این تحقیق مشتمل بر 4 فصل و یک نتیجه گیری می باشد . در فصل اول ، نوواقعگرایی به عنوان چارچوب تئوریک تبیین گشته است. فصل دوم به سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه پرداخته و فصل سوم ماهیت سیاست خارجی عربستان را واکاوی نموده است . در فصل پایانی نیز به تأثیر سه عامل نفت ، سیاست مهار ایران و مناقشه اعراب و اسرائیل در روابط آمریکا و عربستان پرداخته شده است .

در دیوان شاعران بزرگ بعضی واژه های کلیدی وجود دارد که در گشودن قفل بست? مفاهیم و معانی مورد نظر شاعر و راه یافتن به دنیای ذهن او نقش اساسی دارند.یکی از اصلی ترین این واژه ها در دیوان خاقانی شروانی که به گواهی اشعارش و تأیید شارحان شعرش در علم نجوم دستی داشته است ؛ واژ? آسمان و صور فلکی است.شاید دیوان خاقانی از این لحاظ نه تنها در میان آثار ادبی ایران بلکه در ادبیات جهان کم نظیر باشد. از این رو در این پایان نامه کوشش شده که با نگاهی کنجکاوانه و بیرون از محدود? پژوهشهایی که در این زمینه انجام شده است با استناد به شعر وی و محوریت علم بیان به صورت تفصیلی و آماری آسمان و وابسته های آن را ،آن گونه که در ذهن و چشم شاعر جلوه داشته، بررسی شود. برای این کار جلوه های متفاوت موضوعی ، شکلی ، معلومات شاعر ، باورهای عامیانه ، اسطوره ها و .... در ارتباط با آسمان و پدیده های زیر مجموع? آن (آفتاب ،هفت اختر ، صورت های فلکی) از دیدگاه صور خیال در تمامی اشعار شاعر مورد بررسی قرار گرفته و در یک تقسیم بندی منظم ارائه شده است.

چکیده: در امر نقد و بررسی محتوای غزل پس از انقلاب اسلامی،به منظور فراهم شدن بستری مناسب برای این کار، اشاره ای مختصر به موضوع نقد و نیز ادبیات معاصر شده است . بررسی درونمایه ی غزل فارسی به عنوان معتبرترین قالب شعری در سالهای پس از انقلاب اسلامی، مستلزم شناخت و معرفی چهره های شاخص غزل معاصر است. در این پژوهش با معرفی هفت شاعر غزل سرای مشهور(قیصر امین پور، محمدعلی بهمنی، علیرضا قزوه، حسین منزوی، ساعد باقری، سلمان هراتی و محمدرضا شفیعی کدکنی) به بررسی درونمایه های اساسی شعر آنها در چهارچوب ذیل پرداخته شده است. 1- مضامین عاشقانه: که عموماً محتوای غالب غزل فارسی است و به دو بخش اصلی عشق و معشوق تقسیم می گردد. 2- عرفان و مضامین عرفانی: که شامل تحلیل اشعار عرفانی و تفسیر حالات عارفانه در اشعار معاصر است. 3- اجتماع و مسایل اجتماعی: که بازتاب حوادث و رویدادهای اجتماعی در آثار و نیز ناخوشنودی های شاعران- به عنوان افرادی اهل بصیرت- از اقشار مختلف جامعه شرح می گردد. 4- ادبیات پایداری: پیرامون تعهد شعر و ادبیات به ارزشهای جامعه از قبیل شهید، حماسه ی عاشورا و مقاومت ملت فلسطین است. در این نوع، با غزلهای حماسی- عرفانی زیادی مواجه هستیم.. 5- فرهنگ انتظار: بررسی نظر شاعران معاصر پیرامون مهدویت و نیاز اجتماع به آن و تشریح جایگاه آن به عنوان یکی از مضامین دینی در ادب معاصر. 6- خودشناسی: یکی از فرآیندهای درونی شاعر در جهت تکامل روانی است که از آن با عنوان «فردیت یابی» یاد می شود. این مرحله از رشد روانی و تلاش شاعر برای رسیدن به آن، یکی از تغییرات محتوا در غزل پس از انقلاب اسلامی است. 7- حسرت سروده های شاعران معاصر: که بازتابی از اندوه درونی آنها در شعر است و درصد قابل توجهی از اشعار فارسی معاصر را به خود اختصاص داده است واژگان کلیدی : ادبیات معاصر ایران ، نقد ، غزل ، محتوا

