در القاء تغییرات بدخیمی و افزایش قابلیت مهاجرت ملانوسیت های انسانی A375 اثر محیط رویی سلول های ملانوما

سابقه و هدف: سلول‌های سرطانی، مجموعه‌ای از فاکتورهای مختلف را به محیط پیرامونی خود آزاد می‌کنند که می‌توانند به تغییر عملکرد سلول‌های موجود در ریز‌‌محیط تومور و همچنین سلول‌‌های دورتر از ناحیه‌ی توموری منجر شوند. هدف این مطالعه، بررسی اثر محیط رویی حاصل از رده‌ سلولی ملانوما A375 بر ملانوسیت‌های انسانی در شرایط آزمایشگاهی است. مواد و روش‌ها: محیط رویی از کشت 48 ساعته رده سلولی ملانوما A375 تهیه شد. ملانوسیت‌ها در گروه تست، در فلاسک T-25 کشت و به مدت 22 روز با محیط رویی حاصل از ملانوما A375 تیمار شدند. در گروه کنترل، همین تعداد سلول در حضور محیط کشت کامل (DMEM حاوی 10% FBS) کشت داده شدند. خصوصیات ریخت‌شناسی سلول‌ها با استفاده از میکروسکوپ نوری معکوس بررسی و نرخ رشد سلول‌ها به کمک روش شمارش مستقیم سلول‌ها محاسبه شد. سپس میزان بیان ژن‌های تشخیصی ملانوما (S100A4، S100A14، MITF و TYR) و ژن‌های مرتبط با فرآیند گذار از حالت اپیتلیالی به حالت مزانشیمی (EMT) شامل CDH1، CDH2، SNAI1، SNAI2، TWIST1 و TGF-β1 به‌وسیله‌ی Real-Time PCR و میزان مهاجرت سلول‌ها به کمک آزمون خراش، در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. از ملانوما A375، به‌عنوان کنترل مثبت استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تیمار ملانوسیت‌ها با محیط رویی ملانوما A375، سبب تغییر شکل ملانوسیت‌ها، افزایش 62/1 برابری در میزان تکثیر این سلول‌ها (001/0P=)، افزایش معنی‌دار بیان ژن‌های S100A14 (003/0P=) و TGF-β1 (001/0P=)، کاهش معنی‌دار بیان ژن CDH1 (048/0P=) و افزایش معنی‌دار در قابلیت مهاجرت این سلول‌ها شد (05/0P<). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، مولکول‌های آزادشده از رده سلولی ملانوما A375 ، می‌توانند برخی از ویژگی‌های مولکولی و عملکردی ملانوسیت‌ها را در جهت القای بدخیمی تغییر دهند.