جهت ارزیابی مصرف کود در خاک و محلولپاشی کودهای نیتروژنه، فسفره و پتاسیمی به عنوان مکمل بر عملکرد و اجزای عملکرد آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکداد با استفاده از 13 تیمار در موسسه تحقیقات برنج کشور اجرا شد. مهمترین صفات مورد بررسی در آزمایش عملکرد دانه، وزن هزار دانه، طول خوشه، تعداد خوشه، شاخص برداشت و کارایی جذب و انتقال عناصر غذایی بود. نتایج آزمایش نشان داد که حداکثر اثر محلولپاشی اوره بر عملکرد در مرحله پنجه زنی بدست آمد. در این مرحله کود اضافی موجب افزایش تعدد گلچه بارور در هر خوشه چه شد. به نظر می رسد که محلولپاشی به ویژه در مراحل اولیه رشد پتانسیل خوبی برای افزایش وزن خوشه داشته باشد. محلولپاشی اوره و پتاسیم در مرحله آبستنی موجب افزایش وزن هزاردانه به میزان 12 درصد شد. احتمال میرود که محلولپاشی قبل از گرده افشانی با افزایش شاخص سطح برگ در زمان گرده افشانی موجب شد که سهم فتوسنتز جاری در پر کردن دانه افزایش پیدا میکند. در این آزمایش تعداد و طول خوشه از نظر آماری در سطح 5% معنی دار گردید، به طوریکه با محلولپاشی عناصر غذایی در دو مرحله پنجه ذنی و آبستنی موجب افزایش 14% تعداد خوشه گردید به نظر میرسد که تغذیه برگی در مرحله اولیه رشد موجب افزایش تعداد پنجه بارور میشود و افزایش وزن سنبل به وزن ساقه منجر به معنی دار شدن طول خوشه می گردد. همچنین در این بررسی کارایی جذب و انتقال عناصر ماکرو در دانه و کاه و کلش تیمارای محلولپاشی شده نسبت به تیمار شاهد اثر معنی داری نشان دادند. محلولپاشی نیتروژن در دو مرحله پنجه زنی و آبستنی بر غلظت آن در کاه و کلش برنج نسبت به شاهد 15% افزایش داشت و در دانه معنی دار نشد. به نظر میرسد که زمان محلولپاشی میتواند راه موثری برجذب نیتروژن دنه باشد.محلولپاشی پتاسیم در دو مرحله پنجه زنی و آبستنی جذب و غلظت آن را در دانه 55 درصد و در کاه وکلش 18 درصد افزایش داد ولی محلولپاشی با فسفر در مرحله آبستنی غلظت آن را در اندامهای گیاهی 50درصد در مقایسه با شاهد افزایش داد. به نظر میرسد که نیاز فسفر در اوایل رشد جهت انتقال آن به دانه بیشتر باشد. محلولپاشی در مرحله رشدی مناسب میتواند موجب برقراری تعادل بین عناصر غذایی و همچنین افزایش غلظت عناصر در دانه و کاه و کلش به عملکرد کمی و کیفی منتهی میگردد.

افزایش روز افزون جمعیت و عدم توانایی مراتع در برآورد نیاز غذایی دام ها موجب شده است که کشت گیاهان علوفه ای بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. این گیاهان به دلیل برخورداری از علوفه مرغوب، ساده تر بودن کاشت، داشت و برداشت، خوش خوراکی، کنترل فرسایش، علف های هرز، آفات و بیماری ها و نیاز کمتر به مواد غذایی خاک در مقایسه با زراعت های دیگر از اهمیت قابل توجهی برخوردار هستند. در مدیریت بهینه گیاهان زراعی، استفاده از سیستم های مدرن و نهاده های تاثیر گذار بر کشت و کار از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در واقع، مقادیر کافی از عناصر غذایی همراه با فراهم بودن آب و استفاده از ارقام پر محصول از عوامل مهم در دستیابی به عملکرد بالا به شمار می آیند. با توجه به افزایش جمعیت طی سالهای اخیر، مشخص شده است که سهم عمده تولید جهانی غذا باید از گیاهان زراعی بدست آید که در زمین های فقیر کشت می شوند. در حال حاضر توجه بیشتری به سوی گونه ها و ارقامی است که می توانند در خاکهای فقیر عملکرد بیشتری تولید کنند. دسترسی گیاهان به عناصر غذایی، بسته به نوع خاک، شرایط آب و هوایی، گونه و ارقام گیاهی، متفاوت است. امروزه به علت بالا بودن هزینه تولید کودهای شیمیایی لازم است که جذب و مصرف عناصر غذایی از کارایی بالایی برخوردار باشد تا بدین وسیله، از هزینه تولید کاسته شده و سود بالاتری برای کشاورزان فراهم گردد. به منظور دستیابی به این اهداف، لازم است کارایی مصرف عناصر غذایی و راه های افزایش آن مورد بررسی قرار گیرد. نیتروژن مهمترین عنصر غذایی در تولید گیاهان زراعی به شمار می آید و کمبود آن در بیشتر خاک ها وجود دارد و لازم است که به صورت کود مصرف شود. درصد بازیافت نیتروژن بسته به ویژگی های خاک، روش، مقدار و زمان مصرف و سایر عملیات مدیریتی تغییر می کند. گیاهان زراعی پر محصول نسبت به گیاهان کم محصول، از عناصر غذایی خاک به نحو مناسب تری بهره برداری می کنند. در این مورد حتی نوع رقم گیاهان زراعی نیز نقش مهمی در کارایی نیتروژن ایفا می کند. مصرف نادرست کودهای حاوی نیتروژن در درازمدت ضمن تاثیر مخرب بر محیط زیست و سلامتی انسان، هدررفت آن موجب کاهش کارایی استفاده از نیتروژن خواهد شد. از آنجا که ایران در منطقه خشک و نیمه خشک قرار دارد، بنابراین مقدار مواد آلی خاک های آن پایین است و اغلب گیاهان دچار کمبود نیتروژن هستند. این مشکل باید با استفاده از کودهای نیتروژنه برطرف شود. متأسفانه این کودها به صورت موثر استفاده نمی شود و کارایی مصرف آنها پایین است. از دیدگاه اقتصادی به منظور کاهش هزینه و کمک به حفظ محیط زیست، لازم است این کارایی افزایش یابد. استفاده از ارقامی با کارایی بالا در استفاده از نیتروژن و انتخاب سطح کودی مناسب برای هر رقم از مهمترین عوامل دستیابی به عملکرد مناسب سورگوم (sorghum bicolor l.) به شمار می رود. نظر به اینکه آزمایش های اندکی روی سورگوم در منطقه اردبیل انجام شده است، در این آزمایش تلاش شد تا تاثیر سطوح مختلف کود حاوی نیتروژن بر بیوماس علوفه ای و کارایی مصرف کود در ارقام سورگوم علوفه ای مورد بررسی قرار گیرد.

به منظور بررسی تاثیر آرایش کاشت بر کارایی استفاده از تشعشع و تجمع ماده خشک در آفتابگردان آزمایشی در سال زراعی 87-1386 در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک¬های کامل تصادفی در سه تکرار و با دو عامل آرایش کاشت در سه سطح (5/27 × 45، 5/20×60 و 5/16 × 75 سانتیمتر) و سه رقم آفتابگردان ( آرماویرسکی، آذر گل و پروگرس) با تراکم ثابت 8 بوته در متر مربع به اجرا در¬آمد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اثر آرایش کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد به جز قطر طبق معنی¬دار نبود، در حالی که اثر رقم بر عملکرد و اجزای عملکرد به جز قطر طبق معنی¬دار بود. در بین ارقام مورد بررسی بیشترین عملکرد دانه متعلق به رقم آذرگل با 3616 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد متعلق به رقم پروگرس با 3131 کیلوگرم در هکتار بود. در میان صفات اندازه¬گیری شده، آرایش کاشت بر روی تشعشع فعال فتوسنتزی جذب شده و کارایی مصرف نور در تمام مراحل رشد اثر معنی¬داری داشت، ولی بر روی تجمع ماده خشک، کارایی اخذ نور و شاخص سطح برگ تنها در مرحله بعد از گلدهی اثر معنی داری نشان داد ( 05/0p<). اثر رقم بر روی صفات شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشک و اخذ نور در تمام مراحل رشد معنی¬دار بود ( 01/0p< ). بیشترین میزان کارایی مصرف نور در آرایش کاشت 5/16× 75 سانتیمتری مشاهده شد و در بین ارقام نیز رقم آرماویرسکی بالاترین مقدار تجمع ماده خشک را به خود اختصاص داد.

تنش های محیطی یکی از عواملی بوده که بر رشد و نمو غلات اثرات عمده ای می گذارد. دمای پایین یکی از سخت ترین تنش های محیطی بوده که رشد و تولید گندم را محدود می کند. انتخاب بر اساس ژن های مقاومت یخ زدگی می تواند در تسریع برنامه های اصلاحی کمک شایانی داشته باشد. در تحقیق حاضر 14 لاین پیشرفته گندم با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفته و برای شناسایی مکانیزم های مقاومت یخ زدگی با استفاده از اندازه گیری lt50و fsi و ارتباط آن با 4 نوع پروتئین ذخیره ای بذر شامل پروتئین های کل hmwها، lmwها و پروتئین های گلیادین با استفاده از تکنیک sds-page مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده ارتباط بین برخی از زیر واحدهای پروتئین و مقاومت یخ زدگی می باشد. بنابراین توصیه می شودکه زیر واحدهای پروتئین کل و hmwها می توانند به عنوان نشانگرهای بیوشیمیایی در انتخاب برای لاین های مقاوم به کار روند. به علاوه طی تحقیق انجام گرفته میزان تغییر در اسید آمینه پرولین نیز محاسبه گردید. نتایج نشان داد که با افزایش تنش یخ زدگی بر میزان پرولین در اندام های هوایی افزوده شده اما میزان آن در لاین های مختلف گندم تفاوت دارد. با توجه به نتایج حاصله از این تحقیق می توان از تجمع پرولین به عنوان نشانگر فیزیولوژیک و با استناد بر روش الکتروفورز پروتئین ها به عنوان نشانگرهای بیوشیمایی، به منظور تسریع شناسایی لاین های مقاوم و همچنین کوتاه نموده فرآیند مقاوم سازی استفاده نمود.

چکیده: تاثیر مصرف پتاسیم و منیزیوم بر عملکرد و صفات گیاهی گلرنگ رقم گلدشت طی آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی 1388 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار مطالعه گردید. فاکتورها شامل سه سطح پتاسیم (صفر، 60 و 120 کیلوگرم در هکتار به صورت فسفات پتاسیم) و سه سطح منیزیم (صفر، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار به صورت سولفات منیزیم) بودند. حداکثر ماده خشک کل (5/850 و 7/854 گرم ماده خشک در مترمربع) با دریافت 1300 روز- درجه رشد با حداکثر مقادیر پتاسیم و منیزیوم (120 و 150 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که در مقایسه با شاهد به ترتیب 4/17 و 1/18 درصد افزایش نشان داد. بالاترین مقدار شاخص سطح برگ (98/3 و 62/3) به ترتیب مرتبط با مصرف 120 و 150 کیلوگرم در هکتار پتاسیم و منیزیم بود که در 1100 روز- درجه رشد اتفاق افتاد. با افزایش مصرف کودهای پتاسیم و منیزیم بر محتوای پتاسیم در گلرنگ افزوده شد. مصرف پتاسیم تاثیر مثبتی بر محتوی کلسیم گیاه داشت در حالیکه با افزایش مصرف منیزیم، کلسیم گیاه کاهش نشان داد. جذب سدیم با مصرف کود پتاسیم کاهش یافت. مصرف پتاسیم تاثیر معنی داری بر میزان کلروفیل نداشت، در حالی که مصرف منیزیم بر این صفت معنی دار بود. مصرف پتاسیم و منیزیم به ترتیب باعث افزایش و کاهش محتوی رطوبت نسبی شد. با مصرف هر دو فاکتور کودی میزان پایداری غشاء سیتوپلاسمی افزایش یافت. اثر متقابل فاکتورهای کودی تاثیر معنی داری بر پتانسیل اسمزی داشت و بهترین ترکیب تیماری بر این صفت مصرف بالاترین سطح از هر دو کود بود. بیشترین شاخص برداشت در سطح دوم کود پتاسیم به دست آمد. بیشترین تعداد طبق در بوته با مصرف 120 و 75 کیلوگرم پتاسیم و منیزیم در هکتار به دست آمد و بالاترین تعداد دانه در طبق متعلق به سطح کودی 60 و 150 کیلوگرم پتاسیم و منیزیم در هکتار بود. کمترین و بیشترین مقدار عملکرد دانه گلرنگ (7/1563 و 1/2747 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب با عدم مصرف و کاربرد 120 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به دست آمد، همچنین بیشترین و کمترین مقدار این صفت (8/2346 و 6/2061 کیلوگرم در هکتار) با مصرف 150 کیلوگرم منیزیم در هکتار و عدم مصرف آن به دست آمد. بالاترین عملکرد روغن دانه در سطح 120 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به دست آمد.

حدیث پیامبر(ص)به عنون مفسر ومبین آیات قرآن کریم ازجایگاه ویژه ای برخوردار می باشد وبحث پیرامون آن نیز دارای حسا سیت بیشتری است. به همین دلیل دراین تحقیق به بررسی سیر تدوین حدیث ازعهد نبوی تاآغاز قرن چهارم هجری قمری به صورت دقیق پرداخته شده که پس از برسی آثارواخبارودلایل موجود درزمینه چگونگی تدوین حدیث درقرون اولیه اسلام روشن شد که حدیث پیلمبر (ص)درزمان خود آن حضرت توسط برخی ازاصحاب آن حضرت تدوین می شده واز این طریق ونیز ازطریق شفاهی وسینه به سینه به نسل های بعد انتقال یافته است .البته لازم به ذکر است که حدیث شیعه به دلیل وجود مبارک اهل بیت رسول خدا علیهم السلام وتلاش آن بزرگواران وپیروان آنها دراین زمینه از غنا واعتبار بسیار بیشتری نسبت به اهل سنت برخوردادراست.

