تحلیل و مقایسه ی دیدگاه علامه طباطبایی با سایر مفسران پیرامون مسأله ی تأویل و ارتباط آن با آیات متشابه

چکیده پس از آشنایی با معانی متفاوتِ تأویل و آیات متشابه در نگاه بسیاری از مفسران متقدم و متأخر(شیعه و سنی) و همچنین برخی از علمای قرآنی، آگاه شدیم که این معانی دارای درجاتِ متفاوتی از ضعف و اعتبار هستند. برخی از تعاریفِ تأویل ارتباطی به آیات محکم و متشابه نداشته(تأویل= تفسیر)، برخی نیز تنها آیات متشابه را دارای تأویل می دانند، و علمایی همچون علامه طباطبایی نیز تمام قرآن از محکم و متشابه را تحت تأویل دانسته و معتقد به تأویل کتاب می با شد؛ به گونه ای که می فرماید تمام مضامین و معارف قرآن، به حقیقتی مستند است که آن حقیقت همان تأویل می باشد. علت و مبنای تفاوت دیدگاهِ علامه طباطبایی با دیگر مفسران، اختلاف در روش تفسیری و دیدگاه های قرآن شناختی ایشان با دیگران است. علامه تأویل را بر اساس روش تفسیر قرآن به قرآن و استفاده از دیگر کاربردهای آن در قرآن کریم و بر اساس اصول تفسیری که در مقدمه تفسیر المیزان آمده، بیان نموده است. جمع بندی نهایی این پایان نامه نیز که عبارت از جمع بین دو دیدگاه تأویل کتاب و تأویل متشابه می باشد، بر مبنای سخنان آیت الله جوادی آملی صورت گرفته است.