بررسی لوله‌گذاری سریع تراشه با روش پرایمینگ با دوز معمول آتراکوریوم

سابقه و هدف: با توجه به روند رو به افزایش تروماها و نیاز به لوله‌گذاری سریع تراشه و اهمیت شلی عضلات در انتوباسیون سریع، در این تحقیق، لوله‌گذاری سریع تراشه با روش پرایمینگ با دوز معمول آتراکوریوم و ساکسینیل‌کولین مقایسه شد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی، پس از توضیح کامل طرح و اخذ رضایت‌نامه کتبی، 100 بیمار با مقیاس ASA (American Society of Anesthesiologists) کلاس 1 و 2، در محدوده سنی 15 تا 55 سال، بدون مشکلات آناتومیک راه‌های هوایی، اندکس‌های لوله‌گذاری مشکل، و سوابق خانوادگی هایپرترمی بدخیم، میوپاتی و کمبود کولین‌استراز سرم، به طور تصادفی، در دو گروه شاهد (S، دریافت ساکسینیل‌کولین) و آزمون (P، پرایمینگ با آتراکوریوم) قرار گرفتند. بیماران در هر دو گروه، میدازولام mg 5/1-5/0و فنتانیل µg/kg 2 به ‌صورت وریدی به‌عنوان پریمد دریافت نمودند. سپس به بیماران گروه آزمون، آتراکوریوم mg/kg 05/0 و به بیماران گروه شاهد، نرمال‌سالین با حجم مساوی تزریق شد. بیماران سه دقیقه پراکسیژنه شدند و سپس در هر دو گروه، اینداکشن بیهوشی با استفاده از تیوپنتال (mg/kg 6-5)، لیدوکایین ( mg/kg5/1)، آتراکوریوم ( mg/kg55/0، برای گروه آزمون) و ساکسینیل‌کولین ( mg/kg5/1، برای گروه شاهد) انجام، و 60 ثانیه بعد، لوله‌گذاری شد. با توجه به درجه شلی فک (1و0) و بازبودن طناب‌های صوتی (1و0) و عدم زورزدن (bucking) (2و1و0) به‌عنوان معیارهای بالینی و با استفاده از پاسخ بیمار به نرواستیمولاتور (ST) (2و1و0) شلی عضلات ثبت ‌گردید. امتیاز 4، به ‌عنوان شلی کامل و امتیاز 3 به‌عنوان شلی نسبی در نظر گرفته ‌شد. تأثیر این روش‌ها بر مبنای شلی عضلات، با ارزیابی معاینات کلینیکی و بالینی ST تعیین و با آزمون مجذور کای و دقیق فیشر قضاوت شدند. یافته‌ها: از نظر شلی عضلات و ارزیابی کلینیکی، هیچیک از بیماران، درجات 2 و کمتر را نداشتند. در گروه شاهد، 16% و در گروه آزمون، 8% شلی نسبی داشتند که اختلاف معنی‌دار نبود. از نظر ST دو گروه تفاوت معنی‌دار داشتند. 100% افراد گروه شاهد شلی کامل عضلانی داشتند و 64% افراد گروه آزمون، شلی نسبی پیدا کردند. این تفاوت، معنی‌دار بود (000001/0p