چکیده: به منظور بررسی اثر تراکم بوته و سطوح مختلف کود نیتروژن بر عملکرد و کارایی مصرف نیتروژن دو رقم آفتابگردان، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی در سال زراعی 1388 اجرا گردید. کود نیتروژن در سه سطح (صفر، 75 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار ) در کرت های اصلی و ترکیب تراکم های کاشت (8 ، 10 و 12 بوته در متر مربع) و دو رقم آفتابگردان (یوروفلور و آرماویرسکی) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کود نیتروژن و تراکم کاشت تأثیر معنی-داری روی عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان داشتند. افزایش تراکم بوته به کاهش تعداد دانه در طبق، قطر ساقه، قطر طبق، تعداد برگ در مرحله برداشت نهایی منجر گردید، ولی ارتفاع بوته افزایش یافت. بین ارقام آفتابگردان از نظر عملکرد دانه تفاوت وجود داشت. بیشترین عملکرد دانه در رقم آرماویرسکی (8/257 گرم بر متر مربع) مشاهده شد. از یک مدل خطی دو تکه ای برای کمی نمودن پارامتر های پر شدن دانه استفاده گردید. تمامی پارامترهای پر شدن دانه به طور معنی داری تحت تأثیر ارقام و تراکم های مختلف بوته قرار گرفتند. حداکثر وزن دانه، سرعت و طول دوره موثر پرشدن دانه در تراکم پایین و سطوح بالای نیتروژن برآورد گردید. مقایسه میانگین ها نشان داد که حداکثر وزن دانه (074/0 میلی گرم) در رقم آرماویرسکی در تراکم 8 بوته در متر مربع با 150کیلوگرم نیتروژن در هکتار و حداقل آن (048/0 میلی گرم) در رقم یوروفلور در تراکم 12 بوته در متر مربع بدون مصرف نیتروژن برآورد گردید. فیلوکرون و سرعت ظهور برگ های تحت تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، تراکم بوته و ارقام آفتابگردان قرار گرفت. با افزایش مصرف نیتروژن فیلوکرون کاهش یافت. حداکثر سرعت ظهور برگ (51/0 در هر روز) از بیشترین مقدار مصرف نیتروژن به دست آمد. کاهش فیلوکرون و افزایش سرعت ظهور برگ در 8 بوته در متر مربع به دست آمد. فیلوکرون در رقم آرماویروسکی بیش از رقم یوروفلور بود ولی درمورد سرعت ظهور برگ این روند برعکس بود. مقایسه میانگین ها نشان داد افزایش مصرف نیتروژن و کاهش تراکم بوته کارایی مصرف نیتروژن را کاهش می دهد. کارایی مصرف نیتروژن از 12/8 کیلوگرم بر کیلوگرم با مصرف 75 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به 22/5 کیلوگرم بر کیلوگرم با مصرف 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کاهش یافت. این کارایی در یوروفلور مشابه آرماویروسکی برآورد گردید. بررسی روند انباشتگی ماده خشک کل در ترکیب تیماری سطوح مختلف کود نیتروژن در تراکم بوته در هر دو رقم نشان داد که در تمامی ترکیب های تیماری، ماده خشک کل در طول رشد گیاه با افزایش سطح نیتروژن و تراکم بوته افزایش یافته تا اینکه به حداکثر سطح خود رسید، سپس یک روند کاهشی را با گذشت زمان به دلیل افزایش برگ های پیر، کاهش سرعت رشد محصول و شاخص سطح برگ نشان داد. بنابراین ، به منظور افزایش عملکرد دانه، تجمع ماده خشک و شاخص های رشدی دیگر از جمله سرعت رشد محصول و شاخص سطح برگ آن می تواندپیشنهاد شود که از ترکیب تیماری رقم آرماویرسکی تراکم 12 بوته در متر مربع در بالاترین سطح از مصرف نیتروژن استفاده شود.

آنچه در این تحقیق به دست آمده عبارت از این است که مفسران معاصر با رویکردی نو و تازه که بی تأثیر از جریان های سیاسی و اجتماعی عصر آنها نبوده، به تفسیر قرآن روی آورده و در اداره زندگی فردی و اجتماعی از قرآن راهکار گرفته اند. با توجه به این مسئله موضوعاتی چون آزادی های سیاسی و اجتماعی از دید آنها پنهان نمانده است، اما در اغلب موارد به خاطر توجه آنها به جامعیت قرآن و دیدگاه شمولی آنان به قرآن، شرکت مردم را در امور اجتماعی و سیاسی،در چارچوب دستورات دینی پذیرفته، ولی تقریباً همه آنها آزادی پیروان ادیانی غیر از اسلام را نپذیرفته اند

در این پژوهش ، در ابتدا به مسائل تئوری این بحث ، نظیر تعریف تناسب ، انواع مناسبات و نظر عالمان در این بحث پرداخته شده سپس برای رسیدن به فرآیند ارتباط بین آیات،مقدماتی چون نامهای سوره ،فضای سوره ، تأثیر آن بر محتوای سوره هدف سوره و راههای کشف آن مطرح شده است آنگاه با تفکری روش مند ، آیات سوره بقره مقطع بندی شده سپس ارتباط هر مقطع با مقطع قبل و بعد بیان شده و ارتباط آیات درون هر مقطع بررسی شده است ؛ این ارتباط هر چند در نگاه اول به نظر نمی آید اما اولا وجود دارد و ثانیا با تفکر و تأمل در آیات و بررسی نظرات مفسران در این حوزه و قرار گرفتن در فضای سوره می توان این ارتباط را کشف کرد البته در این راستا نباید از سیاق آیات و شأن نزول آنها غافل شد .

زندگی اجتماعی بشر به دلیل نقشی که در حیات انسان دارد، از دیرباز مورد توجه اندیشمندان و صاحب نظران بوده است. از همین روی شاید بتوان دست یافتن به جامعه ای مطلوب را جزو بزرگترین آرمان های بشر دانست. در این میان آموزه های الهی به دلیل در نظر داشتن نیاز های حقیقی انسان بهترین گزینه برای رسیدن به این آرمان است. ضرورت پرداختن به این مقوله از منظر تعالیم الهی آنجاست که با سوق دادن تحقیقات و پژوهش های دینی به ویژه در حوزه قرآن و حدیث سعی شود تلاش های علمی را به سمت کاربردی شدن و پاسخ به نیاز های واقعی جامعه رهنمون ساخت. در این پژوهش که به شیوه زندگی اجتماعی در قرآن و همچنین ویژگی های جامعه مورد نظر قرآن پرداخته و جامعه نبوی صدر اسلام را به عنوان نمونه موفق جامعه قرآنی معرفی نموده است، بیشترین مراجعه به قرآن کریم و سپس به نهج البلاغه، تفاسیر قرآن، کتب لغت و مفردات، کتبی با موضوع جامعه و نیز به کتب حدیثی و تاریخی صورت پذیرفته است. سوال اصلی این پژوهش این است که آیا قرآن مدل و یا شیوه زندگی اجتماعی را برای پیروان خود ارائه کرده است؟ در کنار این سوال اصلی، دو سوال فرعی دیگر نیز مطرح است که در واقع جهت این بررسی را مشخص تر می نمایند. اول این که در صورت وجود چنین مدل و شیوه ای در قرآن، آیا در عمل قابل پیاده سازی و اجراست؟ و دوم این که ویژگی های جامعه مورد نظر قرآن کدام است؟ در تدوین این پژوهش، که به صورت کتابخانه ای صورت پذیرفته است، ابتدا با بررسی واژ گانی همچون «زندگی» و «جامعه» در کتاب فرهنگ موضوعی تفاسیر، مشتمل بر بیست دوره تفسیر قرآن شیعه و اهل سنت، به بخشی از مطالب تفاسیر مختلف مراجعه و ضمن آشنایی با دیدگاه های مفسّرین در موضوعات مرتبط، فیش برداری لازم صورت پذیرفت. قرآن کریم از ابتدا تا به انتها با رویکرد دست یافتن به مولفه های زندگی اجتماعی، مورد مطالعه و نکته برداری قرار گرفت. برای دسته بندی و دست یابی به موضوعات مختلف آیات قرآن، به فهرست تفصیلی مفاهیم قرآن کریم از جناب آقای عبدالمجید معادیخواه با عنوان فروغ بی پایان مراجعه گردید. در پایان می توان اذعان نمود که قرآن کریم قابلیّت بالایی برای استخراج اصول و مبانی زندگی اجتماعی را دارست و از این طریق ویژگی های اساسی یک جامعه متعالی را به مخاطبان خود عرضه می دارد. این ویژگی ها می تواند به صورت یک مدل و الگو استخراج و در زمینه های آموزشی و تربیتی مورد بهره برداری قرار گیرد.

این مطالعه با هدف ارزیابی کیفیت بذر ارقام تجاری سویا در سال 89 به صورت پژوهشی آزمایشگاهی و مزرعه ای در موسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال در کرج به اجرا در آمد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار (4 رقم سویا و سه سطح قوه نامیه) در چهار تکرار اجرا گردید.نتیجه این بررسی نشان داد افزایش وزن خشک گیاهچه، طول گیاهچه، درصد گیاهچه های عادی، سرعت جوانه زنی روزانه و شاخص طولی بنیه گیاهچه در بذور با قوه نامیه بالاتر، را می توان به افزایش وزن بذر و زوال کمتر نسبت داد. با افزایش وزن 100 بذر و قوه نامیه، گیاهچه های بزرگتری تولید شد. کلیه صفات مورد بررسی در ارقام مختلف، بجز نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و وزن خشک لپه در آزمون های سرما و پیری تسریع شده، کمتر از آزمون جوانه زنی استاندارد بودند. این بیانگر تاثیر منفی تنش های سرما و گرما به ترتیب در آزمون سرما و پیری تسریع شده بر صفات مذکور است.دراین مطالعه، استفاده از بذور با قوه نامیه بالاتر در مقایسه با بذور فرسوده گیاهچه های قوی تری تولید کرد که می توانند در شرایط پرتنش مزرعه ای استقرار مناسبی داشته باشند. رقم ویلیامز و 33 با قوه نامیه بالا از نظر بیشتر صفات مورد مطالعه در آزمایشگاه در مقایسه با سایر ارقام برتری معنی داری داشتند و دلیل این برتری احتمالا ًناشی از ساختار ژنتیکی و فرسودگی کمتر در ارقام مذکور می باشد.

به منظور بررسی فرآیند جوانه زنی و رشد گیاهچه در بذور عدس و نخود تحت شرایط شوری از سیستم آنالیز تصویری استفاده شد. در این آزمایش دو ژنوتیپ عدس 16-12-12-237ill و 17-17-17-330ill و دو ژنوتیپ نخود 533 –ilc41 از تیپ دسی و هاشم از تیپ کابلی مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. برای ایجاد تنش شوری، از چهار محلول با سطوح شوری صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار نمک طعام (nacl) استفاده شد. عکسبرداری از مراحل جذب آب، جوانه زنی و رشد گیاهچه به وسیله دوربین متصل به کامپیوتر تا 78 ساعت پس از شروع آزمایش هر دو ساعت یکبار انجام گرفت. بعد از انتقال تصاویر به محیط فتوشاپ و مرتب کردن عکس ها، آنالیز تصاویر توسط نرم افزار image j انجام شد و تغییرات رنگ، مساحت و محیط طی زمان جذب آب ، زمان ظهور ریشه چه و ساقه چه و میزان رشد گیاهچه، اندازه گیری گردید و تغییرات آنها در طول زمان به صورت منحنی های رگرسیونی رسم شد. مشاهده شد که با افزایش سطوح شوری مرحله دوم جذب آب طولانی تر از مرحله اول گردید و جوانه زنی و ظهور ریشه چه و ساقه چه در این بذور به تعویق افتاد. با افزایش غلظت نمک، مقدار تغییرات رنگ بذر کمتر می شود ولی در بذور واقع در شرایط بدون تنش تغییرات رنگ بیشتر و رنگ بذر روشنتر می باشد. دو ژنوتیپ مورد بررسی گیاه عدس به شوری 150 میلی مولار حساس می باشند به طوری که در این دو ژنوتیپ در این سطح شوری ساقه چه ظاهر نشد. در بین دو ژنوتیپ نخود نیز رقم هاشم حساس تر بود. اندازه گیری مقادیر سدیم و پتاسیم و نسبت سدیم به پتاسیم بذور تحت سطوح مختلف شوری در سه زمان 12، 24 و 48 ساعت نشان داد که با افزایش مدت زمان مواجهه با تنش شوری، تجمع یون سدیم در بذر بیشترمی شود. میزان پتاسیم نیز همگام با افزایش غلظت نمک در محیط، افزایش می یابد و نسبت پایین na+/k+ ملاک برتری آن رقم در محیط مورد آزمایش تعیین گردید

به منظور مطالعه اثر شدت فرسودگی و انواع پیش تیمار بذر بر روی بذور لوبیای چیتی رقم خمین، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح فرسودگی بذر (شاهد، 90 و 80 درصد جوانه زنی) و پرایمینگ بذر (شاهد، هیدرو، اسمو، هورمون و هالوپرایمینگ) بود. به منظور ایجاد بذور با سطوح قدرت متفاوت یک آزمایش مقدماتی در دمای 40 درجه سانتی گراد به مدت 24 روز جهت تعیین سطوح مناسب فرسودگی اجرا گردید. نتایج نشان داد که اثر متقابل فرسودگی و پرایمینگ بر همه صفات فیزیولوژیک گیاهچه معنی دار بود. بیشترین درصد جوانه زنی از تیمار اسموپرایمینگ و بدون فرسودگی به دست آمد، ولی با شاهد تفاوت معنی داری نداشت. تیمار هالوپرایمینگ با سطح فرسودگی سوم بیشترین مقدار هدایت الکتریکی را نشان داد. با افزایش فرسودگی بذر، از میزان پروتئین کل کاسته شد ولی، تیمار پرایمینگ توانست میزان پروتئین را تا حدودی افزایش دهد. بررسی آنزیم های آنتی اکسیدانت حاصل از گیاهچه لوبیا نشان داد که فعالیت همه آنزیم ها با افزایش میزان فرسودگی کاهش یافته است. ولی، تیمارهای پرایمینگ تا حدود زیادی توانست فعالیت آنزیم ها نسبت به شاهد را افزایش دهد. نتایج کلی آزمایش بیانگر آن است که پرایمینگ بذور لوبیا به طور غیر مستقیم موجب افزایش قدرت بذر می شود و از طریق افزایش سرعت جوانه زنی می تواند موجب بهبود استقرار گیاهچه در مزرعه شود.

به منظور بررسی اثر خاک ورزی با گاوآهن شخم زیر سطحی نسبت به گاوآهن های رایج در مناطق دیم بر حفظ بقایای گیاهی و ذخیره رطوبت خاک طی فصل آیش، این آزمایش در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با تیمارهای آزمایشی شامل پنج روش خاک ورزی با نمونه برداری در سه عمق مختلف خاک 10، 20 و 30 سانتی متری در سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی در این طرح شامل خاک ورزی به وسیله گاوآهن شخم زیر سطحی، گاوآهن برگردان دار، گاوآهن پنجه غازی، دیسک و سیستم بدون خاک ورزی به عنوان شاهد بود. برای انجام این آزمایش ابتدا گاوآهن شخم زیر سطحی طراحی و ساخته شد. این گاوآهن از طریق اتصال سه نقطه ای به تراکتور وصل شده و نیروی خود را از محور توان دهی تراکتور می گیرد. این گاوآهن دارای تیغه های فولادی بوده که در زیر خاک چرخیده و عمل شخم زیرسطحی را انجام می دهد. این گاوآهن نسبت به ادوات رایج خاک ورزی در مناطق دیم بر روی صفاتی مانند حفظ رطوبت خاک، حفظ بقایای گیاهی در سطح خاک، سرعت نفوذ آب در خاک و مدفون شدن بذر علف های هرز مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان داد در بین انواع گاو آهن، شخم با گاو آهن زیر سطحی بالاترین میزان رطوبت خاک را داشت و بعد از شاهد (عدم شخم) در گروه برتر قرار گرفت، همچنین در تمامی تیمارهای آزمایشی با افزایش عمق خاک بر میزان رطوبت آن، افزوده شد. در مورد صفات حفظ بقایا در سطح خاک و مدفون شدن بذر علف هرز، شخم با گاو آهن زیر سطحی به همراه گاو آهن پنجه غازی در گروه مشترک قرار گرفت. تأثیر شخم با انواع گاوآهن ها بر روی سرعت نفوذ آب در خاک نشان داد که بیشترین میزان نفوذ آب در گاو آهن برگردان دار و در گروه بعدی گاو آهن پنجه غازی و گاو آهن زیر سطحی قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان داد در صورتی که گاوآهن شخم زیر سطحی تکمیل و اصلاح و به تعداد ادوات خاک ورزی آن اضافه شود، می تواند وسیله مناسبی برای انجام عملیات خاک ورزی در مناطق دیم باشد که می تواند نقش بسیار زیادی بر کنترل علف های هرز، حفظ رطوبت خاک و حفاظت از خاک در مقابل عوامل مخرب داشته باشد و در نتیجه باعث افزایش عملکرد شود.

