بهبود رشد رویشی و زایشی میوه "به رقم اصفهان": نقش پوترسین و نیترات پتاسیم

میوه "به" دارای ارزش غذایی بالایی است که به صورت تازه خوری و فرایند شده مورد استفاده قرار می گیرد. پلی آمین ها، از جمله هورمون های درونی محرک رشد گیاهی هستند که در تمام گیاهان یافت شده و در بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیکی نقش دارند. همچنین نیتروژن و پتاسیم نیز از جمله عناصر ضروری هستند که نقش قابل توجهی در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت بسیاری از میوه ها و سبزی ها دارند. بهرحال اطلاعات کمی در ارتباط با اثرات کاربرد پلی آمین ها و نیترات پتاسیم بر خصوصیات کمی و کیفی میوه "به" در دسترس می باشد. از این رو در این تحقیق سعی شده است، تاثیر سطوح مختلف پوترسین (01/0 و 001/0 مولار) و نیترات پتاسیم (2 و 4 درصد) و همچنین اثرات متقابل آنها بر برخی شاخص های رشد، عملکرد و کیفیت میوه در زمان برداشت و تاثیر این تیمارها بر روی بهبود کیفیت پس از برداشت و عمر انبارمانی میوه "به رقم اصفهان" مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین ترتیب، محلول پاشی درختان، توسط تیمارها در دو مرحله نوک سبزی و تمام گل به صورت یک آزمایش اسپلیت- فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در شرایط مزرعه انجام گرفت. در زمان برداشت بسیاری از خصوصیات کیفی و کمی میوه ها مورد مطالعه قرار گرفت و سپس به منظورارزیابی کیفیت پس از برداشت، میوه ها در دمای 2 درجه و رطوبت نسبی 5±85 درصد انبار شدند. به طور کلی نتایج آزمایش نشان داد که، محلول پاشی در مرحله تمام گل سبب تشکیل میوه اولیه بیشتر در مقایسه با مرحله نوک سبزی جوانه ها شد ولی میزان ریزش میوه ها در طول مراحل رشد و نمو در مرحله نوک سبزی کمتر مشاهده گردید. بدین ترتیب در پایان آزمایش بیشترین میانگین وزن و عملکرد و کیفیت میوه از نظر میزان کاروتنوئید پوست و مواد جامد محلول مربوط به محلول پاشی در مرحله نوک سبزی می باشد. در بین تیمارها، پوترسین 01/0 مولار به تنهایی و توام با نیترات پتاسیم 4 درصد و 2 درصد بیشترین تاثیر را در بهبود خصوصیات کمی و کیفی میوه ها در زمان برداشت داشتند. همچنین پس از پایان مدت انبارمانی مشخص گردید که، تیمار پوترسین با غلظت 01/0 مولار نسبت به سایر تیمارها سبب کاهش روند تغییرات مربوط به صفات کیفی میوه ها در طول مدت انبار شد.