بررسی چگونگی ارجاع در بیماران مبتلا به ترومای دست در بیمارستان 15 خرداد تهران

سابقه و هدف: عدم وجود نظام سطح بندی خدمات بهداشتی درمانی و سیستم ارجاع صحیح، منجر به سرگردانی و نارضایتی شدید بیماران از سیستم درمان شده است. پژوهش حاضر به منظور تعیین علل، لزوم و نحوه ارجاع بیماران با ترومای دست ارجاع شده به مرکز فوق تخصصی جراحی پلاستیک 15 خرداد در طی سالهای 1381-1380 انجام شده است.مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی بر روی کلیه بیماران ترومای دست انجام شده است. خصوصیات سن و جنس بیماران، محل ارجاع، دفعات مراجعه بیمار به مراکز درمانی، دفعات معاینه پزشک و اقدامات درمانی انجام شده، نحوه ارجاع، ضرورت ارجاع و تمایل بیمار به ارجاع بررسی و ثبت گردید.یافته‌ها: طی مدت مورد بررسی تعداد 190 نفر واجد شرایط وجود داشتند که از این تعداد 88.4% مرد و 6.11% زن بودند. میانگین سن بیماران 14.2±26.3 سال و 72.8% بیماران سن کمتر از 30 سال داشتند. 9.5% بیماران از استان تهران و 9.5% از 9 استان دیگر ارجاع شده‌اند. در استان تهران 72% بیماران از محدوه تهران بزرگ و 28% از سایر شهرستانهای استان ارجاع شده‌اند. 67.4% موارد نیاز به ارجاع نبود. تعداد بیمارستانهایی که بیمار قبل از رسیدن به مرکز فوق تخصصی به آنها مراجعه کرده بود 4.9±7.9 مرکز بود. 64.2% بیماران بدون معاینه پزشک ارجاع شده و به 39% بیماران تنها آدرس بیمارستان بعدی و توصیه انکار حضور در بیمارستان ارجاع دهنده بود. 92% ارجاع ها علیرغم تمایل بیمار بوده و 94.2% بیماران بدون تماس تلفنی یا کتبی ارجاع شده‌اند.نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: بسیاری از بیماران ترومای دست ارجاع شده نیازی به درمانهای فوق تخصصی نداشته‌اند و با توجه به عوارض شناخته شده این نوع ارجاع بی دلیل، بررسی علل و تاثیر آموزش بر میزان این ارجاع های غیر ضروری را توصیه می نماید.