محمدرضا شفیعی کدکنی (م.سرشک) یکی از پرمایه ترین و آگاه ترین شاعران روزگار ماست. وی شاعری را با غزل و مجموعه ی "زمزمه ها" آغاز می کند که نمودار توانایی و آگاهی وی از شعر کلاسیک فارسی است و به خصوص قدرت او را در غزل سرائی تأیید می کند؛ با وجود این، به زودی قالب و بیان شعر سنتی را رها کرده و به سوی شکل و زبان شعر نیمائی روی می آورد و نیز شعر غنائی و تغزلی را تقریبا ً کنار می گذارد و به شعر اجتماعی و حماسی جدید می پردازد. در سطح "زبانی" او مایه ی فراوانی را که از زبان و ادب فارسی اندوخته دارد،نشان می دهد. این توانایی گاه حاصل اُنس وی با زبان دری - زبان دیرین مردم خراسان- است. زبان شعری شفیعی کدکنی نرم و پرتوان است و هرگز به دنبال وزن های عجیب و غریب نمی رود و نیز قافیه رابه دلیل تناسب آوائی،موسیقیائی ومعنائی والبته باضرورت نگرش نیمائی به عنوان عنصری ضروری در شعر، تلقی می کند. به طور کل شعر او را می توان ازلحاظ انسجام در شکل ظاهر وتناسب درون ساختاری از موفق ترین اشعار روزگار دانست. در سطح "ادبی" تسلط و علاقه ی وی نسبت به سنت ادب فارسی نمودار است. اما با اینکه تمام آرایه های ادبی در شعر او به زیبایی جای خود را باز می کنند اشعار وی از تصنّع و تکلّف به دور است؛ و استفاده ی به اندازه و بجای او از صور خیال که پدیدآورنده ی موسیقی معنوی شعر است به گونه ای دلکش و پرتأثیر دیده می شود. طبیعت و تشبیه در اشعار م. سرشک جایگاه ویژه ای دارد؛ اصولا ً برای شفیعی، طبیعت حالت تمثیلی دارد و آنرا با انسان می آمیزد. این عشق به طبیعت و همه ی مظاهر آن در همه ی اشعار وی دراشکال مختلف جلوه گر است. علاقه ی فراوان وی به تشبیه او را به کاربرد انواع تشبیه وامی دارد و این کاربرد، خوانش وبه همراه آن دریافت سریع را برای خواننده دارد. در سطح فکری پس از تحول و تحویل از غزل های عاشقانه که بزرگترین مایه ی الهام اشعار اوست؛ به عنوان شاعری آگاه، روشن بین و اجتماعی به اشعار اجتماعی، حماسی و انسانی می پردازد. وی دردهای اجتماع را گاه با طبیعت که همدم دیرینه ی اوست در میان می گذاردو به سوگ می نشیند و بنابر تعهد و مسئولیتی که در برابر جامعه و مردم دارد با خشم و خروش پیام و رسالت اجتماعی خود را ابلاغ می کند.

جامعه شناسی ادبیات ،یکی از نوین ترین روش هایی است که به بررسی آثار ادبی با استفاده از مبانی و اصول دو رشته ی جامعه شناسی و ادبیات می پردازد. گرچه این روش روشنگر ابعادی از جامعه شناسی ادبی است وواقعیت ها و نمودهای اجتماعی ، اقتصادی و ... را انعکاس می دهد، پیشینه ی زیادی در ایران ندارد . با توجه به این امر و توجه به این نکته که در قالب این روش ، تاکنون بخشی از آثار منثور و منظوم ادبیات کلاسیک مورد مطالعه قرار گرفته اند ، در این نوشتار ، به بازتاب نمودهای فرهنگی و اجتماعی در آثار سیمین دانشور به عنوان بزرگترین زن داستان نویس ایرانی پرداخته شده است .نمودهایی چون جایگاه زن در اجتماع و خانواده ، ارزش های اجتماعی ، آسیب های اجتماعی ، آداب و رسوم ، عقاید و باورهای عامیانه ، ردپای اسطوره در داستان ،بی وفایی و خیانت همسر، آزارکودکان ومشکلات زنان ،روابط خانوادگی ،ازدواج و فرزندآوری وغیره. آثار ادبی و به ویژه ادبیات منثور رابرگزیده ایم، زیرا معتقدیم ، ادبیات داستانی مانند هر پدیده ی فرهنگی دیگر ، ساختار بنیادین جامعه را به تصویرمی کشد. کلید واژه : جامعه شناسی ادبیات ، ادبیات داستانی ، رمان ، سیمین دانشور.

طنز و شوخی یکی از ویژگی های بعضی از داستان های روزگار معاصر هستند. مایه های طنز بخشی از جوهر ادبی بهترین داستان های جهان را تشکیل می دهند. نگاه رندانه ی طنز به پیش فرض های رسـوب کرده ی ذهنی، اعتقادات پوسـیده و خـرافی و هم چنین معضـلات و مشـکلات اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی و به بازی گرفتن آن ها با سلاح خنده و لبخندی که برلب ها می نشیند، از تیزی حربه ی آن می کاهد و خطر آن را برای طنز پرداز کاهش می دهد. بنابراین طنـز ادبیات داستانی با مفاهیم کنایی، ژرف نگر، کاونده، مکاشفه آمیز و تپنده همراه است. در خصلت ماهوی آثار طنـزگونه همـواره موقعیتی تلخ، زننده و گاه فاجعه بار نهفته است. در این پایان نامه سعی شده، به ارتباط طنـز با مسـائل سیاسی، اجتـماعی، فرهنگی، خانوادگی و هم-چنین نحوه ی برخورد طنزپرداز با این مسائل در حیطه ی ادبیات داستانی معاصر پرداخته شود. روشن است که هدف اصلی نگارنده، در این پایان نامه بررسی ساختار طنز ادبیات داستانی است. برای این منظور پنج نویسنده انتخاب شدند که عبارتند از: ابوالقاسم پاینده، ابوالقاسم حالت، ایرج پزشکزاد، خسرو شاهانی و هوشنگ مرادی کرمانی. چهار نفر اول طنز پرداز و داستان نویس ادبیات بزرگسال هستند و نفر پنجم، داستان نویس ادبیات کودک و نوجوان است. هریک از این نویسندگان دارای زبان و طنز و سبک مخصوص به خود در ارائه ی طنزشان هستند. حالت و شاهانی بیشتر از جنبه ی فکاهی به مسائل اجتماعی می نگرند و سبک داسـتان هایشان ژورنالیسـتی است. پاینده با طنـز جوونالی- منیپوسی اش و طنـز آمیخـته به طعـن مخاطب را مـوعظه کرده و گاهی به او می تازد. او با استفاده از نظـریه ی گرماس، طنـزی تلـخ و گـزنده می-آفریند. پزشکزاد به طرح مسائل جنسی که در دهه ی 50 اوج می گیرد به بهانه ی اعتراض به فساد روزگار معاصرش، به تشریح فساد می پردازد و با خلق شخصیت های بیمار عقلانی، طنز منیپوسی می سازد و مرادی-کرمانی با بازگشت به دوران کودکی با زبان و بیانی ساده و صمیمی و نگاهی انسانی و عاطفی به ثبت خاطرات آن دوره و به نقد اجتماعی- فرهنگی می پردازد. چاشنی طنز در داستان هایش، آن ها را جذاب تر می کند.

