تقسیم بندی جرم طبقات ساختمان ها به چند بخش دارای اندرکنش دینامیکی و متکی به قطعات آونگی

زلزله با ایجاد جابجایی هایی نسبی زیاد در طبقات ساختمان ها باعث ایجاد خرابی در سازه می شود که این امر محققین را بر آن داشته است تا به طرق مختلف این دریفت ها را کاهش دهند.در ابتدا به بالا بردن سختی سازه،سپس به کاهش وزن ساختمان و نهایتاً به جداسازی سازه پرداخته اند.جداسازی در سال های اخیر گسترش بیشتری یافته است که باعث گردیده تا روش ها و وسایل مختلف جداسازی پدید آید. یکی از علتهای خرابی در سازه در اثر زلزله تحریک شدن مودهای به خصوصی از سازه می باشد که فرکانسی نسبتاً نزدیک به فرکانس ارتعاشی زمین در آن منطقه دارند. به عبارت دیگر نوسان سازه در یک مود خاص، می تواند موجب ایجاد پاسخهای لرزه ای نامطلوب از سوی ساختمان گردد. بنابراین به منظور جلوگیری از ایجاد یک مود خاص باید تمهیداتی اندیشیده شود که در طبقات مختلف ساختمان، فرکانس های متفاوتی از لحاظ ارتعاشی بروز نمایند. به عبارت دیگر هر سقف به شکل خاص خود ارتعاش نماید. جدیدترین روش جداسازی، جداسازی جرم از سازه بود که به جداسازی کف طبقات انجامید.در این پایان نامه به ارائه روشی نوین تر و وسیله ای جدیدتر برای جداسازی پرداخته ایم.روش پیشنهادی تقسیم بندی جرم کف طبقات به چند بخش است که با اندرکنشی که با یکدیگر ایجاد می نمایند باعث بهبود پاسخ لرزه ای سازه و کاهش جابجای اسکلت شود. این عمل باعث ایحاد عدم هماهنگی در ارتعاش کل سازه می گردد. در عین حال، به دلیل اینکه سقف هر یک از طبقات از قطعاتی تشکیل شده که با یکدیگر دارای اندرکنش دینامیکی می باشند، می توان مقدار قابل توجهی از انرژی وارد شده به سازه را مستهلک نمود. نوع جداساز پیشنهادی جداساز آونگی است، به این صورت که به جای اینکه کف طبقات بر روی جداساز قرار داشته باشند، آنها را به شکل آویخته از ستون ها آویزان کنیم که باعث می شود تکنولوژی جداساز ها را ساده تر و هزینه ها را کاهش دهد. نتایج نشان داد که این روش باعث بهبود پاسخ لرزه ای سازه نسبت به روش جداسازی یک تکه سقف شد وجابجایی اسکلت را کاهش داد، همچنین جداساز آونگی به خوبی توانایی ایجاد سختی های زیاد را برای کاهش جابجایی ها را داراست.