اثربخشی برنامه پیشگیری و بهبود رابطه مبتنی بر رویکرد تلفیقی گاتمن و گلاسر بر عشق، احترام و صمیمیت زناشویی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه پیشگیری و بهبود رابطه مبتنی بر رویکرد تلفیقی گاتمن و گلاسر بر عشق، احترام و صمیمت زناشویی بود. روش این مطالعه، نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین (127 زوج) مراجعه‌کننده به مراکز بهداشت و درمان شهر یزد بود که از این میان 14 زوج (28 نفر) داوطلبانه انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (7 زوج) گواه (7 زوج) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های عشق و احترام گاتمن (GLRS) و صمیمیت والکر و تامسون (WTI) بود که در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. متغیر مستقل در 9 جلسه 120 دقیقه‌ای در گروه آزمایش اجرا شد (هر هفته یک جلسه)، داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره Mancova)) مورد بررسی آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد برنامه‌‌ی پیشگیری و بهبود رابطه، مبتنی بر رویکرد تلفیقی گاتمن و گلاسر بر بهبود عشق، احترام و صمیمت زوجین به‌صورت معناداری مؤثر است (005/0p<). بنابراین، استفاده از این برنامه به‌عنوان یک رویکرد پیشگیری‌کننده از مشکلات زوجین پیشنهاد می‌شود.