نگهداری بالای آب و هم چنین ظرفیت تبادل کاتیونی بالا است که می تواند به عنوان بستر برتر کشت گیاه بکار رود

در این پژوهش به منظور به دست آوردن گیاهان تراریخت نارنج از ترانسفورماسیون قطعات اپی کوتیل و هیپوکوتیل نارنج به واسطه ی اگروباکتریوم استفاده شد. ترانسفورماسیون این قطعات از طریق هم کشتی با سویه ی eha105 اگروباکتریوم تومفاشینس حامل وکتور pfgc5941 دارای ژن کد کننده ی پوشش پروتئینی ویروس تریستزای مرکبات انجام شد. این مطالعه با هدف القای مقاومت به بیماری تریستزا و هم چنین بهبود شرایط باززایی گیاهان تراریخت انجام شده است. ریزنمونه-ها از گیاهچه هایی تهیه شدند که به مدت 4 هفته در تاریکی رشد کرده بودند، و گیاهچه هایی که پس از 4 هفته رشد در تاریکی یک دوره ی روشنایی 10 روزه با فتوپریود 16 ساعته را طی کرده بودند. محیط کالوس زایی و انتخابی با ترکیبی از سطوح هورمونیbap (mg/l 2, 1, 0) و naa ( mg/l5/0, 25/0, 0) تهیه شد و در محیط رشد شاخساره سطوح مختلف ga3 (mg/l 1, 5/0, 0) استفاده شد. اثر زخم زدن با ایجاد برش طولی در انتهای ریزنمونه ها و هم چنین اثر استفاده از وکیوم بر کارایی ترانسفورماسیون مورد بررسی قرار گرفت. تأیید ترانسفورماسیون با انجام واکنش pcr صورت گرفت و بهترین نتایج با استفاده از ترکیب هورمونی bap mg/l2 و naa mg/l25/0 از گیاهانی که پس از رشد در تاریکی دوره ی روشنایی را طی کرده بودند، در حضور mg/l ga3 1 و با انجام وکیوم به دست آمد.

پژوهش حاضر، به منظور بررسی اثرات جیبرلیک اسید (ga3) و متیل جاسمونات (mj) از تنظیم کننده های رشد گیاهی بر بیوسنتز رنگیزه های دو رقم گل همیشه بهار (‘little ball orange’, ‘little ball yellow’) در دانشگاه گیلان در سال 1389 انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که ارتفاع گیاه، وزن تر گل ها، تعداد گل، قطر گل، و قطر ساقه گل، درصد ماده خشک، ظرفیت آنتی اکسیدانی، میزان کاروتنوئید کل، میزان فلاونوئید (کاتچین و کوئرستین) بین تیمارها با تیمار شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد. بیش ترین ظرفیت آنتی اکسیدانی در تیمار جیبرلیک اسید (0.6 mm) رقم زرد در ماه سوم 47/59 % و کم ترین آن در همان تیمار با 04/22 % در ماه اول مشاهده شد. بیش ترین درصد ماده خشک در ترکیب تیماری (0.6 mm ga3+ 0.4 mm mj)، رقم نارنجی 77/18% و کم ترین آن در تیمار شاهد، رقم زرد 77/12% بود. بیش ترین وزن تر گل در تیمار متیل جاسمونات (0.4 mm mj) رقم زرد 1/2 گرم، کم ترین وزن تر گل در تیمار شاهد، رقم نارنجی 36/1 گرم بود. بیش ترین میزان کاروتنوئید کل در ترکیب تیماری (0.3 mm ga3+ 0.4 mm mj) رقم زرد در ماه سوم 96/2 (میلی گرم بر گرم وزن تر) و کم ترین میزان کاروتنوئید کل در تیمار شاهد رقم نارنجی 87/1 (میلی گرم بر گرم وزن تر) مشاهده شد. بیش ترین میزان کاتچین در ترکیب تیماری (0.6 mm ga3+ 0.2 mm mj) رقم نارنجی در ماه اول 57/0 (میلی گرم بر گرم وزن تر) و کم ترین میزان کاتچین در تیمار متیل جاسمونات (0.4 mm mj) در رقم زرد در ماه اول 01/0 (میلی گرم بر گرم وزن تر) بود. بیش ترین میزان کوئرستین در تیمار متیل جاسمونات (0.2 mm mj) رقم زرد در ماه سوم 14/3 (میلی گرم بر گرم وزن تر) و کم ترین میزان کوئرستین در ترکیب تیماری (0.3 mm ga3+ 0.2 mm mj) رقم نارنجی در ماه اول 02/0 (میلی گرم بر گرم وزن تر) مشاهده شد.