چکیده منوچهر آتشی شاعر آگاه و توانمند معاصر است. جریان دگرگونی و تحول در زبان و اندیش? شعری وی، از زمان بدو شاعری تا آخرین سروده های وی به طور پیوسته و به آرامی صورت پذیرفته و همواره در مسیری رو به کمال و پختگی هر چه بیشتر در حرکت بوده است. در نخستین مجموعه های شعری وی، «آهنگ دیگر» و «آواز خاک»، درون مایه های شعری به طور کلی مربوط به محدود? اقلیم جنوب بوده و مضامینی چون خشکسالی، بی بارانی و تشنگی طبیعت جنوب را در بر می گیرد اما رفته رفته وسعت دید او از بوم و اقلیم در می گذرد و بر مرزهای ملی سایه می افکند و توجه او به مفاهیم عمیق تر و کلی تر اجتماعی و سیاسی نظیر عدالت، بی عدالتی، تبعیض طبقاتی، آزادی، فقر مالی و فرهنگی مردم و مسائل مربوط به جامع? جهانی معطوف می شود. در این مرحله است که آتشی به نوعی مفهوم جهان وطنی دست یافته و با سراسر آفاق هستی پیوند می یابد. زبان شعری آتشی نیز در ابتدای راه شاعری، پر طنین، با شکوه و حماسی است. زبان بومی در کنار زبان رسمی و زبان فارسی کهن، سه ضلع مثلث زبانی آتشی را در سه مجموع? نخست شعری وی شکل می دهد. اما از دفتر «وصف گل سوری» به بعد، زبان آتشی متناسب با محتوای اشعار او به طرز محسوسی به نرمی می گراید و به سمت محاوره ای شدن پیش می رود. تلاش آتشی در حوز? زبان، نزدیک شدن به زبان گفتار مردم و دست یابی به طبیعت کلام است. این شیو? زبانی به طور پیوسته و تا آخرین مجموع? شعری آتشی دنبال می شود. در این پژوهش، سعی بر آن بوده تا به عمده ترین محورهای فکری و اندیشگی و بارزترین ویژگی های زبانی به ویژه تأثیرپذیری وی از محیط بومی و اقلیمی جنوب و چگونگی انعکاس آن در ذهن و زبان شاعر و سیر تغییر و تحول زبان و اندیش? او پرداخته شود.

ادبیات آیینه تمام نمای زندگی اجتماعی، روحیات و احساسات مردم روزگار و اوضاع حاکم بر آن است. انسان هنرمند از رویدادهای پیرامون خود تاثیر می پذیرد و بازتاب تأثیرات خود را از آنچه بر او گذشته است، در اثر هنری خود بازمی-نماید. یکی از مهمترین مسائلی که امروزه در بررسی ادبیات از اهمیت ویژه برخوردار است. چگونگی بازتاب مسائل اندیشگی جهان معاصر در ادبیات است. در این میان نمی توان از تأثیر جامعه، محیط و جنسیت بر نوع اندیشگی آفرینندگان آثار ادبی غافل بود. نویسنده در هرکجا که زندگی کند علاوه بر عناصر و عوامل مختلف مطمئناً شرایط محیطی و اقلیمی و جنسیت بر مبانی اندیشگی و زبان او نیز تأثیر گذار است. منیرو روانی پور نویسنده جنوبی است که نتوانسته خود را از تاثیر اقلیم و جنسیت برکنار دارد. آثار او در جهت کشف هویت زنان و دفاع از حقوق آنان با تاثیری پذیری از فرهنگ بومی به نگارش درآمده است. بیژن نجدی شاعر و نویسنده شمالی با بهره گیری از محیط شمال و رویدادهای جهان معاصر و تاثیر پذیری از زبان شعر، داستان هایی شعرگونه به نگارش درآورده است. این پایان نامه، پژوهشی است درباره اندیشه و زبان این دو نویسنده و تأثیر جنسیت و جامعه بر مبانی اندیشگی و زبان آنها و همچنین تأثیری که اقلیم و محیط زندگی بر زبان و اندیشه آنان گذاشته است.

