چکیده آلودگی محیط زیست به شکل فاجعه آمیزی حیات کره زمین را مورد تهدید قرار داده است. اثرات مخرب آلاینده ها که عامل اصلی آن انسان ها هستند، بدون مشارکت های مردمی قابل پیشگیری و کاهش نیست. در این میان زنان به عنوان نیمی از جمعیت کره زمین می توانند بسیار تأثیرگذار و تعیین کننده باشند و با مدیریت منابع طبیعی می توانند در اجرای برنامه های زیست محیطی نقش بسزایی داشته باشند. تحقیق حاضر یک تحقیق علمی کاربردی است که با هدف بررسی میزان آگاهی زیست محیطی زنان خانه دار شهر تهران در استفاده و مدیریت منابع طبیعی در ارتباط با توسعه ی پایدار با روش توصیفی- پیمایشی انجام شده است. جامعه ی آماری تحقیق شامل زنان خانه دار شهر تهران می باشد. تعداد 390 نفر از زنان خانه دار شهر تهران از پنج منطقه ی شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اصلی این تحقیق پرسشنامه است که روایی صوری آن با مشورت و کسب نظر اساتید و متخصصان در حوزه ی محیط زیست و آمار حاصل شد. جهت به دست آوردن پایایی پرسشنامه، آزمون مقدماتی انجام شد و ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه 79% حاصل شد. برای کلیه ی داده های استخراج شده از پرسشنامه، آمار توصیفی شامل شاخص های فراوانی، درصد فراوانی، درصد معتبر و درصد تجمعی و ... در جداول جداگانه درج شد. نتایج حاصل از تحلیل توصیفی پرسشنامه ها توسط نرم افزار آماری spss نشان می دهد که عوامل گوناگونی نظیر آگاهی زیست محیطی، استفاده از وسایل ارتباط جمعی، میزان تحصیلات و نیز وضعیت اقتصادی بر استفاده ی زنان خانه دار شهر تهران از منابع طبیعی و حفاظت از محیط زیست دارای تأثیر نسبتاً زیادی می باشند. مطابق یافته های تحقیق رسانه های گروهی مخصوصاً صدا و سیما از مهم ترین منابع کسب آگاهی پیرامون مسایل زیست محیطی می باشند. از نظر افراد جامعه مهم ترین عاملی که در ایجاد معضلات زیست محیطی موثر است، ضعف فرهنگ زیست محیطی و پس از آن بی اطلاعی و ناآگاهی مردم است. بیشتر پاسخ گویان سازمان حفاظت محیط زیست را به عنوان مهم ترین ارگان و سازمان متولی حفظ محیط زیست می دانند بیشترین تمایل برای انجام فعالیت زیست محیطی، تمایل به آموزش حفاظت از محیط زیست بوده است. اکثر پاسخ دهندگان درست ترین تصمیم در مورد زباله را بازیافت می دانند و بیشتر آنها مشکل اساسی محیط زیست را در آینده آلودگی هوا می دانند. واژگان کلیدی: آگاهی، آگاهی زیست محیطی، زنان خانه دار، مدیریت منابع طبیعی، توسعه ی پایدار