در این پژوهش، اثر محلول پاشی قبل از برداشت بنزیل آدنین (ba) در بهبود کیفیت و به تاخیر انداختن پیری گل ها و برگ های سوسن هیبرید اورینتال رقم ’بلادونا‘ بررسی شد. گل ها در دو مرحله، آغاز غنچه دهی و قبل از رنگ گیری گل ها در مرحله غنچه با غلظت های مختلف بنزیل آدنین 25، 50، 75، 100، پی پی ام محلول پاشی شدند. از آب مقطر به عنوان تیمار شاهد استفاده شد. صفاتی نظیر ماندگاری گل ها، میزان پراکسیده شدن لیپیدها، میزان پروتئین، میزان کاروتنوئید و فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز (sod) در روزهای هفتم و دوازدهم پس از برداشت در گلبرگ ها و برگ ها اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که محلول پاشی با 100 پی پی ام ba در مرحله قبل از رنگ گیری غنچه های گل بیشترین تاخیر را در پیری گل و برگ در مقایسه با تیمار شاهد داشته است. میزان پراکسیده شدن لیپیدها در برگ و گلبرگ در تیمار 100پی پی ام ba به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد کمتر بود، در مقابل میزان پروتئین و کاروتنوئید و فعالیت آنزیم sod در گلبرگ و برگ در تیمار 100پی پی ام ba بیشترین و در شاهد کمترین میزان بوده است. در مجموع، ba با حفظ پایداری غشاء سلولی، پروتئین ها و فعالیت بالای sod باعث افزایش ماندگاری گل های سوسن در مقایسه با گل های شاهد شده است.

کمبود آب از مهم ترین عوامل محدود کننده پرورش چمن در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری به شمار می آید. بنابراین، در پژوهش حاضر میزان تحمل به خشکی دو گونه چمن، اگروستیس (agrostis stolonifera) و فستوکا (festuca arundinacea) با کاربرد نیتریک اکسید (no) مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه فاکتور شامل دو گونه چمن، چهار سطح سدیم نیتروپروساید (snp) (صفر، 50، 100 و 150 میکرومول بر لیتر) و چهار سطح رطوبتی خاک (آبیاری در سطح رطوبتی با نیروی مکش 25-20 (شاهد)، 35-30، 55-50 و 75-70 سانتی بار) در سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که خشکی موجب کاهش رشد رویشی شاخسارها در هر دو گونه چمن شد، اما با افزایش شدت تنش خشکی طول ریشه به طور معنی داری افزایش پیدا کرد. میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز (pod)، سوپراکسید دیسموتاز (sod)، آسکوربات پراکسیداز (apx) و کاتالاز (cat) برگ با افزایش مکش رطوبتی خاک کاهش یافت، اما محلول پاشی با غلظت های مختلف snp، فعالیت این آنزیم ها را به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد. در هر دو گونه چمن محتوای نسبی آب برگ و میزان کلروفیل برگ با افزایش مکش رطوبتی خاک کاهش پیدا کرد، اما محلول پاشی با غلظت های مختلف snp، محتوای نسبی آب برگ و میزان کلرفیل برگ را در هر دو گونه نسبت به گیاهان تیمار نشده درسطح بالاتری حفظ کرد. تنش خشکی میزان نشت یونی را به طور معنی داری افزایش داد، ولی محلول پاشی با snp باعث کاهش نشت یونی در شرایط تنش خشکی شد. با افزایش نیروی مکش رطوبتی خاک تولید پرولین افزایش یافت، اگرچه محلول پاشی با غلظت های مختلف snp نیز میزان پرولین را در مقایسه با گیاهان تیمار نشده افزایش داد. تیمار snp در رشد بعد از تنش خشکی، توانایی گیاه را در جذب آب پس از یک دوره خشکی افزایش داد. در این زمان میزان پرولین برگ ها کاهش یافت، اگرچه گیاهان تیمار شده با snp میزان پرولین بیش تری داشتند. تیمار با snp میزان فعالیت آنزیم های pod، apx و cat برگ را پس از رشد مجدد افزایش داد. در مجموع، به نظر می رسد که نیتریک اکسید با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی رادیکال های آزاد اکسیژن را خنثی کرده و در نتیجه با کاهش میزان نشت یونی، تخریب کلروفیل و افزایش محتوای نسبی آب برگ، خسارت ناشی از تنش خشکی را در چمن کاهش داده است.

