به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی و تراکم بوته بر برخی خصوصیات کمی و کیفی گلرنگ (charthamus tinctorius) رقم سینا ، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت بلوک در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو عامل ، تنش خشکی به صورت قطع یک دوره آبیاری شامل چهار سطح شاهد ، قبل از تکمه دهی ، بعد از تکمه دهی ، در مرحله پر شدن دانه و تراکم بوته شامل سه سطح 200 ، 300 و 400 هزار بوته در هکتار در سه تکرار در سال زراعی 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی ، دانشگاه زنجان به اجرا درآمد. نتایج به دست آمده از تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح تنش خشکی بر عملکرد دانه ، عملکرد زیست توده (بیولوژیک) و وزن هزار دانه در سطح احتمال یک درصد و بر شاخص برداشت در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. اثر سطوح تراکم بوته بر عملکرد دانه و عملکرد زیست توده (بیولوژیک) در سطح احتمال یک درصد و وزن هزار دانه و شاخص برداشت در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه به میزان 1989 کیلوگرم در هکتار از تیمار شاهد با تراکم 400 هزار بوته در هکتار و کمترین عملکرد دانه به میزان 2/343 کیلوگرم در هکتار از تیمار تنش قبل از تکمه دهی با تراکم 200 هزار بوته در هکتار بدست آمد. بررسی آنالیزهای رشد نشان داد که آبیاری شاهد با شاخص سطح برگ 47/2 نسبت به سایر سطوح آبیاری و تراکم 400 هزار بوته در هکتار با شاخص سطح برگ 04/2 نسبت به دو تراکم دیگر برتری داشت. بیشترین دوام شاخص سطح برگ (7/36 سطح برگ بر مترمربع در روز) از تیمار شاهد با تراکم 400 هزار هکتار و بیشترین تجمع وزن خشک کل بوته (1448 گرم بر مترمربع) از تیمار شاهد با تراکم 400 هزار بوته در هکتار نسبت به سطوح دیگر تنش بدست آمد. نتایج حاصل از مطالعه تغییرات روند رشد در شرایط آبیاری شاهد نشان داد که تراکم 400 هزار بوته در هکتار نسبت به دو تراکم دیگر دارای بیشترین میزان سرعت رشد محصول (81/35 گرم بر مترمربع بر روز) و سرعت رشد نسبی (09/0 گرم بر گرم بر روز) بود. واژگان کلیدی : تعداد قوزه در بوته ، تعداد دانه در قوزه ، عملکرد روغن