ارزیابی کلینیکی لیگاندهای دفراسیروکس و دفریپرون به صورت مجزا و ترکیبی در دفع یون( hg(ii از بدن موش های آزمایشگاهی به عنوان مدل بیولوژیکی و بررسی تداخل جیوه در مکانیسم انتقال آهن

تحقیقات اخیر توانایی کیلیتورهای دفراسیروکس و دیفریپرون را به صورت مجزا و ترکیبی در دفع جیوه از سیستم های بیولوژیکی مورد ارزیابی قرار می دهد. جیوه در دو دوز mg/kg 40 (گروه آشامیدنی با دوز پایین) و mg/kg 80 (گروه آشامیدنی با دوز بالا) به موش های آزمایشگاهی داده شد. پس از سپری شدن 60 روز از ورود جیوه به بدن موش های آزمایشگاهی، کیلیت درمانی به مدت دو هفته انجام گرفت. در این آزمایش ها، موش های آزمایشگاهی به گروه های پیش از کیلیت درمانی (گروه کنترل)، گروه بدون کیلیت درمانی، گروه های کیلیت درمانی مجزا با دفراسیروکس و دفریپرون و گروه کیلیت درمانی ترکیبی دسته بندی شدند. پس از ورود جیوه به بدن موش های آزمایشگاهی، نا هنجاری های کلینیکی در آن ها ظاهر گردید. وزن موش های آزمایشگاهی به شکل معنی داری کاهش یافت. زرد شدن موها، ضعف و سستی ماهیچه ها، تحریک پذیری بالا، لاغری و کاهش وزن در موش های آزمایشگاهی دیده شد. کیلیت درمانی پس از دوره 60 روزه ورود جیوه به بدن موش های آزمایشگاهی آغاز گردید. کیلیتورها به صورت خوراکی، به روش مجزا و ترکیبی داده شدند. پس از کیلیت درمانی موش های آزمایشگاهی توسط بخارات اتر بیهوش و از حفره بطنی قلب خون گیری صورت گرفت. نمونه هایی از کلیه ها، کبد و قلب آن ها جمع آوری، توزین و برای اندازه گیری میزان جیوه و آهن موجود در آن ها مورد استفاده قرار گرفت. به ترتیب غلظت های جیوه و آهن موجود در بافت های مختلف به وسیله اسپکتروسکوپی جذب اتمی شعله اندازه گیری شدند. بیشترین مقدار جیوه در کلیه ها و کبد یافت شد. پس از کیلیت درمانی مقدار جیوه موجود در بافت ها به شکل معنی داری کاهش و غلظت آهن به مقدار نرمال اولیه برگشت و نشانه های بیماری کاهش یافت. نتایج نشان می دهد که کیلیت درمانی ترکیبی کارایی بیشتری در دفع فلز سمی نسبت به کیلیت درمانی مجزا از خود نشان می دهد. همچنین پس از ورود جیوه به بدن موش های آزمایشگاهی، غلظت آهن سرم کاهش یافت که می تواند باعث بروز کم خونی (آنمی) فقر آهن گردد. نتایج نشان می دهد، تأثیر جیوه بر روی فاکتورهای خونی معنی دار بوده و کم خونی فقرآهن را در موش های آزمایشگاهی تأیید می کند. کیلیت درمانی ترکیبی با دفراسیروکس و دفریپرون باعث می شود سطح جیوه در سرم خون کاهش یافته، در نتیجه غلظت آهن به سطح نرمال خود برگردد و عوارض مسمومیت کاهش یابد. همچنین باعث می شود کم خونی فقرآهن ناشی ازمسمومیت با جیوه، برطرف گردد.