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر کار برد منابع نیترات و سولفات کلسیم بر خصوصیات فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی در دو رقم از گل سوسن در طول دو سال و در سه فصل متفاوت در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان انجام گردید. آزمایش اول به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بر رقم های سوسن به نام های ناونا [navona] و فانجیو [fangio] با سطوح مختلف اسید ایندول بوتریک [iba] در غلظت های 500، 750 و 1000 پی پی ام و نیترات کلسیم در غلظت های 0، 1، 5/1 و 2 میلی مول انجام گرفت. آزمایش دوم به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بر رقم های سوسن به نام های ناونا [navona] و فانجیو [fangio] با سطوح مختلف سولفات کلسیم در غلظت های 0، 5/2، 5 و 10 میلی مول در لیتر و نیترات کلسیم در غلظت های 0، 5/1 و 2 میلی مول در لیتر انجام گرفت. آزمایش سوم همان تیمارهای آزمایش اول بود که تکرار گردید. نتایج آزمایش اول و مقایسه میانگین های حاصله نشان داد که اختلافی در بین آنها مشاهده شد که از نظر آماری این اختلاف فقط در مورد ریشه های ساقه ای بالای پیاز معنی دار نبود. در غلظت 2 میلی مول نیترات کلسیم و 1000 پی پی ام iba ، بیش ترین مساحت برگ و وزن تر و خشک گیاه و تعداد ریشه های نابجا مشاهده گردید و همین طور کم ترین سطح سوختگی برگ و کم ترین اتیلن تولیدی در گل و نیز کم ترین ریزش گلچه در پایان ماندگاری گلدانی (روز دهم) و کم ترین نفوذپذیری سلول در اندام های برگ، ساقه و گل در این غلظت کلسیم بدست آمد. برهمکنش بین کلسیم و رقم ها، نشان داد که آستانه مطلوب تغذیه با نیترات کلسیم در رقم ناونا [navona] در غلظت 5/1 میلی مول و در رقم فانجیو [fangio] در غلظت 2 میلی مول می باشد. مقایسه میانگین ها درآزمایش دوم نشان داد که اختلاف معنی دار در بین صفت های اندازه گیری مشاهده می شود. در غلظت 5 میلی مول در لیتر سولفات کلسیم و 5/1 میلی مول نیترات کلسیم، کم ترین اتیلن گلبرگ و بیش ترین مقاومت به بیماری کپک خاکستری و هم چنین بیش ترین ترکیب های فنلی مشاهده گردید. کم ترین مقاومت به بیماری کپک خاکستری در تیمار شاهد(0 میلی مول سولفات و نیترات کلسیم) مشاهده گردید که در این تیمار بیش ترین اتیلن در اثر فعالیت و جوانه زنی اسپورهای قارچ botrytis cinerea تولید شد. شدت بیماری در تمام صفت-های مورد ارزیابی همبستگی مثبت و تنها با اتیلن همبستگی منفی معنی دار داشت. برهمکنش بین سولفات و نیترات کلسیم و رقم ها، نشان داد که آستانه مطلوب تغذیه با نیترات کلسیم در غلظت 5/1 میلی مول در لیتر و سولفات کلسیم در غلظت 5 میلی مول در لیتر برای مقاومت به بیماری کپک خاکستری در رقم ها می باشد. نتایج آزمایش سوم نشان داد که کاهش معنی-دار در تمام شاخص های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی در هر دو رقم از گل سوسن نسبت به آزمایش اول بوجود آمد و نیز در کشت دوم پیازها نیازمند غلظت 2 میلی مول در لیتر نتیرات کلسیم به جای غلظت 5/1 میلی مول در لیتر نیترات کلسیم به-خصوص در رقم ناونا [navona] می باشد. مجموع نتایج نشان داد که یکی از روش های کاهش علایم کمبود کلسیم، افزایش ماندگاری گلدانی و هم چنین خسارت قارچ botrytis cinerea در رقم های سوسن، استفاده متعادل از منابع سولفات و نیترات کلسیم می باشد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات بسترهای مختلف کاشت و غلظت های متفاوت هورمون بر ریشه زایی قلمه های آزالیا رقم اشنیگلنز است. در این پژوهش قلمه های آزالیا در بسترهایی با نسبت های متفاوت پیت ماس، کمپوست چای و پرلیت با غلظت های مختلف هورمون ایندول بوتیریک اسید تیمار و کشت شدند. صفات اندازه گیری شامل تعداد قلمه های ریشه دار شده، تعداد ریشه در هر قلمه و مجموع طول ریشه ها بود. نتایج نشان داد که اثر بستر کشت و نیز غلظت های مختلف هورمون بر تعداد قلمه های ریشه دار شده، تعداد ریشه در هر قلمه و مجموع طول ریشه هادر سطح احتمال 1% معنی دار بود. اثر متقابل بستر کشت و هورمون بر تعداد ریشه در هر قلمه و مجموع طول ریشه ها در سطح احتمال 1% معنی دار بود. کلیه صفات اندازه گیری شده در غلظت 2000 میلی گرم در لیتر در بالاترین مقدار خود بود. به طور کلی بهتریین نتیجه در بستر کشت حاوی کمپوست چای و پرلیت به همراه غلظت 2000 میلی گرم در لیتر هورمون بدست آمد.

آثار مفید و مثبت همزیستی میکوریزائی بر رشد گیاهان مختلف در گذشته اثبات شده است. اغلب گیاهان زراعی قادر به برقراری همزیستی با قارچ های اندومیکوریزا هستند ولی تاکنون مطالعه ای در مورد امکان برقراری ارتباط همزیستی این قارچ ها با گل سوسن انجام نشده است. این قارچ ها با ایجاد رابطه همزیستی با ریشه اغلب گیاهان منجر به افزایش فاکتورهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاهان و حفظ تعادل در تنوع زیستی خاک می شوند. به همین منظور تحقیقی جهت بررسی تأثیر سویه های مختلف میکوریزا شامل glomus intraradices، glomus etunicatum، glomus mosseaeوglomus clroum بر عملکرد سوسن چلچراغ و سوسن شرقی انجام گردید. این تحقیق در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد کهریشه سوسن چلچراغ و سوسن شرقی با قارچ مذکور در حد قابل قبولی همزیستی ایجاد نموده است و اثر متقابل میکوریزا بر دو گونه سوسن از نظر صفات مورد بررسی معنی دار می باشد. بالاترین درصد کلون شدن ریشه در سوسن شرقی آغشته به قارچ glomus etunicatum مشاهده شد در حالیکه کمترین درصد کلون شدن ریشه در سوسن چلچراغ آغشته به قارچglomus clorum و سوسن چلچراغ شاهد مشاهده شد همچنین بالاترین ارتفاع رویشی در سوسن شرقی آغشته به قارچ glomus etunicatumو کمترین ارتفاع بوته ها در سوسن چلچراغ شاهد مشاهده شد.اثر متقابل سوسن و میکوریزا نشان داد که بالاترین میزان جذب فسفر، آهن و روی در سوسن چلچراغ و سوسن شرقی آغشته به قارج glomus etunicatum مشاهده شد. در واقع نتایج این تحقیق حاکی از تأثیرگذاری سویه بومی قارچ glomus etunicatum بر رشد و میزان جذب عناصر می باشد که زمینه را برای بررسی امکان کاربرد آن در بهبود رشد گیاه سوسن چلچراغ فراهم می سازد.

