تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی در عفونت مجاری ادراری کودکان زیر ۱۴ سال مراجعه کننده به درمانگاه اطفال و بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج سال ۱۳۹۱

زمینه و هدف: عفونت مجاری ادراری یکی از شایع ترین عفونت های دوران کودکی پس از عفونت دستگاه تنفسی فوقانی می باشد. تشخیص به موقع، درمان صحیح و پیگیری مناسب بیمار می تواند سبب کاهش قابل توجه عوارض شود. هدف این مطالعه تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی در عفونت مجاری ادراری کودکان زیر 14 سال مراجعه کننده به درمانگاه اطفال و بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج در سال 1391 بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی، آنتی بیوگرام های انجام شده به روش دیسک دیفیوژن برای 145 کشت ادرار مثبت، بررسی شدند. نمونه های ادرار به روش آسپیراسیون سوپراپوبیک و کاتتریزاسیون یورترا در کودکان فاقد کنترل ادراری و mid stream clean-catch در کودکان دارای کنترل ادراری، جمع آوری شدند. داده ها با آزمون آماری مجذورکای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از میان موارد مطالعه شده، 68/60 درصد دختر و 31/39 درصد پسر بودند. شایع ترین عامل عفونت ادراری در کودکان، اشریشیاکلی(41/72 درصد) و به دنبال آن کلبسیلا(34/10 درصد) بود. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی شامل؛ آمپی سیلین(51/85 درصد)، آموکسی سیلین(44/83 درصد)، سفالکسین(65/69 درصد)، سفالوتین (06/62 درصد)، کوتریموکسازول(37/61 درصد)، نالیدیکسیک اسید(82/44 درصد)،سفیکسیم(24/37 درصد)، نیتروفورانتوئین(55/36 درصد)، جنتامایسین(17/35 درصد)، سفتریاکسون (27/28درصد)، سیپروفلوکساسین (89/26 درصد)، آمیکاسین (51/25 درصد) و سفوتاکسیم(82/24 درصد) بودند. نتیجه گیری: میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در عفونت ادراری کودکان شهر یاسوج در سال 1391 نسبت به سال های قبل به جز آمیکاسین، افزایش یافته بود که این افزایش در مورد سیپروفلوکساسین و کوتریموکسازول قابل توجه بود. استفاده از نیتروفورانتوئین، سفوتاکسیم، سفالوسپورین های نسل سوم و آمینوگلیکوزیدها جهت درمان تجربی توصیه می شود.