ارزیابی شیوع جهش‌های A2143G، A2142G و A2142C در ایجاد مقاومت به کلاریترومایسین در سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از استان چهارمحال و بختیاری

چکیده زمینه و هدف: رژیم‌های درمانی متداول برای ریشه‌کنی هلیکوباکترپیلوری شامل دو آنتی‌بیوتیک، همراه با مهارکننده‌های پمپ پروتونی و ترکیبات بیسموت است. کلاریترومایسین یکی از کلیدی‌ترین آنتی‌بیوتیک‌های مورد استفاده در رژیم‌های درمانی در ایران است. هدف از این پژوهش، تعیین مقاومت به کلاریترومایسین و ارزیابی نقش جهش‌های نقطه‌ای متداولA2143G ، A2142G و A2142C در ایجاد مقاومت به این دارو می‌باشد. روش بررسی: این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی (مقطعی) بر روی 263 بیمار مراجعه‌کننده به بخش اندوسکوپی بیمارستان هاجر شهرکرد در تابستان 1386 انجام شد. نمونه‌های بیوپسی بر روی محیط انتخابی بروسلا آگار کشت و گرمخانه گذاری گردید. برای تعیین هویت H.pylori از روش رنگ‌آمیزی گرم، اوره آز، کاتالاز، اکسیداز و PCR به منظور شناسایی ژن ureC و برای ارزیابی مقاومت به کلاریترومایسین نیز از روش استاندارد دیسک دیفیوژن CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institue) استفاده گردید. جهش‌های A2143G و A2142G با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و آنزیم‌های برش‌دهنده BsaI و MboII با روش PCR-RFLP شناسایی گردید. همچنین برای شناسایی جهش A2142C از پرایمرهای اختصاصی و روش PCR استفاده شد. یافته‌ها: با آزمون PCR، جداسازی 84 سویه H.pylori (94/31%) مورد تایید قرار گرفت. از 19 سویه مقاوم، 13 مورد (42/68%) جهش A2143G، 3 مورد (79/15%) جهش A2142G، 2 مورد جهش A2142C (53/10%) و 1 جهش ناشناخته شناسایی گردید. نتیجه‌گیری: به دلیل میزان مقاومت قابل توجه به کلاریترومایسین، ضرورت ارزیابی مستقیم این جهش با روش‌های مولکولی در سایر مناطق کشور وجود دارد. کلید واژه‌ها: هلیکوباکترپیلوری،کلاریترومایسین، 23SrRNA ،PCR-RFLP.، مقاومت دارویی وصول مقاله: 11/9/88 اصلاحیه نهایی: 12/11/88 پذیرش مقاله: 8/1/89