این پژوهش به منظور بررسی اثر نانو ذرات نقره و تیدیازرون در شرایط تاریکی در ارقام مختلف شمعدانی با حفظ کیفیت مطلوب انجام شد. در این مطالعه چهار آزمایش طراحی گردید. آزمایش اول به منظور بررسی حساسیت ارقام مختلف گل های شمعدانی نسبت به سطوح تاریکی و اتفن اجرا شد. نتایج نشان داد که ارقام فاکسی و آنتونی کمترین حساسیت و بلوواندر و فلاورفیری بیشترین حساسیت را نسبت به سطوح تاریکی و اتفن از خود بروز دادند. بطوریکه رنگیزه های فتوسنتزی و ریزش گلبرگ دستخوش تغییرات زیادی در ارقام حساس گردید. آزمایش دوم به منظور بررسی اثر تیمارهای نانوذرات نقره در سطوح (0-20-40-60-80 میلی گرم در لیتر) و تیدیازرون در سطوح (0-25-50-75-100 میکرومولار) بر کیفیت ظاهری و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در طی شرایط تاریکی انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که سطح 60 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره و سطح 75 میکرومولار تیدیازرون بیشترین تاثیر را بر صفات مورفولوژیک (درصد ریزش گلبرگ، سبزینگی برگ) و صفات فیزیولوژیک (رنگیزه های فتوسنتزی، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، پایداری غشاء، محتوای پروتئین، پراکسیداسیون لیپید، فعالیت آیزوزایم ها) گذاشت و از این طریق با تاخیر در پیری برگ، ماندگاری آن را نیز افزایش داد. آزمایش سوم به منظور بررسی اثر ترکیبی تیمارهای آزمایش در بهترین سطوح تاثیر گذاری (60 میلی گرم نانوذرات نقره و 75 میکرومولار تیدیازرون) در شرایط تاریکی و نیز تنش اتفن (در سطح 60 میلی گرم در لیتر) اجرا گردید. نتایج آزمایش در شرایط تاریکی نشان داد که تیمار ترکیبی بیشترین تاثیر مثبت را در تمامی صفات اندازه گیری شده اعم از مورفولوژیک و فیزیولوژیک در تمامی ارقام نسبت به شاهد داشت. اما در شرایط تنش اتفن، با وجود خسارت فراوان در ارقام حساس (بلوواندر و فلاورفیری)، تیمار ترکیبی باعث کاهش شدت خسارت در این ارقام شد. آزمایش چهارم به منظور بررسی اثر تیمارهای نانوذرات نقره (0-20-40 میلی گرم در لیتر) و تیدیازرون (0-50-100 میکرومولار) بر عملکرد متابولیت های ثانویه شمعدانی معطر اجرا گردید. اسانس گیری با استفاده از دستگاه کلونجر و شناسایی ترکیبات با استفاده از دستگاه gc و gc/ms انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر تیمارها بر صفات مورفولوژیک، درصد اسانس، عملکرد اسانس و ترکیبات آن تفاوت قابل ملاحظه ای داشت. بطوریکه تیمارهای نانوذرات نقره و تیدیازرون در بعضی سطوح n20t0 هر چند درصد اسانس را افزایش داد اما عملکرد اسانس تحت این شرایط کاهش یافت. در واقع بر آیند بین مقدار درصد اسانس و عملکرد آن دو مولفه مهم و تعیین کننده تولید اسانس در گیاهان دارویی می باشد. بطورکلی در این مطالعه، 26 ترکیب در اسانس گیاه شناسایی گردید. ترکیب عمده اسانس در تمام تیمارها citronellol بود که تقریباً نصف ترکیبات موجود در اسانس را به خود اختصاص داد و تغییرات آن در تیمارهای مختلف بین 1/46 درصد در تیمار n40t100 تا 4/51 درصد در تیمار n20t50 بوده است.

پیله بادام زمینی به عنوان ضایعات به جا مانده از کشت بادام زمینی، حجم قابل توجهی دارد که کمپوست آن می تواند به عنوان منبعی قابل دسترس، در بستر کشت گیاهان زینتی به کار رود. این تحقیق به منظور تاثیر بسترهای مختلف کشت بر رشد و تغذیه ی گیاه بنفشه در فضای آزاد به اجرا در آمد. تیمار های شاهد شامل خاک زراعی و بستر پیت- پرلیت به نسبت 1:2 بود و کمپوست پیله بادام زمینی تولید شده در مقادیر (0، 25، 50، 75 و 100) درصد حجمی به جای پیت در بستر (2: 1) پیت - پرلیت و خاک زراعی جایگزین شد. این تحقیق، به صورت آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور (نوع بستر کشت و سطوح کمپوست) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار در فضای آزاد ایستگاه تحقیقات گل و گیاهان زینتی لاهیجان انجام شد. خصوصیات فیزیکی بستر شامل تخلخل کل، تخخل تهویه ای، ظرفیت آبی و وزن مخصوص ظاهری در بسترهای کشت اندازه گیری شدند. شاخص های رشد گیاه شامل تعداد گل، ارتفاع گیاه، وزن تر اندام هوایی، وزن تر ریشه، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه و طول ریشه مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت مقادیر عناصر غذایی ماکرو و میکرو در بسترهای کشت و گیاه اندازه گیری شدند. بیشترین میزان رشد را در بستر بدون خاک، کاربرد 50% کمپوست پیله بادام زمینی (1 پیت + 1 پرلیت + 1 کمپوست) و در بستر خاکی، کاربرد 75% کمپوست پیله بادام زمینی نشان دادند. کمپوست پیله بادام زمینی با کاهش نسبت c/n، درصد تخلخل بالا و عرضه بهتر عناصر غذایی اثر بیشتری بر خصوصیات رشد نظیر تعداد گل، ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک اندام هوایی، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه در مقایسه با شاهد نشان داد. در نتیجه، کمپوست پیله بادام زمینی می تواند برای جایگزینی پیت گران قیمت و بهبود خصوصیات خاک زراعی در بستر کشت این گیاه زینتی استفاده شود.