ابوالقاسم پاینده یکی از نویسندگان معاصر است که در زمینه ی داستان کوتاه نیز، فعالیت داشته است. یکی از ویژگی های آثار داستانی پاینده این است که، او بیشتر به محتوای نوشته و هدف اصلی که رساندن پیام یا انتقاد از وضع اجتماعی ، سیاسی و فکری موجود زمان خود بوده است ، اهمیت می داده و رعایت اصول داستان نویسی نوین را در درجه ی بعدی اهمیت قرار داده است .پاینده ، که بیشترین آثار او خارج از حیطه ی داستان به ترجمه های مختلف از زبان های عربی ، فرانسه و انگلیسی اختصاص دارد ، در حیطه ی ادبیات داستانی چندان مطرح نیست . علت عمده ی عدم شهرت وی ، به کار نگرفتن اصول داستان نویسی،بیان موضوعات به نسبت محلی در داستان هاو به نوعی دین ستیزی وی در داستان هاست.موضوع داستان های پاینده ؛ اجتماعی ، سیاسی و مذهبی است .او در داستان های اجتماعی، فهم پایین عامه ی مردم و خرافه پرستی آن ها را به انتقاد می گیرد . شخصیت اصلی در داستان های پاینده، اغلب خود وی است و داستان از زاویه ی دید اول شخص و گاهی هم دانای کل روایت می شود .بیشتر داستان های پاینده ذکر خاطرات دوران کودکی ،نوجوانی و جوانی خود اوست .

چکیده آثار معتبر ادبی کهن، بیانگر ارزش های انسانی، فرهنگی، اخلاقی ایرانیان در دوران گذشته هستند. با توجه به این که این آثار بر پایه ویژگی های سبکی و زبانی دوران کهن به نگارش در آمده اند مطالعه و دریافت بسیاری از مفاهیم آن ها برای مخاطبان معاصر به ویژه کودکان دشوار به نظر می رسد. امروزه ضرورت استفاده از این ذخایر عظیم ادب فارسی مورد توجه نویسندگان بسیاری قرار گرفته است. از جمله شیوه هایی که زمین? آشنایی و استفاد? کودکان از گنجینه های ادبی و فرهنگی را فراهم می کند، بازنویسی این آثار به زبان امروزی است. آثار بازنویسی شده از متون کهن فارسی برای کودکان که کانون آموزش درونمایه های ملی، اجتماعی، اخلاقی، و تربیتی هستند، ضمنِ سرگرمی و لذتی که برای کودکان فراهم می آورند می توانند آنان را با این مسائل آشنا سازند. بررسی اصول و چارچوب آثار بازنویسی شده و این که تا چه اندازه در ارائ? مسئولیت خویش موفق بوده اند از مسائلی است که بررسی و نقد علمی آن ها می تواند به ادام? سالم و علمی این روند کمک نماید. این پژوهش به بررسی داستان های بازنویسی شده از آثار بزرگ شاعران و نویسندگان ایرانی یعنی « شاهنامه» ، « کلیله و دمنه» ، « گلستان» ، « بوستان» و « مثنوی معنوی » برای کودکان می پردازد. در این بررسی، شیوه های بازنویسی برای کودکان و نقاط قوت و ضعف آن ها مورد تحلیل قرار گرفته و به ارائ? اصولی برای بازنویسی از آثار کهن برای کودکان پرداخته شده است.

هر شاعر یا نویسنده از تمام ظرفیت های زبان برای بیان احساسات خود استفاده می کند و برای گسترش زبان گفتار و نوشتار از صور خیال بهره می جوید.یکی از این صور خیال که بهره گیری از آن به زبان ،عمق بیشتری می دهد که بتوان به دنیای غیر محسوس دیگری دست یافت «نماد» است. نمادها از دیر باز در عرصه شعر ونثر فارسی وجود داشته اند. آنها مفاهیم گوناگون و گاه متضاد و متغیّری را در فرهنگ ها و زمان های مختلف القاء می کنند.درباره اینکه چرا هنرمندان به نماد و رمز متوسل می شوند،گفته اند که: گاه هنرمند ان به حقایقی می رسند که زبان متعارف از بیان آن ناتوان است؛ از این رو ناچار می شوند زبان رمز را به کار ببرند. برای نمادهاتقسیمات مختلفی ارائه کرده اند وآنها را به نماد های«خودآگاه ونا خودآگاه»، «قرار دادی یا عمومی و خصوصی یا شخصی»، «ابداعی و مرسوم»، «مرده و زنده»و«مثبت و منفی» تقسیم کرده اند. هرچند که مفهوم بسیاری از نمادها به زمان ونحوه ی به کارگیری آنها در شعربستگی دارد و در تقسیمات گوناگون جای می گیرند،در این پژوهش باروش مطالعه کتابخانه ای سعی شده است پس از اشاره کلی به ادبیات معاصر، ادبیات جنگ ودفاع مقدس و ویژگی های آن ها ، انواع نمادها و نماد گونه ها بر اساس محتوای پیام و مفاهیمشان در شعر دفاع مقدّس بررسی و شناسایی شوند. نماد ها تحت بیست عنوان کلّی مانند: نمادهای اساطیری، انقلابی، بیداری، شخصیّتی و... دسته بندی شده اند و هرکدام از این عناوین کلّی به عناوین جزئی دیگری تقسیم شده اند و مصادیق آن ها از بین اشعار شاعران دفاع مقدّس انتخاب و ذکر شده است.