به منظور بررسی تاثیر نیتروژن معدنی بر برخی از ویژگی های فیزیولوژیک، مورفولوژیک و بیوشیمیایی یونجه رقم همدانی تحت شرایط خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و به صورت گلدانی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی طراحی و اجرا شد. در آزمایش های گلدانی تنش خشکی در سه سطح 35، 60 و 85 درصد ظرفیت مزرعه ای و کود نیتروژنه بر مبنای چهار سطح صفر، 30، 60 و90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بر روی بذرهای یونجه در گلدان اعمال گردید. نتایج حاصل نشان داد که با افزایش سطوح خشکی، هدایت روزنه ای، پتانسیل اسمزی، محتوای رطوبت نسبی، کلروفیل، فلورسانس کلروفیل، نشتی غشا، کلسیم، نسبت پتاسیم به سدیم، سطح برگ، طول ساقه و عملکرد گیاه کاهش یافت، در صورتی که میزان عناصر سدیم، کلسیم، آهن و همچنین، میزان پرولین و قندهای محلول، درصد خسارت غشا و کارایی مصرف آب به طور معنی داری افزایش نشان داد. مصرف نیتروژن نیز باعث افزایش پروتئین و نیتروژن گردید.

به منظور بررسی تأثیر شیوه تقسیط کود نیتروژنه و پرایمینگ بذر با باکتری های محرک رشد pgpr بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه گندم، آزمایشی در سال زراعی 1390 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل تقسیط کود نیتروژنه در سه سطح, سطح اول) 3/1 زمان کاشت،3/1پنجه زنی،3/1قبل از گلدهی)؛ سطح دوم (4/1 زمان کاشت، 2/1 پنجه زنی تا ساقه روی، 4/1 زمان گلدهی)؛ سطح سوم (4/1 زمان کاشت، 4/1 زمان سبز شدن، 4/1 ساقه روی، 4/1 زمان گلدهی) به صورت n3, n2, n1و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در چهار سطح (عدم پرایمینگ، پرایمینگ بذر با ازتوباکتر کورکوروم استرین 5، سودوموناس استرین 41 و سودوموناس استرین 186) بودند. نتایج نشان داد که تقسیط کود نیتروژنه و باکتری های محرک رشد تأثیر معنی داری بر انتقال مجدد ماده خشک داشت. بیشترین میزان انتقال ماده خشک از کل بوته (2573/0 گرم) در سطح اول تقسیط در حالت عدم تلقیح بذر با باکتری و حداقل آن (0793/0 گرم) در سطح سوم تقسیط کودی و تلقیح با ازتوباکتر برآورد گردید. تمامی پارامترهای پر شدن دانه به طور معنی داری تحت تأثیر سطوح مختلف تقسیط کود نیتروژنه و باکتری های محرک رشد قرار گرفتند. حداکثر وزن دانه و طول دوره موثر پر شدن دانه در سطح اول تقسیط نیتروژن و کاربرد باکتری های محرک رشد ازتوباکتر برآورد گردید. مقایسه میانگین ها نشان داد که با کاربرد سطح اول تقسیط کود نیتروژن و پرایمینگ بذر با باکتری های محرک رشد عملکرد تک بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه، ارتفاع بوته، طول سنبله، حجم و وزن خشک ریشه و درصد پروتئین افزایش یافت. بررسی روند تجمع ماده خشک کل در تمامی ترکیب های تیماری نشان داد که تا 40 روز پس از کاشت با سرعت کم و پس از آن تا 70 روز با سرعت زیادی افزایش یافت. از 80 روز پس از کاشت تا مرحله رسیدگی به واسطه افزایش پیری برگ ها کاهش یافت. پرایمینگ بذر با باکتری های محرک رشد سبب افزایش کارایی مصرف نیتروژن نسبت به عدم پرایمینگ بذر گردید. بیشترین کارایی مصرف نیتروژن (1/1 گرم بر گرم) به سطح اول تقسیط کودی و کمترین آن (95/. گرم بر گرم) به سطح سوم تقسیط کودی تعلق داشت. در بین سطوح مختلف پرایمینگ بذر با باکتری ها، ازتوباکتر بیشترین کارایی را به خود اختصاص داد. بنابراین می توان پیشنهاد نمود که به منظور افزایش عملکرد تک بوته، سرعت و دوره موثر پر شدن باید پرایمینگ بذر گندم با ازتوباکتر در سطح اول تقسیط کودی (3/1 زمان کاشت،3/1پنجه زنی،3/1 قبل از گلدهی) به کار برده شود

نتایج این بررسی نشان داد که تاثیر دما بر روی سرعت، درصد و میانگین مدت جوانه زنی بذرها معنی دار بود بیش ترین درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی وکم ترین میانگین مدت جوانه زنی در بذرها (در تاریکی و روشنایی) در دمای 15 درجه سانتی گراد مشاهده شد (شکل های 1 تا 5). تغییرات جوانه زنی سیاه دانه در تاریکی از روند درجه دوم پیروی کرد، به طوری که جوانه زنی بذر از دمای 5 درجه سانتی گراد (دمای پایه) آغاز و در دمای حدود 15 درجه سانتی گراد ( دمای بهینه ) به حداکثر رسید و سپس، روند نزولی نشان داد. بهترین دما برای جوانه زنی بذر سیاه دانه در دمای 6/14 درجه سانتی گراد بود. تغییرات سرعت و درصد در روشنایی نیز از روند درجه سوم پیروی کرد. افزایش دما در روشنایی نسبت به تاریکی بعد از 15 درجه سانتی گراد به شدت موجب کاهش درصد و سرعت جوانه زنی شد، به طوری که در دمای 20 و 25 درجه سانتی گراد جوانه زنی در تاریکی و روشنایی به ترتیب (44 و 22 درصد) و (40 و 4 درصد ) بود.نتایج این آزمایش نیز دلالت بر این امر دارد که سیاه دانه برای شروع به جوانه زنی به دمای کمتری نیازمند است و در پاییز به راحتی جوانه می زند و زمستان را به صورت روزت می گذراند. سپس، با شروع فصل بهار و به تدریج با بالا رفتن دما، میزان جوانه زنی آن افزایش می یابد و پس از اوج جوانه زنی با گرمتر شدن هوا میزان جوانه زنی آن کاهش می یابد. همین طور جوانه زنی بهتر آن در دماهای پایین تر و در دو رژیم نور و تاریکی مداوم بیانگر این نکته است که پراکنش این گونه بیش تر محدود به مناطق معتدل است و در مناطق گرم و مرطوب نمی تواند به عنوان یک علف هرز مشکل ساز مطرح باشد. 2-3-اثر عمق قرار گیری بذور در خاک بر جوانه زنی آن ها پس از پایان هفته دوم بیش ترین درصد جوانه زنی در عمق 2 سانتی متر و پس از آن به ترتیب در عمق های 5/1 و 1 سانتی متر ظاهر شد. پس از شروع جوانه زنی در هفته دوم تا عمق 2 سانتی متر جوانه زنی روند افزایشی نشان داد و پس از آن با افزایش عمق کاهش یافت، به طوری که در عمق 5/6 سانتی-متر جوانه زنی به صفر رسید البته رفتار جوانه زنی بذر با افزایش عمق ممکن است که به انرژی ذخیره شده در بذر نیز بستگی داشته باشد، چرا که در برخی آزمایشات معلوم شده است که در بعضی از گونه ها، حتی در شرایط عدم وجود اکسیژن کافی و تنها با فراهم بودن انرژی لازم، متابولیسم بذر شروع می شود. بذور درشت گونه ها یی مانند سیاه دانه که دارای ذخایر انرژی کافی هستند، می توانند از اعماق بیش تر نیز سبز شوند (بایرد، 1991). -3-اثرغرقاب بر روی جوانه زنی بذور نتایج تجزیه واریانس نشان داد که به جز وزن خشک، سایر صفات یعنی درصد جوانه زنی، طول ریشه چه و طول ساقه چه از تفاوت آماری معنی داری برخوردارند (جدول 3-3). درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن تر گیاهچه تحت شرایط 5 روز غرقاب نسبت به شاهد کاهش پیدا کرد. تحت شرایط 10 روز غرقاب نیز جوانه زنی متوقف شد 4-3-تاثیر تنش شوری بر روی رشد سیاه دانه نتایج نشان داد که اثر شوری بر همه پارامتر های اندازه گیری شده (درصد جوانه زنی، طول ریشه چه، طول سا قه چه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه، و وزن خشک گیاه چه) معنی دار بودتنش خشکی ممکن است که جوانه زنی را به تاخیر بیندازد، کاهش دهد و یا به طور کامل از آن جلوگیری کند ( الیوریا و نورس ورثی، 2006). هم چنین، پتانسیل اسمزی رطوبت خاک با توجه به ویژگی گونه علف هرز می تواند زمان سبز شدن و تعداد گیاهچه های سبز شده آن را تحت تاثیر قرار هد (بوید و ون آکر، 2004). در آزمایش ری و همکاران (2005) خاکشیر تلخ تا پتانسیل اسمزی 2/1 - مگاپاسکال جوانه زنی داشت. بوید و ون اکر در 2004 پتانسیل های اسمزی 01/0، 5/0- و 1- مگاپاسکال را بر روی جوانه زنی کلزا و خردل وحشی مورد ارزیابی قرار دادند و نتیجه گرفتند که در هر دو گیاه با کاهش پتانسیل آب جوانه زنی به طور معنی داری کاهش پیدا کرد و این کاهش برای خردل وحشی بیش تر بود. 6-3-تاثیر ph بر روی رشد سیاه دانه نتایج نشان داد که کلیه پارامترهای اندازه گیری شده به جز وزن خشک و نسبت طول ریشه چه به ساقه چه، تحت تاثیر ph های مختلف قرار می گیرد با افزایش ph از 4 به 7 کلیه پارامتر های اندازه گیری شده افزایش و پس از آن کاهش یافت. همان طور که شکل های 16 و 18 نشان می دهند، بیشترین طول ساقه چه ( 92/1سانتی متر) و ریشه چه (43/3 سانتی متر) در ph 6 مشاهده می شود. با توجه به بررسی مراحل رشد سیاه دانه، 7 مرحله فنولوژیکی در این علف هرز مشاهده شد و در شکل21 نیز این مراحل به طور کامل آورده شده است. همچنین، مراحل بر اساس درجه-روز به صورت در صدی ( با توجه به درصد ظهور هر مرحله فنولوژیک ) نشان داده شده است ( جدول 10 ) . جدول 10-3-درجه-روز مورد نیاز برای ظهورهریک از مراحل فنولوژیکی سیاه دانه مرحله 80 درصد ظهور مرحله 50 درصد ظهور مرحله 20 درصد ظهور مراحل فنولوژیکی ثبت شده 5/468 290 177 ظهور( سبز شدن) اندام هوایی از ریشه 5/652 556 5/468 تبدیل روزت به ساقه اصلی 782 5/686 599 انشعاب ساقه اصلی 893 5/851 727 غنچه دهی 5/1051 5/977 5/851 گلدهی 1374 1190 5/977 خشک شدن گل 1505 5/1489 1190 خشک شدن اندام هوایی

به منظور بررسی اثر ترکیبات نانواکسید و اندازه بذر بر روی کیفیت بذر و ویژگی های جوانه زنی و قدرت بذر کدوی دارویی آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل محلول پاشی مواد نانواکسید شامل نانواکسید روی، نانواکسید آهن، ترکیب نانواکسید روی و آهن به همراه تیمار شاهد و اندازه بذر شامل بذور کوچک و بزرگ بود. مقایسه ترکیب تیماری اندازه بذر و عناصر نانواکسید نشان داد که بیشترین میانگین عملکرد بذر مربوط به اثر متقابل نانواکسید روی و اندازه کوچک بذر (5/394 گرم بر بوته) و کمترین میانگین مربوط به اثر متقابل تیمار شاهد و بذر کوچک (13/111 گرم بر بوته) بود. ترکیب تیماری بذر بزرگ و نانو اکسید آهن طویلترین بذر (65/18 میلی-متر) و بذر کوچک بدون محلول پاشی ضخیمترین بذر (63/2 میلی متر). را تولید کرد، نانواکسید روی و آهن بیشترین اثر معنی دار را بر عرض دانه (81/8 میلی متر) داشت. نتایج آزمون فرسودگی سریع نشان داد که بذرهای مادری بزرگ و نانو اکسید روی بیشترین درصد جوانه زنی (5/98 درصد) را موجب گردید. نتایج حاصل از آزمون سرما نشان داد که نانو اکسید آهن و روی، دارای بیشترین میانگین طول ریشه چه (95/4 سانتی متر) بود. اثر متقابل نانو اکسید آهن و روی و اندازه بذر بزرگ بیشترین میانگین درصد جوانه زنی (85 درصد)، وزن تر گیاهچه (04/9 گرم) و وزن خشک گیاهچه ( 97/0 گرم) را داشت. در آزمون نگهداری بذر نانواکسید آهن (7/87 %) و بذور بزرگ (68/86) بیشترین درصد جوانه زنی و نانواکسید روی بیشترین طول ساقه چه (90/7 سانتی متر) و وزن خشک گیاهچه (65/0گرم) را داشت. نتایج آزمون اثر عوامل مادی (اندازه بذر و عناصر نانواکسید) بر ویتامینe بذرنشان داد که نانو اکسید روی (11/211) و بذرهای بزرگ تر (29/196) بیشترین میزان ویتامینe بذر را داشتند. نتایج آزمایش فرآوری بذر بر میزان ویتامینe دانه نشان داد که اثر متقابل پختن، نانو اکسید روی و اندازه بزرگ بذر بیشترین اثر بر ویتامینe (06/187 میلی گرم بر کیلوگرم) را داشت. نتایج مقایسه میانگین هدایت الکتریکی بذور نشان داد که تیمار شاهد بیشترین میزان مواد الکترولیت (81/14 میکروزیمنس بر سانتی متر) را نشان داد. اندازه بذر اثر معنی داری بر میزان مواد الکترولیت خارج شده از بذر نداشت.

برای ارزیابی تحمل شوری در ارقام مختلف سویا و ارتباط آن با نشانگر های پروتئینی تحقیقی در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی در سال 1390 انجام شد. آزمایش روی 17 رقم سویا براساس طرح فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و سه سطح تنش (شاهد، 75 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) به صورت کشت در خاک انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری مقدار پرولین، درصد خسارت، سدیم و فلورسانس اولیه افزایش یافت، اما مقدار آنها در ارقام مختلف متفاوت بود. با توجه به نتایج بدست آمده از تجزیه خوشه ای و تجزیه تابع تشخیص ارقام hamilton و interprize برای شراط نرمال و ارقام linford،033 ، calark متحمل به شوری هستند که در هر سه شرایط در گروه هایی قرار گرفتند که میانگین صفات بیشتری نسبت به بقیه ارقام داشتند و رقم dpx برای مناطق تحت تنش توصیه می گردد. از نظر شاخص های مقاومت به شوری از جمله شاخص ti ریشه، رقمcalark از لحاظ صفات مرتبط با ریشه رقم مقام به شمار می آید. از نظر sti و mp رقم 33 متحمل و ارقام safyabad حساس به تنش بودند. همچنین، نشانگر های پروتئینی می توانند به عنوان ابزاری تکمیلی برای تایید فرضیه وجود تنوع ژنتیکی در میان ارقام سویا مورد استفاده قرار گیرد. نتایج حاصل از تجزیه پروتئین های محلول در آب و نمک پروتئین-هایی با وزن مولکولی پایین و پروتئین هایی با وزن مولکولی بالا نشان داد، میانگین تنوع ژنتیکی برای تمام مکان های ژنتیکی به ترتیب برابر 48/0، 48/0، 42/0 بود. و مقدار شاخص شانون به ترتیب برابر40/0، 41/0، 60/0بود. بر اساس تجزیه رگرسیون که در آن داده های نشانگر های پروتئینی به عنوان متغیر مستقل و صفات مورفوفیزیولوژیک به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد ند، در مجموع 7 نشانگر مثبت برای صفات مورفوفیزیولوژیک در سطح شاهد، 6 نشانگر در سطح تنش اول (تنش شوری 75 میلی مولار) و 4 نشانگر در سطح تنش دوم (150 میلی مولار) شناسایی شدند. برای پروتئین هایی با وزن مولکولی پایین در مجموع 3 نشانگر مثبت برای صفات مورفوفیزیولوژیک در سطح شاهد، 5 نشانگر در سطح تنش اول و 12 نشانگر در سطح تنش دوم شناسایی شدند. بر ای پروتئین های با وزن مولکولی بالا، در مجموع 9 نشانگر مثبت برای صفات مورفوفیزیولوژیک در سطح شاهد، 13 نشانگر در سطح تنش اول و 16 نشانگر در سطح تنش دوم شناسایی شدند.

