شرایط بسیار متنوع اقلیمی و تنوع وسیع شرایط آب وخاک در مناطق مختلف ایران، امکانات وسیعی برای تولید گیلاس و آلبالو فراهم نموده است. این محصولات با وجود آنکه از محصولات مهم کشور ما می باشند، امکان صادرات آن با کیفیت خوب و ضایعات کم وجود نداشته و یا بسیار محدود است. مصرف بالای میوه ها و سبزیجات به علت داشتن خواص آنتی اکسیدانتی با کاهش خطر بیماری های قلبی- عروقی، سرطان و تصلب شرائن و ... همراه است. ترکیبات فنولیکی که به طور گسترده در میوه ها و سبزیجات یافت می شوند عمدتاً مسئول این خواص می باشند. آلبالو و گیلاس منابع غنی از ترکیبات فنولیکی هستند به علاوه به دلیل طعم و مزه مطلوب از اهمیت بالایی برخوردار هستند. آلبالو و گیلاس پس از برداشت به علت از دست دادن آب، قهوه ای شدن دم میوه سریع فاسد می شوند. تیمار پس از برداشت با اکسیژن پایین و دی اکسید کربن بالا برای کنترل پوسیدگی، حفظ کیفیت میوه و افزایش عمر پس از برداشت میوه ها استفاده می شود. اطلاعات اندکی در مورد تغییرات پس از برداشت ترکیبات زیست فعال در آلبالو و گیلاس وجود دارد. در این پژوهش روند تغییرات پس از برداشت بریکس، اسیدیته، ph، نسبت قند به اسید، سفتی بافت میوه، درصد کاهش وزن، میزان آنتوسیانین کل، میزان فنولیک کل و فعالیت آنتی اکسیدانتی میوه های گیلاس سیاه مشهد، آلبالو اردی بوترمو و آلبالو محلی بلافاصله پس از برداشت (روز صفر) و پس از 15، 30، 45 و 60 روز نگهداری در بسته های دارای اتمسفر تغییر یافته و هوای معمولی بررسی شد. نتایج نشان داد که میوه های بسته بندی شده در اتمسفر تغییر یافته کیفیت بهتری را با دارا بودن بریکس، اسیدیته و سفتی بالاتر و ph، نسبت قند به اسید و درصد کاهش وزن پایین تر نسبت به میوهای نگهداری شده در هوای معمولی داشتند. تأثیر اتمسفر تغییر یافته بر ترکیبات زیست فعال با توجه به نوع میوه متغییر بود. تمام پارامترهای کیفی با گذشت زمان کاهش یافتند میزان سفتی از روند خاصی در طی نگهداری بر خوردار نبود. مقدار آنتوسیانین و فنولیک کل و فعالیت آنتی اکسیدانتی بسته به نوع میوه روند صعودی یا نزولی داشتند.