مقایسه اثربخشی معنا درمانی و امید درمانی به شیوه ی مشاوره ی گروهی بر کاهش احساس غربت و حیطه های نگرانی دانش آموزان

پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثربخشی دو گروه درمانی با رویکرد معنادرمانی و امیددرمانی بر احساس غربت و حیطه های نگرانی دانش آموزان خوابگاهی انجام شده است. تعداد 30 نفر از دانش آموزان پسر دبیرستان شبانه روزی باهنر شهرستان شاهرود، بخش میامی به روش نمونه گیری تصادفی در سه گروه آزمایشی اول (معنا درمانی)، گروه آزمایشی دوم (امیددرمانی) و گروه کنترل قرار گرفتند. قبل از آغاز گروه همه اعضا به دو پرسشنامه احساس غربت و حیطه های نگرانی پاسخ دادند. سپس اعضای گروه های آزمایشی هر یک در 8 جلسه 2 ساعته درمان (2 بار در هفته) شرکت کردند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش حاضرنشان داد بین دو گروه (معنادرمانی و امیددرمانی) در پس آزمون احساس غربت تفاوت معنی داری وجود ندارد. به علاوه بین دو گروه (معنادرمانی و امیددرمانی) در پس آزمون حیطه های نگرانی نیز تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: معنادرمانی و امیددرمانی هر دو بر کاهش احساس غربت و حیطه های نگرانی اثربخش می باشند، ولی بین این دو روش در میزان اثربخشی تفاوتی وجود ندارد.