چکیده: بازنشستگی یکی از دوره های مهم زندگی است که همه ی انسانها روزی با آن روبرو می شوند. با توجه به جنبه های مختلف این دوره نادرست نخواهد بود، اگر بازنشستگی را یک خطر اجتماعی بدانیم. کشورها در عصر حاضر سعی دارند در قالب نظام تأمین اجتماعی به روشهای گوناگون شرایط و امکانات حمایتی مناسب جهت ایجاد زندگی آبرومندانه برای کارگران بازنشسته فراهم نمایند. ایجاد چنین حمایت هایی که خواسته ی مشترک جهانی است دراسناد مهم بین المللی گنجانده شده است. در ایران از سال 1331 در قالب نظام بیمه های اجتماعی کارگران قوانینی راجع به بازنشستگی کارگران تدوین گردیده که تاکنون با تغییرات زیادی همراه بوده است. این تغییرات در جهت کارآمد تر کردن قوانین داخلی و همچنین هماهنگ کردن این قوانین با اسناد بین المللی صورت گرفت. این پژوهش در سه بخش تدوین شده است که در آن قوانین بازنشستگی کارگران مشمول قانون تأمین اجتماعی بررسی می گردد و از طرف دیگر در حد ضرورت با مقاوله نامه های بین المللی که راجع به بازنشستگی می باشند مقایسه ای صورت می گیرد تا وجوه اشتراک و افتراق قوانین داخلی و اسناد بین المللی نمایان گردد و برای نزدیک کردن قوانین داخلی با اسناد بین المللی راهکارهایی پیشنهاد گردد.