جریان سیال ذهن شیوه ای نو در بیان است که با بیدارکردن عمیق ترین عواطف انسان و مورد توجه قرار دادن فردیت او بیش از جنبه های اجتماعی اش، در محتوا، و با برهم زدن زمان خطی و روایت معمول و خارج کردن زبان از هنجارهای متعارف، در فرم و ساختار داستان تحول ایجاد کـرده است. رمان نویسان مدرن، به منظور دوری گزیدن از عناصر زیبایی شناختی مکتب رئالیسم، با تصویر سازی حالت های روحی و ذهنی شخصیت های داستان، بر هم زدن جریان خطی زمان و روایت، ایجاد انواع زاویه دید و...، از تکنیک «جریان سیال ذهن» در آثار خود بهره بردند و از این طریق، معانی متعدد و نامحدودی را در عرصه ی تأویل پذیر رمانِ نو، جای دادند. «ویرجینیا وولف»، ازجمله نویسندگانی است که با به کارگیری این شگرد، آثار خود را در شمار شاخـص تریـن رمان های مدرن قرن بیستم قرار داد و فرم تازه ای از بیان را برای آنچه که می اندیشید و احساس می کرد، ارائه داد. «شهرنوش پارسی پور» نیز، به عنوان داستان نویسی که در جستجوی نمایش تازه از آدمی و هویت او بود، و با نگاهی به نسبت نو به روابط انسانی در آثار خویش نگریست، از جمله کسانی است که با رویکردی سوررئالیستی و گرایش به اسطوره، در فرم و محتوای داستان تحول ایجاد کرده و به این طریق بعضی از آثار خویش، به ویژه رمان «طوبا و معنای شب»، را به جریان سیال ذهن نزدیک کرده است. در این پژوهش سعی بر آن است تا نحوه ی به کارگیری تکنیک جریان سیال ذهن، در برجسته ترین آثار ویرجینیاوولف به نام های: خانم دالاوی، به سوی فانوس دریایی و موج ها و شاخص ترین اثر شهرنوش پارسی پور به نام: طوبا و معنای شب، بررسی شود.

قصه ها یکی از نخستین و مهم ترین شاهکارهای ادبی انسان هاست که از گذشته های دور مورد توجه بوده است. مردم از قصه ها برای بیان آرمان ها، آرزو ها، سرخوردگی ها و بزرگ و جاودان کردن قهرمانان استفاده می کردند. در قرن بیستم، تلاش های عمده ای برای بررسی ساختار و بافت آثار ادبی صورت گرفت. فرمالیست ها و ساختارگرایان از کسانی بودند که در پی یافتن الگو و نظامی از روابط درون متنی بودند که براساس آن بتوانند به ارزیابی مفاهیم اثر بپردازند. ولادیمیر پراپ باتوجه به نظریات ساختارگرایان، بخشی از قصه های عامیانه را که اصطلاحا قصه ی پریان می نامید، در یک چارچوب جدید مورد تحلیل بررسی قرار داد. نمونه ای از قصه های پریان در کتاب گل به صنوبر چه کرد؟ توسط ابوالقاسم انجوی شیرازی، از جای جای مختلف ایران و از زبان راویان متعددی جمع آوری شده است. این پایان نامه به ارزیابی گزیده ای از این قصه ها براساس دیدگاه پراپ می پردازد و تلاش بر آن است تا با نگاهی دقیق به ساختار این قصه ها، رهیافتی تازه در بررسی قصه های عامیانه ارائه گردد.

قرآن کریم و سنّت و احادیث پیامبراکرم(ص) و ائمّه معصومین(علیهم السّلام) تأثیر زیادی بر فرهنگ و آثار هنرمندان اسلام به خصوص شعرا داشته است. بعد از ورود اسلام به ایران، شعر ایران هم تحت تأثیر این آموزه ها قرار گرفت. از جمله این شاعران می توان استاد سخن، سعدی را نام برد که آموزه های دینی را در قالب تلمیح، تضمین، اشاره یا نقل به مضمون در شعرش جلوه گر ساخته که هدف اصلی این تحقیق است. در این تحقیق ابتدا اشعاری که مضمون دینی داشته اند جداسازی شده سپس آیات و احادیثی که مرتبط با این اشعار بوده برای توضیح و تفسیر آورده شده است. فصل اول کلیاتی در مورد سعدی و بوستان و چگونگی تأثیر قرآن و حدیث در ادبیات فارسی و همین طور آثار سعدی به صورت مختصر نوشته شده است. فصل دوم که بخش اصلی تحقیق است آموزه های دینی تحت عناوین مختلف در بوستان مورد بررسی قرار گرفته است که عبارتند از: اموراخلاقی، امور دینی وشرعی، بخشی راجع به پیامبرانی که سعدی در بوستان از آنها یاد کرده است، عرفان، امور دنیوی و اخروی، امور اجتماعی و سیاسی، امور خانوادگی. نتیجه این که بوستان، مثنوی اخلاقی تعلیمی است که چنان با آموزه های دینی ما عجین شده است که کمتر بیت یا حکایتی در آن یافت می شود که بطورمستقیم یا ضمنی به امور دینی مربوط نشود زیرا اخلاق و مذهب چیزی جدا از هم نیست و با بررسی اجمالی بوستان می توان به وفور آیات و احادیثی را یافت که سعدی در سرودن این کتاب گران-قدر بدان نظر داشته است.