به منظور بررسی اثر سختی بذر بر کیفیت بذور حاصل از نواحی مختلف گل آذین همیشه بهار آزمایشی در سال زراعی 91-90 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده دانشگاه محقق اردبیلی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل دو عامل سختی و موقعیت بذر در گل آذین بود. سختی بذر در سه سطح به صورت تیمار با cacl2 و آب مقطر و شاهد و موقعیت بذر شامل نواحی داخلی و بیرونی گل آذین بود. برای این منظور بذور طی 2 مرحله سخت و در مزرعه کاشته شدند. در مرحله 50% گلدهی نمونه گیری جهت سنجش کاروتنوئیدهای گلبرگ همیشه بهار انجام گرفت. در مرحله برداشت، بذور از 2 ناحیه بیرونی و درونی طبق جمع آوری و جهت انجام آزمون جوانه زنی استاندارد و رشد گیاهچه به آزمایشگاه انتقال داده شدند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان بتاکاروتن (86/3 درصد) در سخت کردن بذر با cacl2 به دست آمد. در آزمون جوانه زنی استاندارد نتایج نشان داد که در هر 3 سطح سخت کردن بذر، بذرهای موجود در قسمت بیرونی گل آذین دارای بیشترین درصد جوانه زنی (98%)، سرعت جوانه زنی (99/3 بذر در روز)، طول لپه (55/1 سانتی متر)، وزن خشک گیاهچه (067/0 گرم) و وزن خشک باقی مانده (153/0 گرم) بودند و بیشترین وزن تر گیاهچه (999/0 گرم)، وزن تر باقی مانده (981/0 گرم)، طول ریشه چه (24/4 سانتی متر) و طول ساقه چه (27/4 سانتی متر) مربوط به بذور واقع شده در قسمت بیرونی گل آذین در تیمار سخت کردن با cacl2 بود. در آزمون فرسودگی در هر 3 سطح سخت کردن بذر، بذرهای موجود در قسمت بیرونی گل آذین دارای بیشترین درصد جوانه زنی (92%)، سرعت جوانه زنی (79/3 بذر در روز)، طول ریشه چه (26/4 سانتی متر)، طول لپه (59/1 سانتی متر)، وزن تر باقی مانده (998/0 گرم) و وزن خشک باقی مانده (138/0 گرم) بودند. بیشترین طول ساقه چه (95/3 سانتی متر)، بیشترین وزن تر گیاهچه (985/0 گرم) و وزن خشک گیاهچه (058/0 گرم) مربوط به بذور واقع شده در قسمت بیرونی گل آذین در تیمار cacl2 مشاهده شد.در آزمون سرما، تیمار سخت کردن بذر و موقعیت بذر در گل آذین در بذور پیش سرمادهی شده همیشه بهار تأثیر معنی داری بر روی درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه، طول لپه، وزن تر گیاهچه، وزن تر باقی مانده، وزن خشک گیاهچه و وزن خشک باقی مانده داشتند. در آزمون جوانه زنی استاندارد بعداز انبارداری بیشترین درصد جوانه زنی (96%) و سرعت جوانه زنی (91/3 بذر در روز) مربوط به بذور بیرونی گل آذین بود. بیشترین طول ساقه چه (79/4 سانتی متر)، طول ریشه چه (71/5 سانتی متر)، وزن تر باقی مانده (908/0گرم)و وزن خشک گیاهچه (016/0 گرم) مربوط به بذور واقع شده در قسمت بیرونی گل آذین در تیمار با cacl2 بود. بود. بیشترین وزن تر گیاهچه (178/0 گرم) و وزن خشک باقی مانده (061/0 گرم) مربوط به بذور واقع شده در قسمت بیرونی گل آذین در تیما با آب مقطر بود.

به منظور بررسی اثر نانو اکسید روی بر روند تجمع ذخایر بذر ارقام آفتابگردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی به اجرا درآمد. تیمارها شامل ارقام مختلف آفتابگردان به نام های 191aline ،122aline و فرخ و سطوح مختلف ذرات نانو اکسید روی به صورت غلظت های صفر، 5/0 و 1 گرم بر لیتر بود که طی سه مرحله محلولپاشی انجام شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل سطوح نانو اکسید روی و ارقام تفاوت معنی داری بر سرعت پر شدن دانه، دوره ی موثر پر شدن دانه، حداکثر وزن دانه و طول دوره ی پر شدن دانه داشتند. تیمار 5/0 گرم بر لیتر نانو اکسید روی، سرعت پر شدن دانه و حداکثر وزن دانه را در ارقام 191aline و 122 aline افزایش داد، ولی در رقم فرخ موجب کاهش معنی دار وزن دانه نسبت به شاهد شد. همچنین، در رقم فرخ بین تیمارهای صفر، 5/0 و 1 گرم بر لیتر نانو اکسید روی، در صفت سرعت پر شدن دانه، دوره ی موثر پر شدن دانه و طول دوره ی پر شدن دانه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هر سه رقم در همه نمونه برداری ها بیشترین میزان روغن، اسید اولئیک و اسید لینولئیک را در تیمار 5/0 گرم بر لیتر و کمترین میزان را در تیمار شاهد داشتند. همچنین، هر سه رقم بالاترین عملکرد را در تیمار یک گرم بر لیتر نشان دادند و بین ارقام تفاوت معنی داری از لحاظ تعداد طبق مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که هر سه رقم بیشترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز، پراکسیداز و سوپر اکسید دیسمیوتاز را در تیمار 5/0 گرم بر لیتر و کمترین میزان آن را در تیمار شاهد داشتند.

به منظور بررسی تاثیر زمان مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد گیاه بر عملکرد و برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک جو ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 انجام گردید. تیمار ها شامل زمان های مصرف کود در سه سطح شامل t1 (3/1 در زمان کاشت + 3/1 در مرحله ساقه روی + 3/1 قبل از سنبله دهی)، t2(4/1 به هنگام کاشت + 2/1 زمان پنجه زنی و ساقه روی + 4/1 قبل از سنبله دهی) ، t3 (4/1 به هنگام کاشت + 4/1 پنجه زنی + 4/1 ساقه روی + 4/1 سنبله دهی) و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در پنج سطح شامل عدم تلقیح به عنوان شاهد، تلقیح بذر با ازتوباکترکورکوروم سویه 5، آزوسپریلوم لیپوفروم سویه of، سودوموناس پوتیدا سویه های41 و 4 بود. بیشترین انتقال مجدد ماده خشک در ترکیب تیماری زمان دوم مصرف کود نیتروژنه و عدم تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد و کمترین آن در زمان سوم مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با ازتوباکتر بدست آمد. سرعت و طول دوره موثر پرشدن دانه نیز به طور معنی داری تحت تاثیر زمان مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد قرار گرفتند. حداکثر وزن دانه و طول دوره موثر پرشدن دانه در زمان دوم مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با ازتوباکتر بدست آمد. بررسی روند تجمع ماده خشک نشان داد که تا 25 روز پس از کاشت در تمامی ترکیب های تیماری روند انباشت ماده خشک مشابه بود. از 25 تا 85 روز بعد از کاشت با سرعت زیادی افزایش یافت. از 85 روز بعد از کاشت تا زمان برداشت بدلیل سایه اندازی، افزایش رقابت برای نور و پیری برگها کاهش یافت. زمان مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد تاثیر معنی داری بر کارایی مصرف کود نیتروژنه، عملکرد دانه، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه و سایرصفات مورد مطالعه داشت. مقایسه میانگین ها نشان داد که حداکثر کارایی مصرف کود، عملکرد و اجزای عملکرد دانه در ترکیب تیماری زمان دوم مصرف کود نیتروژنه و تلقیح بذر با ازتوباکتر دست آمد. به نظر می رسد به منظور بهبود عملکرد، کارایی مصرف کود، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه جو در شرایط اقلیمی اردبیل می توان تلقیح بذر را با ازتوباکتر در زمان مصرف کود به صورت 4/1 به هنگام کاشت + 2/1 زمان پنجه زنی و ساقه روی + 4/1 قبل از سنبله دهی پیشنهاد نمود.

به منظور بررسی اثر اسید سالیسیلیک بر کیفیت بذور حاصل از نواحی مختلف گل آذین آفتابگردان، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل محلول پاشی اسید سالیسیلیک در سه غلظت (صفر، 1/0 و 2/0 گرم بر لیتر) و نواحی مختلف طبق (وسطی، میانی و کناری) بود. اسید سالیسیلیک موجب افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانت، و در بین آنزیم ها نیز پراکسیداز بیشترین فعالیت unit.mg-1) 0333/20) را داشت. همچنین، این هورمون موجب افزایش اسید های چرب غیر اشباع و درصد روغن و کاهش اسید های چرب اشباع شد و از این طریق موجب بهبود کیفی بذور حاصل از گیاه مادری شد. اسید سالیسیلیک مقدار اسید لینولئیک بذور را نسبت به اسید اولئیک بیشتر افزایش داد. اسید لینولئیک از 3/24 به 6/32% و اسید اولئیک از 7/40 به 8/43% در نمونه برداری آخر رسید. اسید سالیسیلیک موجب باز شدن زودتر گل های ناحیه مرکزی طبق شد و وزن دانه بذور این ناحیه که در گیاه شاهد برابر با 116/0گرم بود را به 224/0گرم در تیمار محلول پاشی شده با غلظت 1/0 گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک و به 226/0گرم در تیمار محلول پاشی شده با غلظت 2/0 گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک افزایش داد که در حدود دو برابر افزایش مشاهده می شود. از بین غلظت های استفاده شده، غلظت 2/0 گرم بر لیتر اسید سالیسیلیک موثرتر بود. همچنین، موقعیت های مختلف بذور در طبق بر تمام صفات اندازه گیری شده موثر بود. موقعیت بذر تاثیر زیادی بر درصد روغن و اسیدهای چرب داشت، به طوری که از پیرامون به سمت مرکز از درصد روغن و اسیدهای چرب اشباع کاسته شد. در این مطالعه شرایط مطلوب محیطی برای رشد و سنتز روغن و اسیدهای چرب غیر اشباع فراهم بود، بنابراین در کنار نتایج حاصل از مصرف این هورمون، شرایط مطلوب محیطی را هم باید در نظر داشت.

به منظور بررسی اثرات سطوح نانو اکسید روی و حضور نمک در بستر بذور یک رقم کلزا (اکاپی) بر قابلیت جوانه زنی و رشد گیاهچه ها، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در آزمایشگاه های دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 انجام شد. تیمارها شامل پنج غلظت نانو اکسید روی (0، 3/0، 6/0، 2/1 و 8/1 میلی مولار) و چهار سطح شوری (0، 50، 100 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) بود. نتایج نشان داد که شوری اثر بازدارنده بر قابلیت جوانه زنی، رشد و شاخص های قدرت گیاه چه ها داشت، در حالی که نانو اکسید روی با افزایش میانگین این شاخص ها اثرات تنش شوری را کاهش داد. با افزایش سطوح شوری مقادیر پتاسیم، کلسیم، نسبت پتاسیم به سدیم و نسبت کلسیم به سدیم گیاه-چه ها کاهش، اما مقدار سدیم گیاه چه ها افزایش یافت. نانو اکسید روی بالعکس مقادیر پتاسیم، کلسیم، نسبت پتاسیم به سدیم و نسبت کلسیم به سدیم گیاه چه ها را افزایش و مقدار سدیم گیاه چه ها را کاهش داد. شوری میزان پروتئین کل گیاه چه ها را کاهش، ولی فعالیت آنزیم های آسکوربات پراکسیداز، گایاکول پراکسیداز و کاتالاز را افزایش داد. نانو اکسید روی مقدار پروتئین کل گیاه چه ها را کاهش، فعالیت آنزیم آسکوربات پرکسیداز را افزایش، فعالیت آنزیم کاتالاز و گایاکول پراکسیداز را در شرایط غیر شور افزایش داد. در غلظت-های دوم و سوم شوری، فعالیت آنزیم های کاتالاز و گایاکول پراکسیداز بدون تغییر معنی دار بوده و در سطح چهارم شوری فعالیت آنزیم های کاتالاز (به جز در غلظت پنجم نانو اکسید روی) و گایاکول پراکسیداز کاهش یافت. در میان تیمارهای نانو اکسید روی بکار رفته تیمار 6/0 میلی مولار بهترین کارایی را در کاهش اثرات ناشی از تنش شوری بر صفات اندازه گیری شده داشت. بنظر می رسد با بکارگیری نانو کودها ضمن کاهش آلودگی محیط زیست می توان از اثرات مضر تنش ها کاست و با افزایش قدرت گیاهان توانایی آن ها برای مقابله با شرایط نامساعد را افزایش داد تا ضمن استفاده بیشتر و بهتر از منابع محیطی بتوان بر کمیت و کیفیت محصولات زراعی افزود.

: به منظور بررسی اثر کادمیوم و اسید هیومیک بر جوانه زنی کدوی تخم کاغذی و ویژگی های بیوشیمیایی آن، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی و تکنولوژی بذر دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح کلرید کادمیوم به صورت صفر، 100 و 200 ppm و پنج سطح اسید هیومیک به صورت صفر، 100، 200، 300 و 400 میلی گرم بر لیتر بود. نتایج نشان داد که اثر تیمارها بر درصد و سرعت جوانه زنی معنی دار نبود، ولی پارامترهای رشد گیاهچه تحت تاثیر تیمارها واقع شد. بیشترین طول ریشه چه در غلظت ppm200 کادمیوم و 300 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک و کم ترین مقدار در تیمار غلظت ppm 100 کادمیوم و 400 میلی گرم در لیتر اسید هیومیک مشاهده شد. بیشترین میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت و آنزیم های چرخه گلی اکسیلات در تیمار عدم حضور کادمیوم و غلظت 400 میلی گرم بر لیتر اسید هیومیک مشاهده شد. در روز هشتم آزمایش، میزان پروتئین های باقی مانده بذر به حداقل مقدار خود رسید. کاربرد اسید هیومیک موجب کاهش میزان ذخایر پروتئین بذر شد، به طوری که غلظت 400 میلی گرم بر لیتر موجب بیشترین کاهش (از 17/22 به 97/4 درصد) با گذشت زمان شد. روند مشابهی نیز در مورد لیپیدها مشاهده گردید.

