تأثیر ابعاد توانمندسازی و نقش میانجیگری خودکارآمدی بر تمایل به راه‌اندازی کسب‌وکار پایدار روستایی

امروزه توانمندسازی روستاییان یکی از اهداف توسعه‌ای در هر کشور قلمداد می‌شود. در همین راستا، طرح صندوق اعتبارات خرد روستایی با هدف بهبود کیفیت زندگی زنان و مردان روستایی مطرح شده است. بر این اساس، این پژوهش با هدف کلی اثربخشی صندوق اعتبارات خرد روستایی در بهبود زندگی و توانمندسازی آنان در استان کرمان، شهرستان قلعه گنج که بین سال‌های 1397- 1394 تشکیل شده‌اند به‌عنوان یکی از طرح‌های تأمین مالی برای مبارزه با فقر روستاییان بررسی شده است. لذا پژوهش حاضر، با هدف ارزیابی میزان اثر ابعاد توانمندسازی اعضای صندوق اعتبارات خرد روستایی بر تمایل به راه‌اندازی کسب‌وکار بررسی شد. جامعه آماری شامل تمام روستاییان عضو صندوق اعتبارات خرد است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و تصادفی 577 نفر تخمین زده شد. ابزار تحقیق پرسشنامه‌ است که روایی آن بر اساس نظر کارشناسان و متخصصان امر اصلاح و تأیید شد و پایایی آن نیز توسط ضریب آلفای کرونباخ در بخش ابعاد توانمندسازی (85/0= α)، خودکارآمدی (92/0= α درصد) و در بخش راه‌اندازی کسب‌وکار (91/0= α درصد) به دست آمد که قابلیت بالای ابزار را جهت جمع‌آوری اطلاعات نشان می‌دهد. جهت انجام تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS25 و LISREL8.8 استفاده شده است. یافته‌ها برازش عالی و مناسب مدل‌ ساختاری تحقیق را تأیید نمودند. همچنین ابعاد توانمندسازی دارای تأثیر مثبت و مستقیمی و معنی‌داری بر راه‌اندازی کسب‌وکاراست. علاوه بر این ابعاد توانمندسازی از طریق متغیر میانجی خودکارآمدی نیز دارای تأثیر مثبت و معنی‌داری است.