زرد شدن زودهنگام برگ در گل های شاخه بریده آلسترومریا قبل از ریزش گلبرگ ها مهمترین عامل محدود کننده ماندگاری این گل ها است. هدف از پژوهش حاضر، افزایش ماندگاری و کیفیت ظاهری گل شاخه بریده آلسترومریای رقم بریدال بود. بدین منظور گل ها به مدت 24 ساعت با محلول هایی شامل جیبرلیک اسید و بنزیل آدنین و اسانس طبیعی کارواکرول در غلظت های 50 و 100 میلی گرم در لیتر، 5- سولفو سالیسیلیک اسید در دو غلظت 1 و 5/1 میلی مولار و ساکارز در دو غلظت 5 و 10 درصد و تیمارهای اتانول و آب مقطر بعنوان شاهد تیمار شدند. سپس گل ها تا پایان آزمایش در آب مقطر قرار گرفتند. صفات مورفولوژیک شامل: ماندگاری گل و برگ، وزن تر نسبی، جذب آب و صفات فیزیولوژیک شامل: میزان آنتوسیانین، میزان کلروفیل، کاروتنوئید، پروتئین، پراکسیداسیون لیپیدهای غشاء، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل ها به ترتیب با 33/3 و 3 روز داشتند. وزن تر نسبی و جذب آب در تیمارهای ذکر شده نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. اسانس کارواکرول در دو غلظت 50 و 100 میلی گرم در لیتر بر ماندگاری گل تأثیر مثبتی نداشت. ریزش گلبرگ در تمامی تیمارها زودتر از زردی برگ مشاهده شد. در تیمارهای جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر، بنزیل آدنین 100 میلی-گرم در لیتر و 5- سولفوسالیسیلیک اسید 5/1 میلی مولار زردی برگ دیرتر از سایر تیمارها اتفاق افتاد. همچنین در این تیمارها میزان آنتوسیانین و کلروفیل نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. بلعکس میزان کاروتنوئید، پراکسیداسیون لیپیدها، فعالیت آنزیم کاتالاز نسبت به شاهد کمتر بود. میزان پروتئین در تیمارهای جیبرلیک اسید 50 و 100 میلی گرم در لیتر بیشتر از سایر تیمارها و فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمار جیبرلیک اسید 100 میلی گرم در لیتر کمترین بود. در مجموع، کیفیت و ماندگاری گل های شاخه بریده آلسترومریا رقم بریدال در هر دو تیمار جیبرلیک اسید (50 و 100 میلی گرم در لیتر) بیشتر از سایر تیمارها افزایش یافت.

پژوهش حاضر، به منظور بررسی اثرات جیبرلیک اسید (ga3) و متیل جاسمونات (mj) بر بیوسنتز رنگیزه های دو رقم مینا چمنی ( roughe, roughe &creme) در دانشگاه گیلان در سال 1391 انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که ارتفاع ساقه گل دهنده، وزن تر گل ها، تعداد گل، قطر گل، و قطر ساقه گل، درصد ماده خشک، ظرفیت آنتی اکسیدانی، آنتوسیانین کل، میزان فلاونوئید کل بین تیمارها با تیمار شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد. بیش ترین تعداد گل در تیمار جیبرلیک اسید (0.6 mm) رقم قرمز در ماه دوم (33/27 عدد) و کم ترین آن در تیمار متیل جاسمونات (0.2 mm) رقم سفید در ماه اول ( 66/3 عدد) مشاهده شد. بیش ترین ظرفیت آنتی اکسیدانی در تیمار جیبرلیک اسید (0.6 mm) رقم قرمز در ماه دوم 75/78 % و کمترین آن در همان زمان در تیمار شاهد رقم سفید 89/30 % مشاهده شد. بیش ترین درصد ماده خشک در تیمار متیل جاسمونات (0.4 mm)، رقم قرمز 05/17 % و کم ترین آن در تیمار شاهد رقم سفید 96/12 % بود. بیش ترین وزن تر گل در تیمار متیل جاسمونات (0.4mm) رقم سفید در ماه اول با 97/0 گرم، و کمترین آن در تیمار شاهد رقم سفید در ماه دوم با 25/0 گرم بود. بیش ترن میزان آنتوسیانین کل در تیمار جیبرلیک اسید (0.6 mm) رقم قرمز در ماه دوم 73/58 (میلی گرم بر گرم وزن تر) و کم ترین آن در همان زمان و در تیمار شاهد رقم سفید 03/1 (میلی گرم بر گرم وزن تر) مشاهده شد. بیش ترین میزان فلاونوئید کل در تیمار ترکیبی (0.3 mm ga3+ 0.2 mm mj) رقم قرمز در ماه اول (43/2 میلی گرم بر گرم وزن تر) و کم ترین آن در تیمار شاهد رقم سفید در ماه دوم (44/0 میلی گرم بر گرم وزن تر) بود.

