اثر یک دوره تمرین تناوبی هوازی پیشرونده بر پروتئین واکنش‌دهنده C موش‌های صحرایی نژاد ویستار.

     هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر یک دورة تمرین تناوبی هوازی پیشرونده بر حسّاس‌ترین شاخص التهابی پیشگویی‌کننده بیماری قلبی عروقی (پروتئین واکنش‌دهنده C) در موش‌های صحرایی مادة مسن چاق، نژاد ویستار با ژنوم 14848 (با وزن 93/4 ± 6/325 گرم،  سنّ  5/21 ماه و سپری شدن دست‌کم سه ماه از اتمام دوران باروری آن‌ها) بود. به همین منظور، 64 سر موش صحرایی برای انجام دادن مطالعة مقدّماتی و اصلی، انتخاب و به گروه‌های مختلف، دسته‌بندی شدند. این گروه‌ها عبارتند از: جوان چاق (12/ 5 ± 75/226 گرم و سنّ 5/4 ماه)، جوان لاغر (6/5 ± 125/168 گرم و سنّ 5/4 ماه)، مسنّ لاغر (79/4 ± 875/246 گرم و سنّ 5/21 ماه) و مسنّ چاق (93/4 ± 6/325 گرم و سنّ 5/21 ماه). گروه اخیر به طور تصادفی به زیرگروه‌های پیش‌آزمون، کنترل میان‌آزمون، کنترل پس‌آزمون، تمرینی میان‌آزمون و تمرینی پس‌آزمون تقسیم شدند. پس از انجام دادن مطالعة مقدّماتی در خصوص تفاوت مقادیر CRP روی گروه‌های جوان چاق و لاغر، مسنّ لاغر و گروه مسنّ چاق پیش‌آزمون (گروه اخیر به طور مشترک در مطالعة مقدّماتی و مطالعة اصلی استفاده شد.)، مطالعة اصلی روی سایر گروه‌ها انجام شد. پروتکل تمرینی به مدّت 12 هفته و هفته‌ای 5 جلسه و هر جلسه با 2 تا 4 نوبت با سرعت 12 تا 23 متر در دقیقه و مدّت 10 تا 80 دقیقه اجرا شد. خون‌گیری در سطوح پایه از 12 تا 14 ساعت ناشتایی (پیش‌آزمون) و در مرحلة میان‌آزمون و پس‌آزمون با شرایط مشابه انجام و مقادیر CRP با روش ایمنوتور بیدیمتریک، اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد، مقادیر CRP در 6 هفته نخست تمرین، کاهش داشته؛ امّا این کاهش، معنی‌دار نبوده است (351/0=P). با وجود این با ادامه تمرین تا هفته دوازدهم، کاهش معنی‌داری در مقدار CRP در انتهای پژوهش در مقایسه با مقادیر قبل از آن (001/0=P) مشاهده شد. به‌ طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان گفت کاهش CRP پس از تمرین‌های تناوبی هوازی پیشرونده حاکی از تخفیف فرایند آتروژنز است.