بررسی اثر کفش با راکر پاشنه- تا- پنجه بر میزان محدودیت حرکتی مفاصل پا و مچ در دانشجویان دختر با الگوی راه رفتن طبیعی در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

هدف: راکر ها یکی از رایج ترین اصلاحات خارجی تجویز شونده کفش های طبی می باشند و در درمان مشکلات مچ و مید فوت که نیاز به محدود کردن حرکات این مفاصل می باشند به کار می روند هدف از انجام این مطالعه مشخص کردن میزان دقیق محدودیت حرکتی می باشد که راکر پاشنه-تا- پنجه بر روی مفاصل پا و مچ ایجاد می کند. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس و نمونه آماری 15 دانشجویان دختر دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، با شاخص توده بدنی نرمال و دارای الگوی راه رفتن طبیعی بودند. افراد مورد آزمون در گروه سنی 18 تا 24 سال بودند و افراد دارای دفورمیتی و سابقه جراحی در ناحیه پا و اندام تحتانی از مطالعه حذف می شدند. ابزار مورد استفاده در آزمون دستگاه آنالیز حرکت وایکان 470، با 6 دوربین مادون قرمز و فرکانس 60 هرتز و دو صفحه نیرو کیستلر بود. نتایج حاصل با استفاده از آزمون نانپارامتری ویلکاکسون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تفاوت میانگین دامنه حرکتی مفصل مچ هنگام استفاده از کفش راکر در مقایسه با کفش معمولی در صفحه ساژیتال کاهش(005/0p=)و در صفحه فرونتال افزایش یافت(028/0p=)و این تفاوت از نظر آماری معنادار شد ولی در صفحه عرضی اختلاف میانگین(203/0p=)معنادار نشد. دامنه حرکتی مفصل میدفوت نیز در صفحه ساژیتال کاهش(047/0p=)و فرونتال(013/0p=)افزایش یافت و این اختلاف از نظر آماری معنادار شد در صفحه عرضی نیز هنگام استفاده از کفش اصلاح شده کاهش دامنه حرکتی از نظر آماری معنادار شد(015/0p=). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که کفش طبی با راکر پاشنه تا پنجه در ایجاد محدودیت حرکتی مفاصل پا و مچ در صفحه ساژیتال موثر می باشد ولی تا حدودی باعث افزایش دامنه حرکتی این مفاصل در صفحه فرونتال می شود. کلید واژه ها: راکر پاشنه تا پنجه/دامنه حرکتی/مفاصل پا/مفصل مچ.