چکیده: به منظور بررسی تاثیر زمان محلول پاشی کود نیتروژنه و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد بر عملکرد و برخی خصوصیات زراعی تریتیکاله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 انجام گردید. تیمار ها شامل زمان های مختلف محلول پاشی کود نیتروژنه در چهار سطح (عدم محلول پاشی، محلول پاشی در زمان چکمه زنی، ظهور سنبله و دوره پرشدن دانه)بهصورتt0، t1، t2و t3و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد در چهار سطح (عدم تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد، تلقیح بذر با ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، آزوسپریلوم لیپوفروم استرین of و سودوموناس پوتیدا استرین 9) بود. نتایج نشان داد که تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد و زمان های مختلف محلول پاشی تاثیر معنی داری بر کارایی مصرف کود، عملکرد دانه، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن صد دانه، شاخص برداشت و نسبت وزن ریشه به اندام هوایی داشت. مقایسه میانگین ها نشان داد که حداکثر کارایی مصرف کود و عملکرد دانه در تلقیح بذر با ازتوباکتر کروکوکوم و محلول پاشی در زمان چکمه زنی بود. نتایج تجمع ماده خشک نشان داد که تا 25 روز پس از کاشت در تمامی ترکیب های تیماری روند انباشت ماده خشک مشابه بود. از 25 روز بعد از کاشت تا 85 روز با سرعت زیادی افزایش یافت و پس از 85 روز بعد از کاشت تا زمان رسیدگی بدلیل افزایش رقابت برای نور، مواد غذایی و سایه اندازی و پیری برگها کاهش یافت. سرعت و طول دوره موثر پرشدن دانه نیز به طور معنی داری تحت تاثیر زمان های مختلف محلول پاشی و باکتری های محرک رشد قرار گرفتند. حداکثر وزن دانه و طول دوره موثر پرشدن دانه از ترکیب تیماری محلول-پاشی در زمان چکمه زنی و تلقیح بذر با ازتوباکتر بدست آمد. بیشترین میزان انتقال مجدد ماده خشک در حالت عدم تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد و عدم محلول پاشی کود نیتروژنه و کمترین آن در ترکیب تیماری محلول پاشی در زمان چکمه زنی و تلقیح بذر با ازتوباکتر بدست آمد. به نظر می رسد که به منظور افزایش عملکرد دانه و کارایی مصرف کود در شرایط اقلیمی اردبیل می توان پیشنهاد کرد که ترکیب تیماری تلقیح بذر با ازتوباکتر و محلول پاشی کود نیتروژنه در زمان چکمه زنی به کار برده شود.

به منظور بررسی تاثیر مقدار و زمان مصرف کود نیتروژنه بر عملکرد دانه، برخی خصوصیات زراعی و کارایی مصرف نیتروژن، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کود نیتروژن با چهار سطح (صفر، 60، 120و 180 کیلوگرم در هکتار) و زمان مصرف کود نیتروژن در چهار سطح (2/1همراه کاشت +2/1طویل شدن ساقه) ، (3/1همراه کاشت + 3/1 طویل شدن ساقه +3/1ظهور سنبله) ، (4/1همراه کاشت + 2/1 طویل شدن ساقه + 4/1ظهور سنبله )، (2/1همراه کاشت + 4/1 طویل شدن ساقه +4/1ظهور سنبله) به صورت های t0، t1، t2، t3 بودند. انباشت ماده خشک کل در تمامی ترکیبات تیماری، به آهستگی تا 64 روز پس از کاشت روند صعودی داشت و سپس به طور سریعی تا 85 روز پس از کاشت افزایش یافت و از 85 روز تا رسیدگی، به آهستگی بواسطه افزایش پیری برگ ها و کاهش سطح برگ کاهش یافت. بیشترین میزان انباشت ماده خشک کل در کرت هایی مشاهده گردید که میزان 180 کیلوگرم کود نیتروژن در تقسیط به صورت t1به کار برده شد. روند مشابهی نیز در سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و شاخص سطح برگ برآورد گردید. افزایش در مقدار کود نیتروژن به طور معنی داری طول دوره پر شدن دانه را افزایش داد. بیشترین وزن دانه و سرعت پر شدن دانه در بالاترین سطح کود نیتروژنه در تقسیط به صورت t1 و کمترین وزن دانه و سرعت پر شدن دانه درسطح کودی شاهد برآورد گردید. نتایج نشان داد که فیلوکرون تحت تاثیر مقدار، زمان مصرف و اثر متقابل این دو قرار گرفت. افزایش مقدار نیتروژن منجر به کاهش فیلوکرون و افزایش سرعت ظهور برگ شد. بین زمان های مصرف نیتروژن نیز از این نظر تفاوت های معنی داری وجود داشت. سرعت ظهور برگ ها در تقسیط به صورت t1 بیشتر از دیگر زمان های مصرف بود. بالاترین سرعت ظهور برگ و نیز کوتاه ترین زمان برای فیلوکرون به ترکیب تیماری مصرف 180 کیلوگرم نیتروژن در تقسیط به صورت t1 تعلق داشت. نتایج نشان داد که مقادیر و زمان های مصرف کود نیتروژنه، تاثیر معنی داری بر انتقال مجدد ماده خشک داشت. بیش ترین میزان انتقال ماده خشک در حالت شاهد و کمترین آن در بالاترین مقدار کود نیتروژنه در سطح دوم زمان مصرف مشاهده شد. مقدار، زمان و اثر متقابل این دو عامل بر روی عملکرد و اجزای عملکرد دانه معنی دار شد. حداکثر عملکرد دانه ( 20/3701 کیلوگرم در هکتار) به ترکیب تیماری مصرف 180 کیلوگرم نیتروژن در تقسیط به صورت t1 تعلق داشت. اثر ترکیب تیماری مقدار کود در زمان های مختلف مصرف آن بر کارایی مصرف کود معنی دار شد. حداکثر کارایی (45/31 کیلوگرم بر کیلوگرم) مربوط به کرت هایی بود که 60 کیلوگرم نیتروژن در تقسیط به صورت t1 و حداقل آن (72/23 کیلوگرم بر کیلوگرم) مربوط به کرت هایی می شد که 180 کیلوگرم نیتروژن در تقسیط به صورت t0 به کار برده شد. بنابراین، به نظر می رسد که به منظور دست یابی به حداکثر عملکرد دانه و دیگر شاخص های رشدی نظیر بیوماس کل و سرعت رشد محصول، پارامترهای مربوط به پر شدن دانه نظیر طول دوره و دوره موثر پر شدن دانه از سطح کودی 180 کیلوگرم در هکتار در تقسیط به صورت t1 در شرایط اقلیمی اردبیل را می توان پیشنهاد نمود.

به منظور بررسی تاثیر مقادیر کود نیتروژن و تلقیح بذر با باکتری های pgpr بر عملکرد و کارایی مصرف کود در گندم، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 انجام گردید. فاکتورها شامل مقادیر کود نیتروژنه در چهار سطح (صفر، 60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره و تلقیح بذر با باکتری های pgpr در پنج سطح (عدم تلقیح بذر، تلقیح با ازتوباکتر کورکوروم استرین 5، آزوسپریلیوم لیپوفروم استرین of، سودوموناس پوتیدا استرین های4 و 11) بودند. نتایج نشان داد که مقادیر نیتروژن و تلقیح بذر با pgpr اثر معنی داری بر فیلوکرون و سرعت ظهور برگ داشت. با افزایش نیتروژن و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد فیلوکرون کاهش داده شد ولی آن در مورد سرعت ظهور برگ برعکس بود. از یک مدل خطی دو تکه ای برای کمی نمودن پارامترهای پر شدن دانه استفاده گردید. تمامی پارامترهای پر شدن دانه به طور معنی داری تحت تاثیر مقادیر کود نیتروژنه و کاربرد باکتری های محرک رشد قرار گرفتند. حداکثر وزن دانه، سرعت پر شدن، طول دوره پر شدن و دوره موثر پر شدن دانه در مقادیر بالای نیتروژن و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد برآورد گردید. مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش سطح نیتروژن و تلقیح بذر با باکتری های pgpr ارتفاع بوته، قطر ساقه، طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، وزن ریشه، عملکرد دانه و شاخص برداشت افزایش یافت. بررسی روند تجمع ماده خشک کل در تمامی ترکیب های تیماری نشان داد که آن تا 50 روز پس از کاشت در تمامی ترکیب های تیماری مشابه بود. از 50 روز بعد از کاشت تا 85 روز با سرعت زیادی افزایش یافت. از 85 روز پس از کاشت تا زمان برداشت به دلیل افزایش رقابت برای نور و دیگر منابع، سایه اندازی و پیری برگ ها کاهش یافت. روند مشابهی نیز در سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و شاخص سطح برگ بدست آمد. نتایج نشان داد که مقادیر کود نیتروژنه و باکتری های محرک رشد تاثیر معنی داری بر انتقال مجدد ماده خشک داشت. بیش ترین میزان انتقال ماده خشک در حالت عدم مصرف نیتروژن و عدم تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد و کمترین آن در بالاترین مقدار کود نیتروژنه و تلقیح با ازتوباکتر مشاهده شد. بیشترین کارایی زراعی مصرف نیتروژن به ترکیب تیماری n_60 × تلقیح بذر با ازتوباکتر و کمترین آن به ترکیب تیماری n_180 × عدم تلقیح بذر تعلق داشت. به نظر می رسد که به منظور افزایش عملکرد دانه و اجزای عملکرد می توان پیشنهاد نمود که تلقیح بذر گندم با ازتوباکتر با سطح کودی 180 کیلوگرم در هکتار به کار برده شود ولی اگر هدف بهبود کارایی مصرف کود باشد تلقیح بذر با ازتوباکتر با سطح کودی 60 کیلوگرم در هکتار را می توان به کار برد.

این تحقیق در سال های 1388-1389 درآزمایشگاه مرکزی تجزیه کیفی بذر موسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال کرج بر روی بذر ذرت هیبرید سینگل کراس704 ksc که در سال 1388 در استان اردبیل، شهرستان پارس آباد تولید شده بود، انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 اندازه بذرهای گرد، پهن و متوسط به صورت مجزا با 3 عامل زمان نگهداری بذر(سه مرحله نمونه برداری با فاصله 5/2 ماه همراه با شاهد)، دمای نگهداری بذر (دمای معمولی اتاق 20 تا 25 درجه سانتی گراد و انبار خنک با دمای 5 درجه سانتی گراد) و تیمار ضدعفونی بذر شامل ضدعفونی با قارچ-کش راکسیل(تبوکونازول)، کربوکسین تیرام، ترکیب راکسیل+ گاچو، کربوکسین تیرام+ گاچو و تیمار بدون ضدعفونی(شاهد) با 4 تکرار اجرا گردید. سپس بذور تحت آزمون استاندارد جوانه زنی و آزمون های رایج بنیه بذر شامل آزمون پیری تسریع شده، آزمون سرما، آزمون هدایت الکتریکی قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان داد که در آزمون جوانه زنی استاندارد درصد جوانه زنی نهایی (تعداد گیاهچه عادی) در بذرهای تیمار شده با سموم در هر دو دمای نگهداری در طول دوره انبارداری تغییرات کم، حتی در بیشتر تیمارهای ضدعفونی در هر دو دمای نگهداری بذر باعث افزایش درصد جوانه زنی نهایی و شاخص های طولی و وزنی بنیه گیاهچه شدند و همچنین، سرعت جوانه زنی در کلیه تیمارها مقدار کم کاهش یافت و متوسط زمان جوانه زنی افزایش یافت. درصد جوانه زنی نهایی، شاخص طولی و وزنی بنیه گیاهچه پس از آزمون پیری تسریع شده در در بذرهای شاهد کاهش و در بیشتر تیمارهای ضدعفونی نسبت به شاهد ماه اول افزایش یافت که این افزایش در بذرهای تیمار شده با سموم راکسیل و راکسیل+ گاچو نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. همچنین سرعت جوانه زنی در تمام تیمارها کاهش و متوسط زمان جوانه زنی افزایش یافت. در کل در آزمون پیری تسریع شده در دمای نگهداری 25 درجه سانتی گراد سموم راکسیل و راکسیل + گاچو باعث افزایش کیفیت بذر نسبت به سایر سموم شدند. در آزمون سرما تمام صفات درصد جوانه زنی نهایی، شاخص طولی و وزنی بنیه گیاهچه کاهش یافت که این کاهش در بذرهای تیمار شده با سموم کربوکسین تیرام و کربوکسین تیرام + گاچو نسبت به سایر تیمارها کمتر بود. در کل در آزمون سرما در دمای نگهداری 5 درجه سانتی گراد در هر سه اندازه بذر سموم کربوکسین تیرام + گاچو و کربوکسین تیرام باعث افزایش کیفیت بذر نسبت به سایر سموم شدند. نتایج در آزمون قابلیت هدایت الکتریکی در بذرهای بدون تیمار نشان داد که سرعت زوال در بذرهای گرد ذرت بیشترین و در بذرهای پهن کمترین مقدار در طول دوره انبارداری بود.

جهانی شدن فرایندی سیال از تحولات سیاسی و اقتصادی است که ضمن گسترش ارتباطات، تعاملات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی راافزایش می دهد. جهانی شدن با مشخصه های یکپارچگی تجارت، حرکت سریع سرمایه، تسریع در مبادله ی فن آوری، پیشرفت های فنی و نزدیک نمودن اقتصادهای ملی به اقتصادهای واحد و فراملی، ارائه کننده ی تعریف جدیدی از روابط، متغیرها و سیاست های اقتصادی است. جهانی شدن صرفا یک پدیده اقتصادی نیست بلکه پدیده ای اجتماعی ، سیاسی ،فرهنگی ، اقتصادی و تکنولوژیکی است و مستلزم همگرایی کلیه اهداف عالیه در حوزه های علمی، فناوری،فرهنگی و تجاری و...می باشد تا بتوان با استفاده از فرصت های مناسب امکانات بالقوه کشور را به بالفعل تبدیل کرد.از آنجا که جمهوری اسلامی ایران با مشکلات اقتصادی روبرو است و در زمینه فرهنگی نیز با مشکل مواجه است این سوال مطرح می شود که این کشور چه رفتارهایی را دراین موارد ازخود درسطح جهان نشان داده است که این پژوهش به بررسی نقاط ضعف و قوت جمهوری اسلامی ایران و ارائه راهکار دراین موارد می پردازد. چالش های فرا روی جمهوری اسلامی ایران برای جهانی شدن را از دو بعد اساسی می توان مورد بحث و نقد قرار داد: 1- بعد درونی 2- بعد بیرونی در بعد درونی توجه به کلیه شاخص های عملکردی در حوزه نیروی انسانی ،مالی ،ساختاری و بهره وری و... درسازمان های دولتی و خصوصی از الزامات خواهد بود.در این بعد بررسی نقاط ضعف و قوت و چگونگی ارائه راه کارهای کاربردی برای حضور موثر در عرصه جهانی مورد بحث قرار می گیرد. در بعد بیرونی باید به کلیه ابعاد جهانی شدن از جمله عرصه اقتصاد ،تکنولوژی،سیاست ، فرهنگ و...توجه شود.این بررسی ها، قبل از همه نیازمند کمی کردن این پدیده وساخت و به کارگیری شاخص های مناسب برای اندازه گیری آن می باشد.واژگان کلیدی:جهانی شدن،فرهنگ،اقتصاد ،جمهوری اسلامی ایران

