تهیه چسب حساس به فشار آکریلی و بررسی عوامل مؤثر بر خواص چسبندگی آن

امروزه روش­‌های نوین دارورسانی از راه پوست جانشین روش­‌های قدیمی­ تر (دارورسانی از طریق دهان و تزریق) شده ­اند. از تمام انواع چسب­‌ها، چسب­‌های آکریلی محلولی به دلیل مزایای فراوان نسبت به سایر انواع چسب­‌ها در این زمینه به­ طور گسترده­ استفاده می­‌شوند. در این پژوهش، چسب حساس به فشار آکریلی­ از پلیمرشدن رادیکال آزاد 2-اتیل هگزیل آکریلات در اتیل استات و در مجاورت آغازگر 2،2-آزوبیس­ ایزوبوتیرونیتریل (AIBN) تهیه شد. برای تنظیم خواص آن، دو کومونومر وینیل استات و هیدروکسی اتیل آکریلات نیز در ساختار این چسب آکریلی استفاده شدند. چسب تهیه شده با آزمون­‌های مختلف از قبیل طیف­‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، رزونانس مغناطیسی هسته، رنگ‌نگاری ژل ­تراوایی ورنگ­‌نگاری مایع کارآمد شناسایی شد. تمام عوامل مربوط به شرایط واکنش پلیمرشدن از قبیل نوع و مقدار کومونومر استفاده شده، مدت زمان انجام واکنش و مقدار آغازگر استفاده شده می­ توانند بر خواص نهایی چسب تهیه شده اثر بگذارند. بنابراین اثر متغیرهای مختلف از قبیل مدت زمان انجام واکنش، مقدار آغازگر و کومونومرها و شبکه‌ای­ شدن بر خواص چسب حساس به فشار آکریلی محلولی بررسی شد. استحکام برشی چسب با افزایش مقدار هیدروکسی اتیل آکریلات و وینیل استات و کاهش مقدار آغازگر استفاده شده افزایش یافت. چسبناکی پلیمر با استفاده از مقادیر بیشتر آغازگر و مونومر وینیل استات، بهبود یافت. همچنین، استحکام پوستگی پلیمر با افزایش مقدار وینیل استات، کاهش و با افزایش مقدار هیدروکسی اتیل آکریلات افزایش یافت. شبکه ­ای­ شدن نیز استحکام برشی چسب را به مقدار شایان توجهی افزایش داد. زمان بهینه 10 ساعت و مقدار بهینه برای آغازگر، وینیل­ استات و هیدروکسی­ اتیل­ آکریلات به ترتیب 5/0، 22 و %6 وزنی به­ دست آمد.