این مطالعه ارتباط بین فعالیت بدنی و شایستگی مهارت حرکتی را در دختران پایه ی سوم دبستان آزمود. بطور خاص، هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی شایستگی حرکتی ادراک شده و آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در ارتباط میان فعالیت بدنی و شایستگی مهارت حرکتی بود. 352 دختر پایه ی سوم (32/0±78/8 سال)، بطور دواطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. شایستگی مهارت حرکتی با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت-2 (3)، شایستگی حرکتی ادراک شده و فعالیت بدنی به ترتیب با پرسشنامه ی خود توصیفی-1(1) و پرسشنامه ی بین المللی فعالیت بدنی کودکان و نوجوانان (49) اندازه گیری شدند. به منظور اندازه گیری آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت، ترکیب بدنی از طریق شاخص توده ی بدنی (153،51)، قدرت/ استقامت عضلات شکم با استفاده از آزمون دراز و نشست نیم خیز، قدرت/ استقامت عضلات کمربند شانه ای با آزمون شنای 90 درجه، انعطاف پذیری با آزمون بنشین و برسان به استثنای پشت (153) و آمادگی هوازی از طریق آزمون دویدن/ راه رفتن 540 متر (6،11) ارزیابی شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد ارتباطی معنادار بین شایستگی مهارت حرکتی و فعالیت بدنی وجود دارد (r=0/39, p=0/01)، نتایج رگرسیون خطی چندگانه و ساده، همچنین، آشکار کرد شایستگی حرکتی ادراک شده و آمادگی جسمانی در ارتباط بین فعالیت بدنی و شایستگی مهارت حرکتی به طور معنی داری میانجی گری می کنند. این نتایج، نیاز به برنامه های مداخله ای مبتنی بر شایستگی مهارت حرکتی، شایستگی حرکتی ادراک شده و آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت را به جهت افزایش سطح فعالیت بدنی دختران، با اهمیت قلمداد می کند.