شش آزمایش با هدف بررسی امکان استفاده از روش های تاگوچی، الگوریتم ژنتیک و الگوریتم جستجوی تصادفی جهت بهینه سازی رشد جوجه های گوشتی با استفاده از سطوح اسیدهای آمینه شاخه دار انجام شد. آزمایش اول با هدف بررسی امکان استفاده از روش تاگوچی در تغذیه طیور و مقایسه نتایج حاصل با فاکتوریل کامل انجام شد. بنابراین تأثیر پارامترهای دما، ph، و مدت زمان کشت در آزمایشگاه بر بهینه سازی میزان فعالیت آنزیم فیتاز درونزادی در سه ماده خوراکی گندم، جو و چاودار با استفاده از روش فاکتوریل کامل و تاگوچی انجام شد. مقایسه سطح بهینه فعالیت فیتاز درونزادی (ftu/g) بدست آمده از دو روش فاکتوریل کامل (18/3) و روش تاگوچی (04/3) نشان داد که روش تاگوچی صحت و دقت کافی برای بهینه کردن شرایط مورد نیاز برای حداکثر فعالیت فیتاز درونزادی را دارد. در آزمایش دوم قابلیت هضم ایلئومی استاندارد اسیدهای آمینه و انرژی قابل متابولیسم ذرت، گندم و سویا، جهت انجام فرمولاسیون دقیق جیره های آزمایشات بعدی انجام شد. در آزمایش سوم جیره های حاوی لوسین، ایزولوسین و والین و هر کدام در چهار سطح با استفاده از روش تاگوچی در قالب 16 تیمار در جوجه های 0 تا 7 روزگی مورد بررسی قرار گرفتند. علاوه بر روش تاگوچی، داده های حاصل با استفاده از الگوریتم های ژنتیک و جستجوی تصادفی برای رسیدن به بیشترین وزن بدن و کمترین ضریب تبدیل خوراک بهینه شدند. آزمایش چهارم به منظور ارزیابی صحت سطوح بهینه بدست آمده با سه روش تاگوچی، الگوریتم ژنتیک و الگوریتم جستجوی تصادفی در آزمایش سوم انجام شد. نتایج بدست آمده از آزمایشات سوم و چهارم نشان داد که روش تاگوچی از دقت بالاتری جهت بهینه-سازی احتیاجات اسیدهای آمینه شاخه دار نسبت به روش های دیگر برخوردار است. سطوح بهینه لوسین، ایزولوسین و والین قابل هضم پیشنهاد شده در روش تاگوچی برای رسیدن به عملکرد مطلوب به ترتیب برابر 345/1، 85/0 و 045/1 درصد بدست آمد. آزمایش پنجم به منظور بهینه سازی احتیاجات اسیدهای آمینه شاخه دار بر روی جوجه های گوشتی در سن 14 تا 21 روزگی انجام شد. در این آزمایش سطوح اسیدهای آمینه ایزولوسین و والین بدست آمده جهت دستیابی به بیشترین افزایش وزن روزانه و کمترین ضریب تبدیل خوراک یکسان نبود ولی به طور کلی بهترین عملکرد در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی 177/1 تا 353/1 درصد sid لوسین، 742/0 تا 81/0 درصد sid ایزولوسین و 832/0 تا 915/0 درصد sid والین مشاهده شد. نتایج آزمایشات پنجم و ششم نیز نشان داد که روش تاگوچی می تواند جهت بهینه سازی سطوح اسیدهای آمینه مورد نیاز جوجه های گوشتی به کار رود. نتایج آزمایشات چهارم و ششم نشان داد که استفاده از الگوریتم های ژنتیک و جستجوی تصادفی در بهینه سازی سطح اسیدهای آمینه شاخه دار ممکن است سبب بیش تخمینی در برآورد احتیاجات مورد نیاز گردد. بعلاوه نتایج بدست آمده در مورد سطح ایزولوسین و والین مورد نیاز جوجه های گوشتی در هر دو سن 0 تا 7 و 14 تا 21 روزگی نشان داد که در جیره های تجاری حاوی سطوح مازاد لوسین، افزایش سطح ایزولوسین و والین به میزان 5% بالاتر از احتیاجات توصیه شده شرکت آویاژن احتمالاً می تواند منجر به بهبود عملکرد جوجه های گوشتی شود.

این پژوهش با هدف بررسی اثر چهار نوع پرایمینگ (هالوپرایمینگ، هیدروپرایمینگ، هورمون پرایمینگ و پرایمینگ با ذرات نانو اکسید روی) در شرایط شوری بر روی بذور همیشه بهار انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و 20 تیمار شامل پنج سطح شوری حاصل از کلرید سدیم در غلظت های صفر، 5/2، 5، 5/7 و 10 دسی زیمنس بر متر و چهار سطح پرایمینگ (هیدروپرایمینگ به عنوان شاهد و سه نوع پرایمینگ دیگر شامل هالوپرایمینگ، هورمون پرایمینگ و پرایمینگ با ذرات نانو اکسید روی) صورت گرفت. آزمون های مورد نظر شامل شاخص های جوانه زنی و ویگور، اندازه گیری تحرک ذخایر بذر، کارایی استفاده از ذخایر بذر، اندازه گیری آنزیم های آنتی اکسیدانت و چرخه گلی اکسیلات همراه با برخی از آنزیم های هیدرولیتیک بذر با استفاده از روش اسپکتروفتومتری بود.

به منظور بررسی اثرات فرسودگی بذر بر شاخص¬های جوانه¬زنی، فعالیت آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانت و پراکسیداسیون لیپیدی گیاهچه¬های کدوی¬تخم¬کاغذی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح فرسودگی (شاهد، 5 و 10 روز) و سه سطح دما (15، 25 و 35 درجه سانتی¬گراد) بود. نتایج نشان داد که فرسودگی و افزایش دما منجر به کاهش درصد جوانه¬زنی، سرعت جوانه¬زنی، طول ساقه¬چه و ریشه¬چه، وزن تر و خشک ساقه¬چه و ریشه¬چه شد، به طوری که در فرسودگی 10 روز، کاهش درصد و سرعت جوانه¬زنی تا حدود 100 درصد نسبت به شاهد مشاهده گردید. همچنین، کاهش طول ساقه¬چه و ریشه¬چه، کاهش وزن تر و خشک ریشه¬چه و ساقه¬چه تحت تاثیر فرسودگی و دما قابل مشاهده بود. فعالیت آنزیم¬های سوپراکسید¬دیسمیوتاز و کاتالاز در تیمار فرسودگی 5 روز و در دمای 25 درجه و پراکسیداز در تیمار عدم فرسودگی و در دمای 25 درجه بیشترین مقدار را داشت. همچنین، پراکسیداسیون لیپیدی بر اثر افزایش دما و طول دوره فرسودگی بیشتر شد. به نظر می¬رسد که کاهش قدرت بذر بر اثر فرسودگی و دمای بالا منجر به تنش اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپیدی منجر به کاهش شاخص¬های جوانه زنی شده است و گیاه برای مقابله با آسیب¬های ناشی از آن میزان فعالیت آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانت را افزایش داده است. بیشترین مقدار کارایی تحرک ذخایرغذایی در تیمار شاهد حاصل شد و کمترین مقدار آن نیز مربوط به 10 روز فرسودگی بود.

به منظور بررسی تأثیر تلقیح بذر با باکتری¬های محرک رشدی و نانو اکسید روی بر عملکرد، دوره پر شدن دانه و برخی صفات مورفوفیزیولوژیک تریتیکاله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل چهار سطح تلقیح بذر با باکتری¬های محرک رشد (عدم تلقیح بذر با باکتری به¬ عنوان شاهد، تلقیح بذر با ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، آزوسپریلیوم لیپوفروم استرین ofو سودوموناس پوتیدا استرین 9) و محلول¬ پاشی با نانو اکسید روی در پنج سطح (عدم محلول ¬پاشی به ¬عنوان شاهد، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 گرم در لیتر) به ترتیب به صورت zn0، zn1، zn2، zn3و zn4 بود. بیش¬ترین مشارکت انتقال مجدد ماده خشک و ذخایر ساقه در عملکرد دانه در عدم تلقیح بذر با باکتری¬ها × عدم محلول پاشی نانو اکسید روی به دست آمد. مقایسه میانگین¬ها نشان داد که بالاترین عملکرد و اجزای عملکرد، سرعت ظهور برگ، محتوای کلروفیل و هدایت روزنه¬ای، بیوماس کل و سرعت رشد محصول در تلقیح بذر با آزوسپریلیوم و ازتوباکتر × محلول پاشی 1 گرم در لیتر نانو اکسید روی و کم¬ترین آن¬ها در حالت عدم تلقیح بذر با باکتری¬های محرک رشد × عدم محلول پاشی با نانو اکسید روی به دست آمد. بالاترین سرعت و طول دوره پر شدن دانه به کاربرد 1 گرم در لیتر نانو اکسید روی × تلقیح بذر با ازتوباکتر و کم¬ترین آن¬ها در عدم تلقیح بذر با باکتری¬های محرک رشد × عدم محلول پاشی با نانو اکسید روی به دست آمد. بیش¬ترین فعالیت آنزیم فسفاتاز، میزان روی و پروتئین دانه در ترکیب تیماری تلقیح بذر با آزوسپریلیوم × محلول پاشی 1 گرم در لیتر نانو اکسید روی و کم¬ترین آن¬ها در حالت عدم تلقیح بذر با باکتری × عدم محلول پاشی برآورد گردید. به نظر می¬رسد استفاده از کودهای زیستی و ریز مغذی روی روشی مناسب و ارزان برای افزایش عملکرد دانه تریتیکاله است از این رو به منظور افزایش عملکرد دانه، محتوای کلروفیل، هدایت روزنه¬ای و برخی شاخص¬های فیزیولوژیک نظیر بیوماس کل و سرعت رشد محصول می-توان پیشنهاد کرد که تلقیح بذر تریتیکاله با ازتوباکتر و آزوسپریلیوم × محلول پاشی یک گرم در لیتر نانو اکسید روی به کار برده شود. ولی چنان که هدف افزایش عملکرد دانه از طریق انتقال ماده خشک و مشارکت ذخایر ساقه باشد عدم تلقیح بذر با باکتری¬ها × عدم محلول پاشی با نانو اکسید روی توصیه می¬گردد.

به منظور مطالعه اثر مدت زمان پیش¬سرمایی و ارقام سویا بر روی ویژگی¬های بیوشیمیایی جوانه زنی بذر، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با تیمارهای آزمایش شامل پنج سطح پیش¬سرمایی (شاهد، 10، 20، 30 و 40 روز) و ارقام ( clean jk, linford and) در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه محقق اردبیلی در سال 93 با سه تکرار به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که، اثر متقابل تیمارهای آزمایشی بر روی همه صفات مورفولوژیکی جوانه¬زنی در سویا به جز وزن تر ریشه¬چه و وزن خشک ساقه¬چه معنی¬دار بود. با افزایش مدت زمان پیش¬سرمایی درصد و سرعت جوانه¬زنی افزایش یافت. بیشترین درصد جوانه¬زنی از تیمار40 روز پیش¬سرمایی از رقم لینفورد به ¬دست آمد. افزایش مدت زمان پیش¬سرمایی موجب افزایش مقدار استفاده از ذخایر گردید. با افزایش مدت زمان پیش¬سرمایی از شاهد (بدون پیش¬سرمایی) به 40 روز پیش سرمایی هدایت الکتریکی بذور به میزان 27 درصد افزایش یافت. اثر متقابل رقم × پیش سرمایی بر روی عناصر معدنی سدیم، پتاسیم و کلسیم معنی¬دار بود و با افزایش مدت پیش¬سرمایی درصد سدیم کاهش و پتاسیم و کلسیم افزایش یافت. 40 روز پیش سرمایی موجب افزایش 5/8 درصدی قند محلول نسبت به شاهد ( بدون پیش سرمایی) گردید. فعالیت آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانت کاتالاز و پراکسیداز با افزایش طول مدت پیش¬سرمایی افزایش یافت. بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز از رقم مقاوم به سرما (جی¬کا) با مقدار 507/8 میکرو مولار بر دقیقه بر گرم وزن تر به دست آمد. نتایج نشان دهنده ارتباط بین برخی از زیر واحدهای پروتئین و پیش سرمایی می¬باشد. بنابراین توصیه می¬شود که زیر واحدهای پروتئین کل و hmwها می¬توانند به عنوان نشانگرهای بیوشیمیایی در انتخاب برای لاین های مقاوم به کار روند.

نام خانوادگی دانشجو: وحیده شمسی سالاری نام: وحیده عنوان پایان نامه: مطالعه الگوی جوانه زنی گلی با استفاده ازمعادله زمان هیدروترمال استاد راهنما: دکتر محمد صدقی استاد مشاور: دکتر رئوف سید شریفی مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته: مهندسی کشاورزی گرایش: علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه: محقق اردبیلی دانشکده: علوم کشاورزی تاریخ دفاع: 10/8/93 تعداد صفحات: 72 چکیده: به منظور مطالعه اثر دما و رطوبت بر رفتار جوانه زنی بذر مریم گلی با استفاده از معادلعه هیدروترمال تایم آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. دماهای 10، 15، 20، 25 و 30 درجه و پتانسیل های رطوبتی صفر و 2/0-،4/0-، 6/0-، 8/0- مگاپاسکال با استفاده از پلی اتیلن گلایکول به عنوان تیمارهای آزمایشی در نظر گرفته شد. پارامترهای جوانه زنی شامل درصد و سرعت جوانه زنی، ویژگی های گیاهچه و فعالیت برخی از آنزیم ها اندازه گیری شد. نتایج آنالیز آماری نشان داد که بیشترین میزان فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز (5/4 میکرو گرم بر دقیقه در گرم وزن تر) در دمای 25 درجه و پتانسیل آبی صفر مشاهده گردید. کمترین میزان فعالیت آنزیم-های آنتی اکسیدانت در پتانسیل آبی صفر (بدون تنش) و در دماهای حداقل (10 درجه) و حداکثر (30 درجه) دیده شد. کمترین میزان تخریب غشا بر پایه اندازه گیری مقدار مالون دی آلدئید در دمای 25 درجه و شرایط بدون تنش مشاهده شد. نتایج تجزیه رگرسیون نشان داد که حداکثر سرعت و درصد جوانه زنی از تیمار 20 درجه و پتانسیل صفر (r2= 0.83) به دست آمد. با برازش مدل دندان مانند به داده های سرعت جوانه زنی بذور مریم گلی در شاهد بدون تنش دمای حداقل، مطلوب و حداکثر جوانه زنی به دست آمد که به ترتیب 34/8، 34/20 و 25 درجه سانتی گراد بودند. کلید واژه ها: هیدروترمال، مریم گلی، جوانه زنی، پتانسیل رطوبتی

چکیده مسئله سرنوشت انسان همواره ذهن و اندیش? انسان ها را به خود مشغول داشته و در میان امت اسلامی، باعث پیدایش فرقه ها و دیدگاه های مختلف کلامی و تفسیری شده است. در این پژوهش تطبیق آراء تفسیری علامه طباطبائی(ره)، زمخشری و فخررازی در مسئله انسان و سرنوشت مورد بررسی و نقد قرار می گیرد و سرانجام دیدگاه علامه طباطبائی (ره) (أمر بین ألأمرین) که دیدگاه امامیه است به اثبات می رسد. این پژوهش در چهار فصل تدوین یافته در فصل نخست که فصل کلیات است به تبین مفهوم جبر و اختیار، محل نزاع، کاربردهای جبر در علوم مختلف و تاریخچ? جبر و اختیار و...پرداخته شده است. در فصل دوم مهم ترین أدله نقلی (آیات)، مبانی و أنگیزه های جبریون در مورد ادعای جبر در انسان آمده که در سه بخش بیان شده است. این گروه با تمسک به توحید در خالقیت، قضا و قدر الهی و هدایت و ضلالت، قائل به جبر شدند و بیان کردند که انسان هیچ گونه اختیاری از خودش ندارد و همه امور به دست خداوند است. در این فصل به بیان این أدله و سپس به نقد و جواب آن ها پرداختیم و معلوم شد که این أدله توانائی اثبات دیدگاه جبریون را ندارد و آیات قرآن دلالتی بر جبر ندارند. در فصل سوم تفویض و أدله نقلی (آیات) مفوّضه، آمده است آنان بیان کردند که انسان از حد اعلای آزادی و حق انتخاب برخوردار است و در انتخاب راه و انجام کارهای خوب و بد، «مفوّض» و به خود واگذار شده و خالقِ أفعال و أعمال خویش است که ما به نقد أدله آن ها پرداختیم و روشن نمودیم که انسان موجودی است دارای اختیار ولی اختیار او وابسته به خداوند است. در فصل چهارم أدله دیدگاه إمامیه که أمر بین ألأمرین است، آمده است. علمای امامیه با تمسک به ادله نقلی اثبات کرده اند که هیچ کدام از تفکر جبر و اختیار مطلق نیست بلکه انسان موجودی است که خداوند به او اختیار و مشیت داده است ولی این اختیار و مشیت در طول مشیت الهی است و این، اثبات کننده أمر بین ألأمرین است. آن چه از آیات قرآن کریم به دست می آید این است که: انسان در اعمال خود نه مجبور است و نه صددرصد آزاد، نه طریق? «جبر» صحیح است و نه طریق? «تفویض» بلکه هر چه او دارد همه از ناحیه خدا است و خداوند به مقتضای آزادی و اختیار انسان به او تعهد و مسئولیت می‏دهد. واژگان کلیدی: سرنوشت، جبر، تفویض، أمر بین ألأمرین، طباطبائی، فخررازی، زمخشری.

