به منظور بررسی رابطه ی راهبردهای تنظیم انگیزش با اضطراب امتحان، پیشرفت تحصیلی و رضایت از تحصیل در دانش آموزان دبیرستانی، تعداد 500 دانش آموز (278 دختر و 222 پسر) پایه ی اول دبیرستان از یکی از نواحی شهر شیراز به صورت تصادفی خوشه ای گزینش شدند و پرسش نامه ها ی راهبردهای تنظیم انگیزش، اضطراب امتحان و رضایت از تحصیل را تکمیل کردند. برای سنجش پیشرفت تحصیلی از معدل نمرات تحصیلی دانش آموزان استفاده شد. ضرایب پایایی و روایی ابزارها رضایت بخش بود. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که تنها عامل پیش بینی کننده ی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان راهبرد افزایش علاقه است و هیچ کدام از راهبردهای تنظیم انگیزش، اضطراب امتحان را در کل نمونه و در پسران و دختران به تفکیک پیش بینی نمی کنند. همچنین، رضایت از تحصیل به وسیله ی راهبردهای کنترل محیط و خودپاداش دهی پیش بینی می گردد. مقایسه ی رگرسیون دختران و پسران نیز نشان داد که رضایت از تحصیل در دختران به وسیله ی راهبردهای کنترل محیط و خود پاداش دهی و در پسران به وسیله ی راهبردهای گفتگوی درونی تسلط و گفتگوی درونی عملکرد (با بتای منفی) پیش بینی می شود. در پایان پژوهش، بر حسب این نتایج اشاراتی برای نظام آموزشی و تحقیقات آینده به بحث گذاشته شد.