اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فشار روانی، احساس تنهایی و قند خون مبتلایان به دیابت‌

مقدمه: درمان‌های روانشناختی از درمان‌هایی هستند که در کنار مداخله دارویی می‌تواند از آثار بی‌اندازه بیماری دیابت بکاهند.‌ البته کاربست این روش‌های درمانی نیازمند پشتوانه‌ی تجربی بسیار نیرومند است. هدف: تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فشار روانی، احساس تنهایی و قند خون مبتلایان به دیابت. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی پژوهش دربرگیرنده همه بزرگسالان دچار دیابت نوع 1 و 2 شهرستان رشت بود که در سه ماهه اول سال 96 به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی مرتبط مراجعه کرده بودند که از بین آنها نخست صد نفر به‌صورت در دسترس به پرسشنامه‌های پریشانی ادراک شده کوهن و همکاران‌ و نیز احساس تنهایی راسل و همکاران‌(1996) پاسخ دادند و قند خون آنها با آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله اندازه‌گیری شد. از بین آنها 30 نفر به ‌صورت هدفمند و برای همگون بودن از نظر دیگر ویژگی‌ها انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جای گزاری شدند. گروه آزمایش مورد مداخله با 8 جلسه درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)‌ قرار گرفتند‌، سپس، بار دیگر داده‌های مربوطه گرد‌آوری شد. داده‌ها برای بررسی فرضیه‌های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره واکاوی شد. نتایج: یافته‌های آزمون مانکوا نشان می‌دهد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش معنی‌دار میزان فشار روانی و احساس تنهایی در گروه آزمایش پس از کنترل اثر پیش آزمون شده (05/0 p<) و در مورد قند خون تفاوت معناداری ایجاد نکرده است (05/0p>). نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش بر کارایی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش فشار روانی و احساس تنهایی مبتلایان به دیابت پافشاری می‌کند.