چکیده: به منظور بررسی اثر کود های بیولوژیک و نانو بر کمیت و کیفیت بذور تولیدی لوبیا چیتی، آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 8 تیمار در سال 1392 در شهرستان مشگین شهر اجرا شد. فاکتور ها شامل نانو کلات روی،کود اسید هیومیک و باکتری ریزوبیوم هر کدام در دو سطح (استفاده و عدم استفاده) بود. باکتری ریزوبیوم در مرحله ی کاشت به صورت بذر مال، اسید هیومیک در مرحله چهار برگی با حل کردن 200 گرم از این کود در داخل 20 لیتر آب و نانوکلات روی در مرحله ی نزدیک به گلدهی با حل کردن50 گرم از این کود در داخل 20 لیتر آب و هر دو به صورت محلول در آب مورد استفاده قرار گرفتند. طول کرت ها 3 و عرض کرت ها 5/2 متر، فاصله ی ردیف های کاشت از هم 50 سانتی متر و فاصله ی بین بوته ها در روی ردیف 8 سانتی متر بود. در زمان رسیدگی برداشت به صورت دستی و از دو خط میانی و با حذف حاشیه ها صورت گرفت. استفاده از کود های بیولوژیک و نانوکلات روی از طریق تاثیر مثبت بر شاخص های فیزیولوژیکی (lai، cgr، rgr، nar) سبب استفاده ی بهتر و مناسب تر از عوامل محیطی و از این طریق سبب افزایش تعداد نیام در بوته و وزن هزار دانه و افزایش عملکرد در واحد سطح گردید. این کود ها با تغذیه مناسب بوته ها از عناصر معدنی، سبب افزایش کیفیت دانه های تولیدی می شود. طوری در بررسی قدرت بذر تولیدی نتایج به دست آمده اختلاف معنی داری را از لحاظ میزان هدایت الکتریکی و وزن خشک تولید شده توسط گیاهچه در بین تیمار ها نشان داد. به طوری که کم ترین هدایت الکتریکی و بیش ترین وزن خشک تولیدی گیاهچه در آزمون مستقیم قدرت رویش مربوط به بذوری بود که بوته مادری آن ها با کود نانو کلات روی تیمار شده بودند.

چکیده: تعیین تراکم مناسب بوته و انتخاب نوع رقم یکی از راه های افزایش عملکرد سویا است. این آزمایش به منظور تعیین اثر فواصل مختلف ردیف کاشت (20،30، 40 و 50 سانتی متر) بر عملکرد و کیفیت دانه سه رقم سویا (jk، سحر و ویلیامز) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1392 به صورت کشت دوم بعد از برداشت گندم در مزرعه ای پیرامون شهرستان بیله سوار به اجرا در آمد. نتایج حاصل نشان داد که اثر متقابل ارقام و فاصله ردیف کاشت بر وزن هزار دانه، تعداد شاخه فرعی، عملکرد دانه، تعداد نیام در بوته، ارتفاع بوته، تعداد دانه در بوته، درصد و عملکرد روغن، وزن خشک تک بوته و عملکرد دانه تک بوته معنی دار بود. با افزایش فاصله ردیف کاشت از 20 به 50 سانتی متر، بیشترین تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در بوته و عملکرد دانه تک بوته در هر چهار فاصله ردیف کاشت از رقم jk به دست آمد. با افزایش فاصله ردیف کاشت عملکرد دانه در هکتار کاهش یافت، به طوری بیشترین عملکرد دانه از رقم jk و فاصله ردیف کاشت 30 سانتی متر (با میانگین 4389 کیلو گرم در هکتار) و کمترین عملکرد دانه از رقم سحر و فاصله ردیف کاشت 50 سانتی متر ( با میانگین 1329 کیلو گرم در هکتار) به دست آمد. بیشترین وزن هزار دانه در فاصله ردیف کاشت 20 سانتی متر مربوط به رقم ویلیامز با میانگین 3/154 گرم بود. هم چنین، حداکثر درصد روغن از رقم ویلیامز (با میانگین 36/21 درصد) در فاصله ردیف کاشت 40 سانتی متر و حداکثر عملکرد روغن از رقم jk (با میانگین 887 کیلو گرم در هکتار) در فاصله ردیف کاشت 30 سانتی متر به دست آمد.

به منظور بررسی تأثیر مقادیر مختلف کود گوگرد با تیوباسیلوس روی خصوصیات کمی و کیفی سیب زمینی رقم آگریا، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه ی بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1391 در مزرعه ی آموزشی و تحقیقاتی دانشکده ی علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا گردید. در این آزمایش فاکتور اول کود گوگرد در 4 سطح (صفر، 200، 300 و 400 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور دوم کود بیولوژیک بیوسولفور (حاوی باکتری تیوباسیلوس) در 2 سطح (استفاده از تیوباسیلوس – عدم استفاده از تیوباسیلوس) بود.

به منظور بررسی تاثیر اسید جیبرلیک بر جوانه زنی بذور پرایم شده استویا آزمایشی در سال 1392 در آزمایشگاه فیزیولوژی و تکنولوژی بذر کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی گروه زراعت و اصلاح نباتات به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل غلظت های مختلف اسید جیبرلیک شامل صفر، 25 و 50 میلی گرم بر لیتر و پرایمینگ بذور به صورت هیدرو، هورمون (اسید جیبرلیک 2/0 میلی گرم بر لیتر) و اسمو (نیترات پتاسیم 3 درصد) به مدت 18 ساعت انجام گرفت. بیشترین درصد جوانه زنی (26/67%) در تیمار هورمون پرایمینگ و در غلظت 50 میلی گرم بر لیتر اسید جیبرلیک مشاهده شد. در پیش تیمار اسمو پرایمینگ بیشترین سرعت جوانه زنی بدست آمد همچنین با افزایش غلظت اسید جیبرلیک از سرعت جوانه زنی کاسته شد. بیشترین میزان آنزیم های سوپراکسیداز و مالون دی آلدهید (در تیمار با اسموپرایمینگ)، کاتالاز و پراکسیداز (در تیمار با هیدرو پرایمینگ) در غلظت صفر میلی لیتر اسید جیبرلیک اندازه گیری شد. بیشترین میزان آنزیم آلفا آمیلاز با پیش تیمار هورمون و در غلظت 50 میلی گرم از اسید جیبرلیک بدست آمد. بیشترین میزان آلفاکادینول، متیل سالیسیلات و سافرانال، همچنین کربوهیدرات و پروتئین در تیمار هورمون پرایمینگ و در غلظت 50 میلی گرم بر لیتر اسید جیبرلیک مشاهده شد.

به منظور بررسی تأثیر مقادیر کود نیتروژنه و تنظیم کننده ی رشد سایکوسل بر عملکرد و برخی خصوصیات زراعی برنج، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه ای در شهرستان صومعه سرای استان گیلان در سال زراعی 1392 انجام گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل مقادیر کود نیتروژنه در چهار سطح (صفر، 100، 150 و 200 کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره و تنظیم کننده ی رشد سایکوسل در چهار سطح (صفر، 0/8، 1/6 و 2/4لیتر در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که تمامی پارامترهای پر شدن دانه به طور معنی داری تحت تأثیر مقادیر کود نیتروژنه و سایکوسل قرار گرفتند. برای به دست آوردن پارامترهای پر شدن دانه از یک مدل خطی دوتکه ای استفاده شد. حداکثر وزن دانه (0/0354 گرم)، سرعت پر شدن دانه (0/0012 روز در گرم)، طول دوره¬ی مؤثر پر شدن دانه (32/70روز) و طول دوره پر شدن دانه (34/09 روز) در مقادیر بالای کود نیتروژنه و سایکوسل برآورد گردید. مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش سطح نیتروژن و سایکوسل طول سنبله، تعداد دانه در کل بوته، تعداد دانه در خوشه اصلی، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، تعداد سنبلچه در واحد سطح افزایش یافت. با مصرف سایکوسل ارتفاع بوته کاهش پیدا کرد. بررسی روند تجمع ماده¬ی خشک کل در تمامی ترکیب¬های تیماری نشان داد که تا 31 روز پس از کاشت در تمامی ترکیب¬های تیماری روند مشابه بود و از 31 روز بعد از کاشت تا87 روز بعد از کاشت با سرعت زیادی افزایش یافت و 87 روز پس از کاشت تا زمان برداشت به دلیل افزایش میزان رقابت برای نور و دیگر منابع، سایه اندازی و پیری برگ ها کاهش یافت. روند مشابهی نیز در سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبی به دست آمد. بر اساس نتایج به دست آمده مقادیر کود نیتروژنه و سایکوسل تأثیر معنی داری بر انتقال مجدد ماده ی خشک داشت. بیشترین میزان انتقال ماده ی خشک در حالت عدم مصرف نیتروژن و عدم محلول پاشی سایکوسل و کمترین آن در بالاترین مقدار کود نیتروژنه و عدم محلول پاشی سایکوسل مشاهده شد. بیشترین کارایی زراعی مصرف نیتروژن 6/66 کیلوگرم بر کیلوگرم به مصرف 100 کیلوگرم کود نیتروژنه در هکتار تعلق داشت. محلول پاشی با سایکوسل موجب افزایش کارایی زراعی مصرف نیتروژن گردید. بیشترین کارایی زراعی مصرف کود (8/28 کیلوگرم بر کیلوگرم) به محلول پاشی 2/4 لیتر در هکتار سایکوسل تعلق داشت. به منظور افزایش عملکرد دانه و اجزای عملکرد می¬توان پیشنهاد نمود محلول پاشی 2/4 لیتر در هکتار سایکوسل و مصرف 200 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه مناسب است ولی اگر هدف بهبود کارایی مصرف کود باشد مصرف 2/4 لیتر در هکتار سایکوسل و کاربرد 100 کیلوگرم کود نیتروژنه مناسب است.

به منظور بررسی تأثیر کود نیتروژنه و قارچ میکوریز آربسکولار glomus intraradices ، ازتوباکتر و آزوسپریلیوم بر عملکرد و اجزاء عملکرد برنج رقم هاشمی، آزمایش در شهرستان سیاهکل استان گیلان، در سال 1392 به اجرا درآمد. به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، فاکتور های مورد بررسی شامل مقادیر مختلف کود نیتروژنه در چهار سطح (صفر، 60، 90، 120 کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره به ترتیب به صورت n1، n2، n3، n4 و تلقیح بذر با کود های بیولوژیک در چهار سطح (عدم تلقیح، قارچ میکوریزا، ازتوباکتر و آزوسپریلیوم، تلقیح بذر با میکوریزا، ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) بودند. نتایج نشان داد که مقادیر مختلف کود نیتروژنه و کود های بیولوژیک تأثیر معنی داری بر سهم فرآیند انتقال مجدد از کل بوته در عملکرد دانه داشت. بیشترین میزان سهم فرآیند انتقال مجدد از کل بوته (73/43 درصد) در سطح اول کود نیتروژنه در حالت عدم تلقیح بذر با کود های بیولوژیک و کمترین آن (23/11 درصد) در بالاترین سطح از کود نیتروژنه در تلقیح با میکوریزا، ازتوباکتر و آزوسپریلیوم برآورد گردید. تمامی پارامتر های پر شدن دانه به طور معنی داری تحت تأثیر مقادیر مختلف کود نیتروژنه و سطوح مختلف کود های بیولوژیک قرار گرفتند. حداکثر وزن دانه و طول دوره موثر پر شدن دانه در کاربرد 90 کیلوگرم کود نبتروژنه در هکتار در کاربرد میکوریز با ازتوباکتر و آزوسپریلیوم به دست آمد. مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش مقادیر کود نیتروژنه تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته و طول سنبله افزایش یافت. روند مشابهی نیز در تلقیح بذر با میکوریز، ازتوباکتر و آزوسپریلیوم به دست آمد. بررسی روند تجمع ماده خشک کل در تمامی ترکیب های تیماری نشان داد که تا 50 روز پس از کاشت با سرعت کم و سپس تا 90 روز با سرعت زیادی افزایش یافت. سپس به واسطه ی افزایش پیری برگ ها، سایه اندازی و رقابت برای نور و دیگر منابع کاهش یافت. به نظر می رسد به منظور افزایش عملکرد، سرعت و دوره موثر پر شدن دانه باید 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در تلقیح بذر برنج با میکوریز، ازتوباکتر و آزوسپریلیوم به کار برده شود.

هدف از این مطالعه بهبود کشت مکانیزه و شکل بذر به روش حبه دارکردن با استفاده از پلیمرهای معدنی همچون زئولیت و مونت موریلونیت بود. این آزمایش به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل نوع پوشش (مونت موریلونیت و زئولیت ) و ریزمغذی ها (کلات روی20%، کلات بور و نیتروژن 25% ) بود.

در این پژوهش اثر غلظت های مختلف کود زیستی هیومستر پرفکت در تراکم های100، 150 و 200 گیاهچه در متر مربع بر روی تولید مینی تیوبر سیب زمینی رقم آگریا بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل کود زیستی هیومستر پرفکت در 4 سطح (صفر، 200، 250 و 300 گرم در هزار لیتر آب) و فاکتور دوم در سه تراکم 100، 150 و 200 گیاهچه در متر مربع بوده است. کود زیستی هیومسترپرفکت به مقدار 300 گرم در هزارلیتر در تراکم 150 گیاهچه در متر مربع و تیمار بدون کود زیستی هیومسترپرفکت در تراکم 200 گیاهچه در متر مربع دارای بیشترین تعداد مینی تیوبر در بوته و متر مربع بودند. تاثیر کود زیستی هیومسترپرفکت به مقدار 300 گرم در هزار لیتر در تراکم 150 گیاهچه در متر مربع نسبت به شاهد معنی دار بوده و به 86/5 عدد مینی تیوبر در بوته و یا 879 عدد مینی تیوبر در مترمربع رسید.

