بهینه سازی قابلیت اطمینان در تامین تقاضای مشتریان با در نظر گرفتن انبارهای متقاطع در زنجیره تامین

انبار متقاطع یک استراتژی لجستیکی است که اولین بار در صنعت حمل و نقل آمریکا در سال 1930 مورد استفاده قرار گرفت. این استراتژی به عنوان یکی از اساسی ترین روش های توزیع و یک روش مفید در جهت کاهش موجودی و افزایش رضایت مندی مشتری در زنجیره تامین شناخته شده است. با اعمال انبارداری متقاطع، محصولاتی که در مکان های مختلف شبکه پراکنده شده اند، پیش از ارسال به مقاصد در یک انبار متقاطع جمع آوری می گردند. محصولات مختلف در این مرکز بر حسب مقصدی که باید ارسال شوند مرتب سازی و دسته بندی می شوند و سپس محصولاتی که مقصد یکسانی دارند، با یکدیگر ادغام شده و در اولین فرصت ممکن به سمت مقصد ارسال می شوند، بدون آن که محصولات به صورت بلند مدت ذخیره شوند. در این نوع انبارها برخلاف انبار های سنتی، ذخیره سازی اجناس تا حد امکان کاهش می یابد و تمام محموله ها ظرف 24 ساعت انبار را ترک می کنند. هدف اصلی، جمع آوری تعداد زیاد محموله های کوچک بین چندین فرستنده و گیرنده می باشد. در این پژوهش یک مدل مختلط عدد صحیح تشکیل شده که سعی در پاسخ گویی به سوالاتی همچون میزان تولیدی در هر کارخانه، میزان محصولات انتقالی از هر کارخانه به هر انبار متقاطع، تعداد خودروهای اختصاص یافته به هر انبار و مسیر یابی خودروها دارد. عدم قطعیت موجود در مدل شامل خرابی خودروها می باشد. سه دسته مساله نمونه در ابعاد کوچک، متوسط و بزرگ تشکیل شده است که مسائل کوچک و متوسط با نرم افزار حل دقیق gams و مسائل بزرگ با الگوریتم های ژنتیک و هیبرید ژنتیک و ازدحام ذرات حل و نتایج مقایسه شده اند.