شوری یکی از تنش های محیطی است که باعث تغییرات شدید در رشد، فیزیولوژی و متابولیسم گیاهان می شود. هم چنین موجب تغییرات بیوشیمیایی مختلف و پاسخ های فیزیولوژیک شده و تقریبا روی تمام فرآیندهای گیاهی تأثیر می گذارد. سالیسیلیک اسید به عنوان یک فنل طبیعی، تنظیم کننده رشد بوده و پروسه های فیزیولوژیک و مورفولوژیک گیاه را تنظیم می کند. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک چند گیاه زینتی کشت شده در فضای آزاد تحت شرایط تنش شوری انجام شد. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور، سالیسیلیک اسید در دو سطح (0 و 2 میلی مول) و سه سطح شوری با کلرید سدیم (0، 50 و 100 میلی مول برای بنفشه و میمون) و (0، 100 و 150 میلی مول برای مینا چمنی و شب بو) بر پایه طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار در گلخانه ی آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. پارامترهای مختلف شامل ارتفاع گیاه، وزن تر ساقه، وزن تر ریشه، وزن خشک ساقه، وزن خشک ریشه و طول ریشه مورد بررسی قرار گرفت و هم چنین میزان محتوای نسبی آب برگ، آنزیم پراکسیداز، مالون دی آلدهید، پروتئین، کلروفیل a و b اندازه گیری شدند. در تنش شوری تمامی پارامترهای رشدی گیاهان و میزان محتوای نسبی آب برگ، پروتئین، کلروفیل a وb کاهش یافت. نتایج نشان داد که میزان مالون دی آلدهید و آنزیم پراکسیداز افزایش یافت. افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز تحت تنش شوری نشان دهنده توانایی برای تجزیه رادیکال های آزاد اکسیژن است و با کاربرد سالیسیلیک اسید مقدار این آنزیم در شرایط تنش شوری افزایش یافت. کاربرد سالیسیلیک اسید سبب افزایش تمام پارامترهای رشد، میزان پروتئین، کلروفیل a وb و محتوای نسبی آب برگ شد و در نهایت سالیسیلیک اسید با اثر حفاظتی خود سبب کاهش پراکسیداسیون لیپیدها شد.

این تحقیق بمنظوربهینه سازی ترکیبات کودی جهت افزایش راندمان رشد، عملکرد وکیفیت گلهای پرنده بهشتی درسال 1391 درمجتمع گلخانه های رشت به اجرادرآمد. تیمارهاشامل: 1- شاهد( عدم کوددهی) 2- کودمعدنی ( 120 گرم برای هر بوته نیترات آمونیوم، 180 گرم برای هر بوته سولفات پتاسیم، 60 گرم برای هر بوته سوپرفسفات )، 3- کودآلی ( 5/0، 1، 5/1، 2 کیلوگرم درمترمربع )، 4- به نسبت مساوی ازکودآلی وکودشیمیایی فوق. با توجه به نتایج بدست آمده از خصوصیات مورفولوژیکی گیاه پرنده بهشتی مخلوط 180 گرم سولفات پتاسیم + 5/1کیلوگرم کودآلی بهترین کود ازمیان کودهای آزمون شده معرفی میگردد. تعدادجوانه گل، تعداد گلچه بازشده در گلجا و طول عمرگلجائی در بالاترین سطح قرار داشتند. گرچه مخلوط 180 گرم سولفات پتاسیم + 1کیلوگرم کود آلی از نظر قطر برگ ومیزان جذب آب، مخلوط 120 گرم نیترات آمونیوم + 5/. کیلوگرم کود آلی از نظر طول دمگل اولیه، مخلوط120 گرم نیترات آمونیوم + 2 کیلوگرم کود آلی از نظر طول برگ، مخلوط 180 گرم سولفات پتاسیم + 2کیلوگرم کود آلی از نظر تعداد برگ، مخلوط60 گرم سوپرفسفات + 2 کیلوگرم کود آلی از نظر طول پهنک برگ و نیز مخلوط سه کود معدنی + 5/0کیلوگرم کود آلی از نظر طول ساقه گل تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشتند. واژه های کلیدی: پرنده بهشتی، عمرگلجائی، کود دهی و کود آلی.