جایگزینی قارچ کش های صنعتی به وسیله ترکیبات طبیعی (به ویژه با منشأ گیاهی) که سمی نیستند، توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. اهمیت استفاده از گیاهان دارویی در درمان بیماری ها و ممانعت از رشد باکتری های بیماری زا به خوبی شناخته شده و امروزه نیز اثرات ضدقارچی و ضدباکتریایی بسیاری از ترکیبات گیاهی به اثبات رسیده است. گونه های گیاهی مورخوش (zhumeria majdae)، پونه (mentha pulegium) و بومادران (achillea eriophora) از گیاهان دارویی مهم، پرمصرف، اقتصادی، انحصاری و بومی ایران می باشد. این گیاهان به دلیل داشتن خاصیت ضد میکروبی و ضد قارچی حائز اهمیت می باشند. در این آزمایش، بعد از تهیه اسانس به روش تقطیر با آب توسط دستگاه کلونجر، از اسانس های گیاهی به دست آمده در غلظت های مختلف با روش اختلاط با محیط کشت pda برای بررسی اثرات بازدارندگی آنها بر روی رشد قارچ های بیماری زای گیاهی fusarium graminearum، fusarium oxysporum f.sp. lentis، fusarium cerealis، fusarium equiseti، fusarium proliferatum، sclerotinia sclerotiorum، aspergillus niger و botrytis cinerea مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار برای بررسی اثرات ساده و متقابل استفاده شد و تجزیه واریانس ها توسط نرم افزار sas 9.2 محاسبه گردید. پس از کشت قارچ ها در محیط کشت pda اسانس دار، میانگین رشد شعاعی قارچ ها اندازه گیری شده و درصد بازدارندگی غلظت های مختلف اسانس با بهره گیری از فرمول ip=c-t/c ×100 محاسبه شد. هم چنین ترکیبات موثر موجود در اسانس گیاهان دارویی مورخوش، پونه و بومادران با استفاده از دستگاه gc/ms شناسایی گردید.

جهت بررسی کاربرد پوترسین و تنش کم آبی بر رشد یونجه آزمایشی در سال 1393 به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل تنش کم آبی در سه سطح (85، 60 و 35 درصد ظرفیت زراعی) و پوترسین در سه سطح (0، 05/0و 1/0 میلی مولار) بود.

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر براسینواستروئید بر برخی صفات فیزیولوژیک، مورفولوژیک و بیوشیمیایی کلزا تحت شرایط کم آبی، در سال 1393 در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی طراحی و اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و به صورت گلدانی انجام گرید. تیمارهای آزمایشی شامل تنش کم آبی در سه سطح (35، 60 و 85% ظرفیت زراعی) و تیمار براسینواستروئید شامل (صفر، 7-10 و 6-10 مولار) بود.

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و کاربرد نانو اکسید روی بر ویژگی های جوانه زنی بذر سویا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح صفر، 5/0- و 1- مگاپاسکال بود که با استفاده از پلی اتیلن گلایکول 6000 اعمال شد. نانو اکسید روی نیز در سه غلظت صفر، 5/0 و یک گرم بر لیتر به کار برده شد. نتایج نشان داد که نانو اکسید روی موجب افزایش درصد و سرعت جوانه زنی بذور سویا شد و حداکثر این صفات به ترتیب با مقادیر 5/89% و 88/6 بذر در روز از کاربرد یک گرم بر لیتر نانو اکسید روی به دست آمد. ولی، تنش خشکی موجب کاهش صفات جوانه زنی گردید. سیستم های آنتی اکسیدانت (آنزیمی و غیر آنزیمی) بر اثر وقوع تنش خشکی و کاربرد نانو اکسید روی افزایش فعالیت داشتند و بیشترین میزان و فعالیت آنتی اکسیدانت ها در تنش شدید با کاربرد 1 گرم بر لیتر نانو اکسید روی مشاهده شد. با این که خشکی موجب کاهش فعالیت آنزیم های هیدرولیتیک و چرخه گلی اکسیلات در بذر شد، ولی کاربرد نانو اکسید روی توانست موجب افزایش معنی دار فعالیت این آنزیم ها نسبت به شاهد گردد. فعالیت آنزیم ایزو سیترات لیاز با کاربرد 1 گرم بر لیتر نانو اکسید روی در حدود 25% نسبت به شاهد بیشتر شد. تحرک ذخایر سه گانه بذر در هنگام جوانه زنی الگوی متفاوتی نشان دادند. تا 48 ساعت پس از آبنوشی مقدار کل پروتئین های بذر افزایش و پس از آن کاهش نشان داد، ولی در مورد کربوهیدرات و لیپید روند کاهشی از همان ساعات اولیه آبنوشی مشاهده شد. تنش خشکی موجب تخلیه سریعتر ذخایر گردید، ولی نانو اکسید روی روند تخلیه ذخایر را کندتر کرد.

چکیده ندارد.

به منظور بررسی اثرات تراکم کاشت و سطوح مختلف تلقیح با باکتری رایزوبیوم و کاربرد میکروالمنت ها بر عملکرد و اجزای عملکرد، آنالیز رشد، میزان پروتئین دانه و گره زایی نخود (cicer arietinum l.) آزمایشی در سال زراعی 1386 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل تراکم در 3 سطح (25، 35 و 45 بوته در متر مربع) و سطوح مختلف تلقیح در 3 سطح (با تلقیح، تلقیح با رایزوبیوم به همراه کاربرد عناصر میکرو و شاهد بدون تلقیح) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تراکم و سطوح مختلف تلقیح بر اجزای عملکرد به ویژه شاخه های فرعی، نیام در بوته، عملکرد تک بوته، عملکرد در واحد سطح، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت معنی دار بود. با افزایش تراکم کاشت، تعداد شاخه فرعی، نیام در بوته، عملکرد دانه تک بوته کاهش یافت. بالاترین شاخص برداشت در کمترین تراکم کاشت به دست آمد. بیشترین شاخه فرعی،تعداد نیام در بوته، تعداد نیام در شاخه فرعی، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه، بیولوژیک و شاخص برداشت هم در تلقیح به تنهایی و هم در تیمار تلقیح + میکروالمنت نسبت به تیمار بدون تلقیح به دست آمد. با این حال، در بین تراکم های کاشت اختلافی از نظر تعداد نیام پوک در بوته وجود نداشت، ولی تلقیح با باکتری رایزوبیوم موجب کاهش تعداد نیام پوک در بوته شد. اثر تراکم کاشت و تلقیح با باکتری رایزوبیوم بر روی ارتفاع بوته معنی دار بود. بیشترین ارتفاع بوته در تراکم 45 بوته در متر و کمترین میزان آن در تراکم 25 بوته در متر مربع به دست آمد. بررسی شاخص های رشد نشان داد که تلقیح بذور با باکتری رایزوبیوم به همراه کاربرد میکروالمنت ها در هر سه تراکم موجب افزایش شاخص سطح برگ، بیوماس کل، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و سرعت جذب خالص شد. به طوری که بیشترین میزان این شاخص ها در تیمار تلقیح به همراه کاربرد میکروالمنت ها و کمترین میزان آن در تیمار بدون تلقیح مشاهده شد. بیشترین درصد پروتیین دانه در تیمار تلقیح با باکتری به همراه کاربرد میکروالمنت ها و کمترین میزان آن در تیمار بدون تلقیح به دست آمد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر تراکم کاشت بر روی تعداد، وزن تر و وزن خشک گره های ریشه ای تثبیت کننده نیتروژن غیر معنی دار، ولی تلقیح با و بدون کاربرد میکروالمنت ها بر روی تعداد، وزن تر و وزن خشک گره ها در سطح احتمال 1 درصد معنی دار شد. بیشترین تعداد، وزن تر و وزن خشک گره ها در تیمار تلقیح با رایزوبیوم به همراه کاربرد میکروالمنت ها به دست آمد. تیمار تلقیح بدون کاربرد میکروالمنت ها نیز دارای تعداد گره، وزن خشک و وزن تر گره بیشتری نسبت به تیمار شاهد بود.

این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی در یک دوره 49 روزه با هدف بررسی تاثیر استفاده از پودر عصاره شیرین بیان بر عملکرد و فاکتور¬های خونی جوجه¬های گوشتی انجام شد. به این منظور تعداد 600 قطعه جوجه یکروزه سویه راس 308 با 10 تیمار غذایی تغذیه شدند که هر تیمار دارای 5 تکرار با 12 قطعه جوجه در هر تکرار بود. در این آزمایش 2 نوع جیره غذایی استفاده شد که یکی از آنها بر اساس تامین 100درصد و دیگری 95 درصد احتیاجات اسیدهای آمینه قابل هضم پیشنهادی شرکت راس فرموله شدند. تیمارهای غذایی برای هر یک از دو جیره شامل: یک جیره پایه بعنوان شاهد (بدون افزودنی)، یک جیره غذایی حاوی 2 گرم بر کیلوگرم جیره، پری¬بیوتیک فرمکتو و3 جیره دیگر دارای سه سطح 2، 1 و 5/0 گرم بر کیلوگرم پودر عصاره شیرین¬بیان در جیره آغازین(14-1) بود. در جیره رشد(35-15) سطوح عصاره شیرین¬بیان و فرمکتو به نصف دوره آغازین کاهش یافت و در دوره پایانی(49-35) مکمل شیرین بیان و یا فرمکتو از جیره¬ها حذف شد. در روز 21 یک عدد جوجه از هر تکرار خونگیری و برای اندازه گیری پارامترهای خونی به آزمایشگاه ارسال شد. به منظور بررسی تاثیر تیمار¬های اعمال شده بر ترکیبات لاشه وبرخی اندام¬های گوارشی، کشتار و تفکیک لاشه در دو سن 21 و 49 روزگی انجام شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که اضافه وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر تیمار¬های اعمال شده قرار نگرفت. ولی برسی فاکتورهای خونی نشان داد که پرندگانی که از جیره¬های حاوی مقادیر شیرین بیان استفاده کرده بودند در مقایسه با فرمکتو و شاهد کلسترول خون کمتری داشتند. همچنین استفاده از شیرین بیان باعث کاهش چربی حفره بطنی جوجه¬های گوشتی در مقایسه با تیمارهای شاهد و فرمکتو بدون تاثیر منفی بر کاهش وزن بدن شد. استفاده از شیرین بیان در مقایسه با تیمار شاهد و فرمکتو بر روی سایر پارامتر¬های اندازه گیری شده تاثیر معنی داری نداشت.

به منظور بررسی اثرات نیتروژن تثبیتی و معدنی بر روند رشد و عملکرد نخود رقم ilc 482، آزمایشی در سال 1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی، به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک¬های کامل تصادفی با چهار تکرار به اجرا در¬آمد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح مختلف نیتروژن (صفر، 50، 75 و 100 کیلوگرم اوره در هکتار) در کرت¬های اصلی و دو سطح تلقیح و عدم تلقیح با باکتری رایزوبیوم در کرت¬های فرعی بودند. بررسی روند تغییر شاخص¬های رشد نخود نشان داد که حداکثر مقادیر بیوماس کل، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و سرعت جذب خالص از ترکیب تیماری سطوح بالای کود نیتروژن و تلقیح با باکتری رایزوبیوم و پایین¬ترین میزان این شاخص¬ها در ترکیب تیماری صفر کیلوگرم اوره در هکتار و عدم تلقیح با باکتری رایزوبیوم بدست آمد. بالاترین میزان ارتفاع بوته، تعداد شاخه اولیه و ثانویه، تعداد نیام در بوته، تعداد نیام پر و پوک در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد تک بوته، عملکرد در واحد سطح و عملکرد بیولوژیکی در بالاترین سطح کودی به¬کار گرفته شده (100 کیلوگرم اوره در هکتار) به همراه تلقیح با باکتری رایزوبیوم حاصل گردید. هر چند در هیچ¬کدام از صفات ذکر شده اختلاف آماری معنی¬داری بین سطوح کودی 75 و 100 کیلوگرم اوره در هکتار مشاهده نشد. تعداد روز از کاشت تا گل¬دهی، تعداد روز از گل¬دهی تا تولید نیام، تعداد روز از تولید نیام تا رسیدگی و کل دوره¬ی رشد با افزایش میزان نیتروژن قابل دسترس برای گیاه افزایش یافت، در حالی¬که تلقیح با باکتری رایزوبیوم سبب تسریع در ظهور این مراحل فنولوژیکی شد. با افزایش مصرف نیتروژن تعداد و وزن خشک گره در هر بوته به¬طور معنی¬داری کاهش یافت، به¬طوری¬که کمترین میزان این صفات در سطح کودی 100 کیلوگرم اوره در هکتار برآورد گردید. تلقیح با باکتری رایزوبیوم سبب افزایش در تعداد و وزن خشک گره در بوته¬ها شد. به¬علاوه، کمترین وزن صد دانه نخود در بالاترین سطح کودی مشاهده شد.

فاکتورها شامل تراکم های مختلف بوته در سه سطح (7، 9 و 11 بوته در متر مربع) و الگوی کاشت با فواصل بین ردیفی (45 ، 60 و 75 ) سانتی متر بودند. بررسی روند تغییر شاخص سطح برگ نشان داد که بالاترین شاخص سطح برگ ذرت در تراکم 11 بوته در متر مربع در فاصله بین ردیفی 45 سانتی متر و کمترین آن به تراکم 7 بوته در مترمربع با فاصله بین ردیفی 75 سانتی متر بدست آمد. روند تغییرات شاخص سطح برگ در تراکم های ثابت با فواصل بین ردیفی مختلف، نشان داد که فاصله بین ردیفی 45 سانتی متر در مقایسه با فواصل بین ردیفی 60 و 75 سانتی متری در تمامی تراکم ها از بالاترین میزان شاخص سطح برگ برخوردار بود. همچنین بیشترین شاخص سطح برگ در فاصله بین ردیفی ثابت با تراکم 11 بوته در مترمربع بدست آمد. نتایج مشابهی نیز در مورد بیوماس کل، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و سرعت جذب خالص مشاهده گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بیوماس کل به طور معنی داری تحت تاثیر اثر ترکیب تیماری تراکم و الگوی کاشت قرار داشت بطوری که بیشترین بیوماس کل از تراکم 11 بوته در مترمربع و از فاصله بین ردیفی 45 سانتی متر و کمترین آن از تراکم 7 بوته در مترمربع و از فاصله بین ردیفی 75 سانتی متر حاصل شد. ارتفاع بوته و سهم ساقه ذرت به طور معنی داری تحت تاثیر اثر متقابل تراکم و الگوی کاشت قرار گرفت. مقایسه میانگین این صفات نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته و سهم ساقه ذرت از تراکم 11 بوته در مترمربع در فاصله بین ردیفی 45 سانتی متر به دست آمد.

به منظور بررسی و انتخاب بهترین فاصله بین و روی ردیف کاشت و تاثیر آنها بر عملکرد و کیفیت علوفه ماشک زراعی، (v. sativa)، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی به اجرا درآمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو عامل فاصله بین ردیف و فاصله روی ردیف، هر کدام با سه سطح بودند که در عامل اول، فواصل 20، 35 و 50 سانتی متر و در عامل دوم، فواصل 10، 15 و 20 سانتی متر در نظر گرفته شد. .نتایج نشان داد که اثر فاصله بین ردیف و روی ردیف بر عملکرد علوفه تر و خشک معدی دار است و با کاهش آنها عملکرد افزایش یافت. همچنین، با کاهش فاصله بین ردیف و فاصله روی ردیف، درصد نیتروژن و پروتئین در ماشک کاهش پیدا کرد، در حالی که اثر آرایش کاشت بر ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی و وزن تک بوته در 10% گلدهی و درصد پتاسیم و کلسیم معنی دار نبود. میان عملکرد علوفه و درصد نیتروژن و پروتئین در ماشک همبستگی معنی دار و منفی مشاهده شد. به طور کلی در این آزمایش آرایش کاشت مناسب برای به دست آوردن حداکثر علوفه تر و خشک در ماشک، آرایش 20 × 20 سانتی متر شناخته شد، ولی برای دست یابی به حداکثر پروتئین، آرایش 50 ×20 سانتی متر توصیه می شود.