این مقاله پژوهشی است درباره ی «ساختار استعاری حکمتهای نهج البلاغه» که به منظور شناساندن هرچه بهتر شیوه خاصّ کلام استعاری امام علی(ع) انجام گرفته است. از آنجا که امام از نامداران و سخنوران کم نظیر اندیشه و فرهنگ اسلامی است، به نظر می رسید آن گونه که شایسته جایگاه ومنزلت کلام اوست، اثراو از لحاظ علم زبانشناسی مورد بررسی دقیق قرارنگرفته است، این جانب به عنوان ادای دینی به پیشگاه جامعه ی فرهنگی و دینی ایران، بررسی ساختهای استعاری حکمت های وی را به عنوان موضوع مقاله خود برگزیدم. ابتدا بعد از توصیف مختصری از استعاره وانواع آن ، ساختهای استعاری حکمت های نهج البلاغه و دلالت های معنایی آن بررسی شده است.