اثر عصاره هیدروالکلی برگ گردو با شنای اجباری بر میزان سرمی قند، انسولین و فاکتورهای کبدی در موش های صحرایی نر بالغ دیابتی شده

سابقه و هدف: دیابت در نتیجه کاهش ترشح و یا مقاومت به انسولین ایجاد میشود. با توجه به نقش استرسهای مختلف در بروز این بیماری و اثرات جانبی داروهای شیمیایی این مطالعه با هدف بررسی اثر عصاره برگ گردو بر میزان انسولین، قند، آلبومین و آنزیمهای AST، ALT وALP درموشهای صحرایی دیابتی و دیابتی همراه با شنا انجام گردید. مواد و روش­ها: این مطالعه تجربی بر روی50 سرموش صحرایی نر بالغ که به 5 گروه، کنترل، دیابتی، دیابتی تیمار با عصاره برگ گردو (mg/kg200)، دیابتی همراه با شنای اجباری و دیابتی همراه با شنا و عصاره برگ گردو تقسیم گردیدند، انجام گرفت. برای دیابتی کردن موشها از تزریق درون صفاقی داروی استرپتوزوسین با دوزmg/kg 60 استفاده گردید. در پایان بعد از تجویز21روزه عصاره برگ گردو و شنا با خونگیری از حیوانات میزان انسولین،قند، آلبومین و آنزیمهای ALT،AST وALP اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که دیابت با شنا با میانگین 0/26±4/46 موجب کاهش معنی دار انسولین در مقایسه با گروه دیابت 0/14±5/06 می شود (0/01p<). میزان آلبومین نیز با میانگین 0/22±1/68 و 0/23±1/68 در دو گروه تفاوت داشت(0/05p<) و در میزان قند، ALP، ALT و AST با میانگین 28/03±383/80و 79/53±467، 5/57±552/2 و 4/42±481/2، 8/21±84 و 3/83±88/5، 12±194/6و15/57±212/2باعث افزایش معنی ­دار (0/001p<) نسبت به گروه کنترل شد. در حالیکه عصاره برگ گردو با میانگین 0/63±8/04 و 0/02±2/22، باعث افزایش معنی ­دار انسولین، آلبومین (به ترتیب 0/01p< و 0/05p<) و در حیوانات دیابتی در میزان قند، ALP، ALT وAST با میانگین 17/15±201/8، 22/25±401/2، 2/48±59/4 و 8/88±130/6 باعث کاهش معنی­ دار (0/001p<) گردید. نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره برگ گردو می تواند باعث افزایش گلوکز، آنزیمهای ALP،ALT وAST وکاهش آلبومین در خون را که توسط شنا و دیابت ایجاد شده، اصلاح نماید