از آنجا که ساختارگرایی در ادبیات، از خود نظام ادبیات به عنوان مرجع بیرونی آثاری که بررسی می کند، استفاده می کند، جایگاه ارزشمندی در مطالعات ادبی دارد. این پایان نامه به «تحلیل ساختاری داستان های از خم چمبر، باشبیرو و گاواره بان بر اساس نظریه گریماس » که با ابداع نظامی مبتنی بر نمایش شکل واره ای برای روایت، طرحی بر پایه ی چگونگی روابط بین واحدهای کوچک تر پیشنهاد می کند، اختصاص یافته و هدف از انتخاب این موضوع، انطباق این نظریه با داستان های نامبرده است. به این منظور به شیوه کتابخانه ای و تحلیلی آثاری در خصوص ساختارگرایی مورد مطالعه قرار گرفت؛ سپس نظریه گریماس بر داستان ها اعمال شد. پی رنگ داستان های بررسی شده ساده و راوی در تمام آنها دانای کل و زاویه دید، بیرونی است. حوادث در این داستان ها، ساده اما در عین حال عمیق و تاثیرگذار هستند و متناسب با اهداف داستان های اخلاقی طراحی شده اند. در تمامی داستان ها قراردادهای اجتماعی نقض و سپس بار دیگر تثبیت می شوند. در داستان های بررسی شده، ابتدا وضعیت متعادل برقرار است، سپس حادثه رخ می دهد و وضعیت نامتعادل شکل می گیرد و بعد از رسیدن قهرمان به هدفش (یا عدم دستیابی) وضعیت متعادل شکل می گیرد و یا وضعیت همچنان نامتعادل باقی می ماند. هدف این پژوهش شناساندن هر چه بهتر نظریه ی گریماس و بررسی میزان انطباق داستان ها با پژوهش های او و تحلیل ساختار آن داستان ها بر پایه آن نظریه است.

شاهنامه ی فردوسی، دایره المعارف بزرگ فرهنگ و اندیشه ی ایرانیان است که اساطیر، پهلوانی ها و بخشی از تاریخ ایران زمین را در بر دارد. شاهنامه، در طول تاریخ، عاملی مهم در حفظ زبان و فرهنگ قوم ایرانی بوده است. بخش عمده ی شاهنامه، شامل توصیف نبردهای ایرانیان در مقابل دشمنان مهاجم است. از طرف دیگر، در دوره ی معاصر، وقوع انقلاب اسلامی و به دنبال آن، جنگ تحمیلی، تأثیری عمیق بر ادبیات ایران گذاشت که در اشعار شاعران معاصر به طور چشمگیری انعکاس یافت. در این پژوهش، اندیشه ی دفاع در شاهنامه با اشعار چهار تن از شاعران دفاع مقدس (نصرالله مردانی، سید حسن حسینی، قیصر امین پور و محمدرضا عبدالملکیان)، با استفاده از روش های کتابخانه ای و اِسنادی، مطالعه و فیش-برداری مقایسه شد. به این منظور، سروده ها از سه جنبه ی: «شرایط (تاریخی- سیاسی و ادبی) سرایش، کیفیّت و تأثیرگذاری خود آثار»، « محتوا، مضامین و درون مایه های آن ها» و «شیوه ی دفاع و فلسفه ی آن»، بررسی شدند. نتایج این بررسی نشان می دهد که: «بیشترین تأثیر سروده های چهار شاعر دفاع مقدس، تحریک و تهییج رزمندگان و وحدت بخشی به اقشار مختلف مردم، در خلال جنگ تحمیلی بوده است. این آثار، سرشار از مضامین مذهبی و فاقد ساختار منسجم و زبان هنری قوی هستند. دفاع، رویکرد ایدئولوژیک دارد و محدود به زمان یا سرزمین معینی نیست». شاهنامه، علاوه بر معرفی و حفظ زبان و فرهنگ ایرانی، دارای سبک هنری فاخر است. دفاع در شاهنامه، مبتنی بر واقع گرایی و ارزش های انسانی است و مهم ترین درون مایه، دفاع از سرزمین ایران است.

با توجه به این که کتاب تاریخ بلعمی یکی از قدیمی ترین کتابها به زبان فارسی دری است که امروزه به دست ما رسیده است و پژوهش و تعمق در آن می تواند راهگشای خوبی در فهم زبان فاخر فارسی دری باشد، و با عنایت به این که تا به امروز پژوهش های گسترده ای در مورد این کتاب انجام نپذیرفته است و با این که با تعمق در آن می توان بسیاری از تغییرات زبان فارسی را در مرحله گذار از فارسی میانه به دری رصد کرد، به نظر می رسد این کتاب عظیم به خاطر نامأنوس بودن زبانش از این جهات مغفول مانده است. در این تحقیق سعی شده است دگرگونی های زبان فارسی در طول تاریخ بررسی و واژگان فارسی متروک شده از زبان بلعمی تا به امروز ریشه شناسی شود. آنچه از این تحقیق دریافته می شود این است که اسامی و پس از آن فعل ها بیشترین واژگان متروک در این کتاب هستند و بسیاری از آنها با واژه های عربی جانشین و اصل آنها فراموش شده اند. بعضی از این واژگان به این علت متروک شده اند که امروزه مدلولی برای آنها وجود ندارد. بسیاری از فعل های ساده با فعل های مرکب جانشین شده اند. هم چنین به کار گیری واژه ارتباط مستقیمی با نحوه زندگی و تلقی مردم از واژه مورد استفاده دارد. نگارنده نهایت تلاش خود را کرده است که در ارائه واژگان متروک و معانی آنها و هم چنین طبقه دستوری و ریشه شناسی تاریخی شان از شرح و توضیح اضافی خودداری کند و جامع ترین کار ممکن را ارائه دهد.

