آثار رشد اقتصادی بخش صنعت بر کیفیت محیط‌زیست در ایران (کاربرد مدل خودتوضیحی با وقفه گسترده)

در این مطالعه به بررسی آثار رشد بخش صنعت، آزادسازی تجاری و مصرف انرژی بر میزان انتشار آلودگی در ایران پرداخته شد. بدین‌منظور از داده‌های سری زمانی سال‌های 1365 الی 1393 و تکنیک مدل خودتوضیحی با وقفه‌های گستره استفاده شده است. نتایج رابطه بلند مدت و کوتاه مدت حاکی از آن است که ارزش افزوده بخش صنعت تاثیر مثبت و معنی‌داری بر آلودگی و مجذور آن، تاثیر منفی بر آلودگی داشته است. بنابراین، فرضیه محیط‌زیستی کوزنتس در مطالعه حاضر تایید شد. مصرف انرژی و آزادسازی تجاری هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت دارای تاثیر مثبت و معنی‌داری بر میزان انتشار دی‌اکسیدکربن دارند اما تاثیر متغیر مصرف انرژی بر میزان انتشار آلودگی قابل توجه‌تر است. مثبت بودن ضریب برآوردی متغیر مصرف انرژی می‌تواند به دلیل پایین بودن بهره‌‌وری انرژی در ایران باشد. برای این منظور پیشنهاد می‌شود بخش صنعت به سمت تکنولوژی‌های سازگار با محیط‌زیست حرکت نماید. همچنین سیاست‌‌گذاران باید در اعطای مجوز واحد صنعتی دقت کنند و از اعطای مجوز به واحدهای صنعتی آلوده‌‌کننده، خودداری و یا از محدوده شهرها خارج کنند. ایجاد الزامات فنی و محیط‌‌زیستی در تولید محصولات صنعتی به منظور کاهش میزان آلایندگی صنایع، اصلاح الگوی تولید و مصرف انرژی از انرژی آلاینده (مانند فرآورده‌های نفتی) به انرژی‌های پاک و کمتر آلاینده و استفاده از انرژی‌های نو و تجدیدپذیر در صنایع می‌تواند از جمله سیاست‌های محیط‌‌زیستی پیشنهادی باشد.