به منظور بررسی تاًثیر سطوح مختلف نیتروژن بر ویژگی های کمی و کیفی گیاه دارویی همیشه بهار (calendula officinalis l.) در شرایط کمبود آب، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملأ تصادفی با سه تکرار در محوطه باز دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان در سال 1391 اجرا شد. چهار شرایط رطوبتی (رطوبت در حد ظرفیت زراعی، 25، 50 و 75 درصد تخلیه از ظرفیت زراعی) و پنج مقدار کود نیتروژن (صفر، 15، 30، 45 و 60 کیلوگرم در هکتار نیتروژن) به عنوان تیمار در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که کمبود آب و نیتروژن بر صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه اصلی، وزن خشک گل، تعداد شاخه گل دهنده، تعدا گل در بوته، قطر گل، کارایی مصرف نیتروژن، کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئید، غلظت مالون دی آلدئید، کاتالاز و پراکسیداز تاثیر معنی دار داشتند. مقایسه میانگین داده ها نشان دادند که با افزایش تخلیه آب از خاک ارتفاع بوته، قطر بوته، وزن خشک گل، تعداد شاخه گل دهنده، تعدا گل در بوته، قطر گل، کارایی مصرف نیتروژن، مقدار کلروفیل a و b و مقدار کلروفیل کل و کاروتنوئیدها کاهش ولی غلظت مالون دی آلدئید، فعالیت کاتالاز و پراکسیداز افزایش یافته است. کاربرد کود نیتروژن سبب کاهش کارایی مصرف نیتروژن و افزایش مقدار کلروفیل و کاروتنوئید¬ها و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گردید. غلظت مالون دی آلدئید تا سطح کودی 30 کیلوگرم در هکتار نیتروژن افزایش و پس از آن کاهش یافت. با افزایش کمبود آب به دلیل کاهش جذب آب و احتمالا کاهش فعالیت های گیاهی، افزایش مصرف نیتروژن تأثیری در عملکرد گل گیاه همیشه بهار نداشت. در کل می توان گفت که در این آزمایش اگر چه کاربرد کود نیتروژن در شرایط آبیاری کامل بیشترین تاًثیر را بر تمامی صفات مورد مطالعه داشته است ولی با افزایش کمبود آب در خاک، از اثر بخشی کاربرد نیتروژن کاسته شده و تاًثیر چندانی بر بهبود ویژگی های مورد مطالعه نداشته است. در این آزمایش، کاربرد نیتروژن تا سطوح مشخصی از کمبود آب توانست سبب کاهش و خنثی کردن رادیکال های آزاد اکسیژن و در نتیجه جلوگیری از تخریب سلولی و تنش اکسیداتیو گردد.

در این پژوهش که هدف آن بهبود ماندگاری گل و حفظ کیفیت ظاهری گل¬ شاخه بریدنی میخک بود، از محلول¬های نگهدارنده حاوی ساکارز، کلرید کبالت و سیتریک اسید در غلظت¬های مختلف استفاده شد. گل¬ها به مدت 24 ساعت با محلول-های ذکر شده مورد تیمار شدند. صفاتماندگاری گل، وزن تر نسبی، جذب آب و میزان آنتوسیانینکل، میزان کلروفیلکل، پراکسیداسیون لیپید (غلظت مالون¬دی¬آلدئید)، میزان پروتئین و فعالیت آنزیم پراکسیداز اندازه¬گیری شدند. . نتایجنشان داد تمامی تیمارهای استفاده شده بر روی صفات فوق تفاوت معنی¬داری را نسبت به تیمار شاهد داشتند. بیشترین ماندگاری به مدت 33/13 روز مربوط به تیمار کلرید کبالت 300 میلی گرم بر لیتر و کمترین آن مربوط به آب مقطر به مدت 33/6بود. بیشترین غلظت مالون¬دی¬آلدئید و فعالیت پراکسیداز مربوط به تیمار شاهد آب مقطر و کمترین غلظت مالون دی آلدئید و فعالیت پراکسیداز مربوط به تیمارکلرید کبالت 300 میلی گرم بر لیتر و تیمارترکیبی کلرید کبالت 300 میلی گرم بر لیتربه همراه سیتریک اسید 250 میلی گرم بر لیتر می¬باشد. همچنین در تیمارهای ذکر شده میزان پروتئین، کلروفیل و آنتوسیانین نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. به طور کلی تیمارهای حاوی کلرید کبالت به خصوص غلظت 300 میلی گرم بر لیتر آن توانسته است صفات اندازه گیری شده و در نهایت ماندگاری گل¬ها را بهبود بخشد.

تحقیق حاضر به منظور پیش¬رسـی و کوتـاه نمودن دوره گلـخانه و بررسی شـاخص¬های کمی و کیفی رشد و گلدهی نرگـس دروغین در سال 1392 در طرح دو عاملی و به صورت کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه¬ای از توابع شهرستان تنکابن انجام گرفت. گروه اول پیاز¬ها به مدت 12 هفته و گروه دوم به مدت 15 هفته، تحت دمای 9 درجه سانتی¬گراد تیمار شدند. فاکتور دوم شامل جیبرلیک اسید با چهار سطح صفر (آب مقطر)، 250، 500، 750 پی پی ام (ppm) بود. نتایج نشان داد، پیازهایی که به مدت 12 هفته سرمادهی شدند و پس از آن با ppm500 ga3 تیمار شدند در زمان کوتاه¬تری به گلدهی رسیدند همچنین در این تیمار سطح برگ¬ها کاهش یافت. از طرفی پیازهایی که به مدت 15 هفته تیمار شدند در یکنواختی تاریخ گلدهی و افزایش طول برگ نقش داشتند. تیمار 15 هفته سرما در ppm750 ga3 بیشترین تأثیر را بر کاهش سقط جوانه گل داشتند. مقایسه میانگین اثر متقابل عامل¬های آزمایش، روند منفی شاخص spad در روزهای پس از برداشت را نشان داد. در اثر سرمای 15هفته، طول ساقه گلدهنده، عمر گلدانی، تعداد برگ، وزن گل و برگ، ماده خشک برگ و پیاز، وزن پیاز بعد از کاشت افزایش یافت. در حالی¬که وزن ریشه، شاخص spad روز هفتم پس از برداشت و قطر پیاز در این تیمار کاهش یافت. ارتفاع ساقه گلدهنده و طول ریشه در اثر تیمار ga3 افزایش یافت در حالی که بین تیمار آب مقطر و ppm250 ga3 از لحاظ آماری اختلاف معنی داری بر طول ساقه گلدهنده وجود نداشت. عمر گلدانی با غلظت جیبرلیک اسید رابطه مستقیمی را نشان داد به طوریکه با افزایش غلظت جیبرلیک اسید عمر گلدانی آن افزایش یافت و بالعکس. کلید واژه: نرگس، پیش¬رسی، ماندگاری گل، پیاز ، سقط جوانه گل