تحقیقات نشان داده بین نرخ بارگذاری و آرتروز ارتباط وجود دارد و زانوی پرانتزی ریسک فاکتوری برای بروز آرتروز شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر، هدف تحقیق حاضر، مقایسه حداکثر نیروهای عمودی عکس العمل زمین، نرخ بارگذاری و فعالیت عضلات دوقلوی داخلی، نعلی در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از سه ارتفاع مختلف بود. در این مطالعه نیمه تجربی 22 نفر دانشجوی مرد سالم رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 10 نفر دارای زانوی پرانتزی و 12 نفر دارای زانوی نرمال در این تحقیق شرکت کردند. ناهنجاری زانوی پرانتزی با استفاده از کولیس و گونیامتر انداز ه گیری شد. برای جمع آوری داده ها از صفحه نیرو و دستگاه الکترومایوگرافی استفاده گردید. آزمودنی ها حرکت فرود تک پا را از سه ارتفاع 20 ، 40 ، 60 سانتی متر روی صفحه نیرو انجام دادند.برای نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای تجزیه تحلیل داده ها از از نرم افزارهای matlab و spss و برای مقایسه متغیرهای مورد نظر بین دو گروه از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه در سطح معناداری05/0 p ? استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری در حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین در هنگام برخورد پنجه نشان داده نشد(0.72=p)، اما تفاوت حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین هنگام برخورد پاشنه(0.00=p) و میزان بار (0.00=p) بین دو گروه معنادار بود. هم چنین تفاوت معناداری در فعالیت عضله دوقلوی داخلی و نعلی قبل از فرود مشاهده نشد اما در مرحله جذب نیرو تفاوت معنی داری در فعالیت عضله دوقلوی داخلی بدست آمد(05/0>p) و عضله نعلی تفاوت معناداری نشان نداد (05/0<p). : افزایش حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین و کاهش فعالیت عضلات ساق پا (خصوصاً دوقلوی داخلی) در افراد دارای زانوی پرانتزی ، احتمالاً در طولانی مدت سبب آسیب دیدگی و بروز بیماری های تخریب مفصلی شود. بنابراین پیشنهاد می گردد برای کاهش احتمال خطر آسیب دیدگی ، تمرینات اصلاحی و عمل بیومکانیکی اصلاح یافته مورد توجه قرار گیرد. کلید واژه ها: حداکثر نیروی عکس العمل زمین، نرخ بارگذاری، فعالیت عضلات ساق پا، فرود تک پا، زانوی پرانتزی.

واژه آرکی تایپ به معنی کهن الگو ، کهن نمونه یا صور هورقلیایی است.کهن الگو شامل -تصاویر و افکار غریزی و کهن است که در ناخودآگاه جمعی مشترک انسانها وجود دارد. کارل گوستاو یونگ(1875-1961) این واژه را برای اولین بار در روانشناسی به کار برد.از آنجا که آثار هنری بستر مناسبی برای ظهور کهن الگوهاست در نتیجه مثنوی به عنوان یک اثر تطبیقی انتخاب شد.مثنوی در شرایط رویاگونه مولوی سروده شده است و در دفتر دوم(بیت3826) کهن الگو هایی چون خود،نقاب و سایه بیشترین تکرار را دارد اما موردی از آنیما و آنیموس دیده نشد.

نقد روان شناختی و اسطوره ای که بنیان گذار آن فروید و پیروانش هستند، نقدی مبتنی بر آراء کارل گوستاو یونگ است. بنیاد و اساس نظریه های یونگ، کهن الگوها هستند. کهن الگوها در ناخودآگاه جمعی انسان نهفته اند. بر اساس این نظریه، تمامی گفتارها، پندارها و رفتارهای آدمی، از الگوهایی مشترک پیروی می کنند. از این رو کهن الگوها عناصری مشترک در روان تمامی افراد بشر هستند که در قالب تصاویر نمادین؛ در رویاها، اساطیر، آثارهنری و ادبی، نمود می-یابند. ادبیات نمایشی به عنوان یکی از مشهورترین انواع ادبی، هم به علت خاستگاه اسطوره ای خود و هم به علت هنری بودن؛ قابلیت پروراندن تصاویر و مضامین کهن الگویی را دارد. چیستا یثربی نمایش نامه نویس معاصر، در پردازش آثار خود، بسیار تحت تأثیر اساطیر و کهن الگوها بوده است. با نگاهی به نمایش نامه های او متوجه می شویم که او به تأثیر عمیق این عناصر و قابلیت هویت بخشی آن ها در روان انسان، بسیار اندیشیده است. یثربی بر آن است که در جامعه ای که تجدد و مدرنیته در عمق افکار اجتماع، دامن گیر اقشار مختلف مردم شده و اذهان عمومی را آشفته ساخته است، تنها می توان با بازگشت به ریشه های خود؛ یعنی اساطیر، ارزش های از دست رفته ی فرهنگی را احیا نمود. در این پژوهش پنج اثر از نمایش نامه های چیستا یثربی، به عنوان نمونه ای از ادبیات نمایشی مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است. یثربی در آثار خود؛ زمان را در هم می ریزد، نمادهای اسطوره ای، مذهبی و... را در خدمت مسائل عمیق اجتماعی می گیرد، اسطوره و مذهب را تلفیق می کند و به دردهای تمامی اقشار اجتماعی از هر طبقه ای، به خصوص زنان می پردازد.

به عقیده ی یونگ، کهن الگوها مهم ترین اشکال تجسمات فکری و عاطفی بشری هستند که به صورت گونه های موروثی در ناخودآگاه جمعی هر فردی نهفته اند. این صورِمثالی، طرح و الگوی کلیِ رفتار انسان محسوب می شوند و زمینه ی عملکردهای مشابه را فراهم می سازند. کهن الگوها در قالب تصویرهای نمادین در اساطیر، رویاها، بیماری های روان نژندی و آفرینش های هنری و ادبی نمود پیدا می کنند. از این رو آن دسته از آثار ادبی که ریشه در فرهنگ و اساطیر کهن دارند و از ناخودآگاه نویسنده نشأت گرفته اند؛ قابلیت نقد کهن الگویی یا اسطوره ای-روانشناختی را دارند. داستان«پارسیان و من» را می توان از این دست آثار به شمار آورد. «آرمان آرین» در این داستان، اسطوره، حماسه و تاریخ ایران را با الهام از شاهنامه و متون کهن، برای نوجوانان بازنویسی کرده است. پارسیان و من از آثار موفقی است که علاوه بر دادن اطلاعات اسطوره ای و تاریخی، می تواند به شناخت نوجوان از خود و گذشتگانش و نیز نوعی آگاهی و هوشیاریِ روانی کمک کند. همچنین نیاز روانیِ نوجوان به قهرمان پروری را در نوعی همزاد پنداری با قهرمانان اسطوره های ملی، برآورده کند. از آنجا که این اثر سرگذشت قومی و ملی است و ریشه در ناخودآگاه جمعی ما دارد، بستر مناسبی برای ظهور کهن الگوهاست. این پژوهش با استفاده از نمادهای کهن الگویی، کهن الگوهای نمود یافته در داستان را مورد بررسی و تحلیل قرار داده و نگارنده سعی کرده است ضمن بررسی کهن الگوها، تأثیر آن ها را در آگاهی و رشد شخصیت نوجوان نشان دهد. این اثر علاوه بر اینکه مبحث اسطوره و در ژرف ساخت آن، کهن الگوها را در متنی روان برای نوجوانان مطرح می کند؛ می تواند حرکت هدفمند کشف خویشتن و کمال را در سنین پایین به جریان بیندازد.

ادبیات آیینه تمام نمای زندگی اجتماعی، روحیات و احساسات مردم روزگار و اوضاع حاکم بر آن است. انسان هنرمند از رویدادهای پیرامون خود تاثیر می پذیرد و بازتاب تأثیرات خود را از آنچه بر او گذشته است، در اثر هنری خود بازمی-نماید. یکی از مهمترین مسائلی که امروزه در بررسی ادبیات از اهمیت ویژه برخوردار است. چگونگی بازتاب مسائل اندیشگی جهان معاصر در ادبیات است. در این میان نمی توان از تأثیر جامعه، محیط و جنسیت بر نوع اندیشگی آفرینندگان آثار ادبی غافل بود. نویسنده در هرکجا که زندگی کند علاوه بر عناصر و عوامل مختلف مطمئناً شرایط محیطی و اقلیمی و جنسیت بر مبانی اندیشگی و زبان او نیز تأثیر گذار است. منیرو روانی پور نویسنده جنوبی است که نتوانسته خود را از تاثیر اقلیم و جنسیت برکنار دارد. آثار او در جهت کشف هویت زنان و دفاع از حقوق آنان با تاثیری پذیری از فرهنگ بومی به نگارش درآمده است. بیژن نجدی شاعر و نویسنده شمالی با بهره گیری از محیط شمال و رویدادهای جهان معاصر و تاثیر پذیری از زبان شعر، داستان هایی شعرگونه به نگارش درآورده است. این پایان نامه، پژوهشی است درباره اندیشه و زبان این دو نویسنده و تأثیر جنسیت و جامعه بر مبانی اندیشگی و زبان آنها و همچنین تأثیری که اقلیم و محیط زندگی بر زبان و اندیشه آنان گذاشته است.

فانتزی یکی از گونه های ادبی در داستان نویسی است.این گونه ی ادبی محصول تنهایی انسان در جامعه ی پیچیده در علم و تکنولوژی است.زمانی که علم ،هر چیزی را به غیر از خودش رد می کرد .اسطوره و کهن الگو و افسانه را زاییده ی تخیل می شمرد و تخیل را برای انسان مخرب می دانست .این روند برای انسان محصور در علم و خرد ،تنهایی به همراه آورده بود و از آنجایی که تخیل ،عنصر جدایی ناپذیر فطرت انسان است،و هیچ عاملی نمی تواند در برابر فطرت بایستد،فانتزی که بر پایه ی تخیل محکم می شد ،در صنعتی ترین کشورها یعنی بریتانیای قرن نوزدهم سر برآورد.نویسندگان در این گونه ی ادبی به طور آگاهانه از تخیل آزاد استفاده کردند.تخیلی که می توانست خارج از محدوده ی زمان و مکان حرکت کند.به دلیل اینکه کودکان تخیل قویتری نسبت به بزرگسالان دارند این گونه ی ادبی به سمت ادبیات کودک گرایش پیدا کرد،و با استقبال کودکان روبروشد. فانتزی در ایران از سال 1300ش تحت تأثیر ترجمه های غربی کم و بیش شکل گرفت ودر دهه ی اخیر آثار فانتزی در بین نویسندگان کودک ایرانی رشد زیادی پیدا کرده است .از آنجایی که این گونه ی ادبی دارای اصول و قواعدی می باشددر این پایان نامه برآن شدیم که ابتدا اصول فانتزی را بر اساس اصولی که محمد هادی محمدی در کتاب « فانتزی در ادبیات کودکان» ارائه داده است و همچنین با بهره گیری از کتابهای مرتبط تعریف کنیم و در قسمت بعدی 100 داستان فانتزی کودک ایرانی را بر اساس این اصول و قواعد مورد بررسی قرار دهیم .نتیجه گیری پایانی بر اساس آماری تهیه شده از این جامعه آماری است.