سیمبیدیوم از گل های شگفت انگیز و با اهمیت در صنعت گلکاری، متعلق به خانواده¬ مهم و مشهور ارکیده می¬باشد. با توجه به جایگاه بالای این گل در بازار جهانی، تحقیقی روی گلهای 5 ساله سیمبیدیوم در گلخانه بهارستان موج واقع در شهرستان بندر انزلی در سال 1392 صورت گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 16 تیمار و 3 تکرار انجام شد. در این آزمایش از ماده شیمیایی پتاسیم کلرات در 4 سطح صفر، 3، 6، 12 میلی مولار و نیز جیبرلیک اسید در 4 سطح با غلظت های صفر،20، 40 و 60 میلی¬گرم در لیتر به صورت محلول پاشی روی برگ ها استفاده گردید. نتایج نشان داد که بیشترین طول برگ جوان متعلق به تیمار جیبرلیک اسید با غلظت 40 میلی¬گرم در لیتر و تیمار اثر متقابل پتاسیم کلرات 6 میلی مولار با جیبرلیک اسید 60 میلی¬گرم در لیتر و کمترین طول برگ جوان متعلق به تیمار پتاسیم کلرات 6 میلی مولار بود. بیشترین تعداد گلچه در تیمار جیبرلیک اسید 40 میلی¬گرم در لیتر و کمترین تعداد گلچه در تیمار اثرمتقابل پتاسیم کلرات 3 میلی¬مولار با جیبرلیک اسید 20 میلی¬گرم در لیتر مشاهده شد. از نظر تولید گیاهچه جدید بین تیمارها تفاوت معنی داری در سطح یک درصد وجود دارد که بیشترین تولید گیاهچه در تیمار اثرمتقابل پتاسیم کلرات 3 میلی¬مولار با جیبرلیک اسید 20 میلی¬گرم در لیتر مشاهده شد. بیشترین مقدار کلروفیل متعلق به تیمار اثر متقابل پتاسیم کلرات 6 میلی¬مولار با جیبرلیک اسید 40 میلی¬گرم در لیتر و کمترین مقدار آن متعلق به شاهد بود. از آنجا که مقدار کربوهیدرات و پروتئین موجود در گلبرگ می¬تواند بر عمر پس از برداشت گل تأثیر بگذارد این دو صفت نیز اندازه گیری شد که تیمار اثرمتقابل پتاسیم کلرات 6 میلی¬مولار با جیبرلیک اسید 20 میلی¬گرم در لیتر بیشترین مقدار پروتئین و در شاهد و تیمار جیبرلیک اسید با غلظت 20 و 60 میلی¬گرم در لیتر کمترین مقدار مشاهده شد. میزان کربوهیدرات کل نیز در تیمارهای اثرمتقابل پتاسیم کلرات 3و 6 و 12 میلی¬مولار با جیبرلیک اسید 20 میلی-گرم در لیتر بیشترین مقدار و در شاهد کمترین مقدار را داشت. میان صفت تولید گیاهچه و تولید گل همبستگی منفی و در مقدار کربوهیدرات و پروتئین همبستگی مثبت دیده شد.

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور شامل سه اندازه متفاوت گیاه سیکاس و شش تیمار تغذیه ای با نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات (شاهد (محلول هوگلند)، 0:100، 25:75، 50:50، 75:25 و 100:0) با 4 تکرار در بستر کشت پرلیت و کوکوپیت با نسبت حجمی برابر در گلدان در گلخانه دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که نسبت های مختلف آمونیوم به نیترات باعث تغییرات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی می شود. در بین تیمارهای مختلف آمونیوم به نیترات سه تیمار 75:25، 50:50 و 25:75 آمونیوم به نیترات نتایج بهتری از لحاظ جذب عناصر غذایی و شاخص های رشد نشان دادند. هم چنین تیمار 75:25 آمونیوم به نیترات تاثیر معنی داری در افزایش تعداد برگ، وزن خشک برگ جدید، وزن تر ریشه، وزن گره، کلروفیل a، کلروفیل b، کاروتنوئید، جذب فسفر، منیزیم، آهن، روی و منگنز داشت. به طور کلی می توان گفت که استفاده از نسبت متعادل نیتروژن آمونیومی به نیتروژن نیتراتی در محلول غذایی سبب افزایش نسبی رشد و بهبود قابل توجه ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه سیکاس می شود.

آب نماهای موجود در شهر زابل با توجه به شرایط آب وهوایی (وزش باد شدید، گرد و غبار و گرمای شدید)، بررسی شد و با طرح جدید از آب نماهاکه توسط پژوهشگر ساخته شده است از لحاظ زیبایی، آرامش بخشی، ایمنی، کمی سطح تبخیر و نظافت در این تحقیق مورد مقایسه قرار گرفت.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.