ارزیابی آسیب پذیری بخش های کلیدی اقتصاد در شرایط ریسک غیرعملیاتی (مطالعه موردی: استان تهران)

پیشرفت­های فناوری در بخش‌های مختلف و در نظر گرفتن سرعت و دقت به عنوان بخشی جدانشدنی از فرایند تصمیم­گیری در عصر اقتصاد دانایی محور، سبب شده است تا اقتصاد سوانح نیز به منظور ارزیابی ریسک و مدیریت آن در برنامه­ریزی­های ملی و منطقه­ای، از اهمیت ویژه­ای برخودار شود. توسعة مدل‌های مورد استفاده در این بخش، موجب شده که علاوه بر توجه به آثار مستقیم وقوع سوانح در اقتصاد، به پیامدهای غیرمستقیم آن نیز توجه شود. هرچند مطالعاتی در این عرصه در ابعاد بین­المللی انجام شده، اما این مطالعه از نظر قلمرو موضوعی و مکانی، دارای نوآوری­هایی است که آن را از سایر مطالعات انجام ­گرفته متمایز می‌کند. این پژوهش با توجه  به جایگاه استان تهران در تولید ناخالص داخلی و نیز آسیب‌پذیری آن در وقوع سوانحی همچون زلزله، با استفاده از جدول داده-ستاندة استانی (14 بخشی) استخراج شده به روشFLQ  تعمیم­یافته از جدول داده-ستاندة ملی به هنگام شده‌ با روش راس سال1390 (فعالیت در فعالیت با فرض تکنولوژی فعالیت) مرکز پژوهش‌های مجلس، به محاسبه‌ آسیب‌پذیری این استان در شرایط ریسک غیرعملیاتی می­پردازد. نتایج حاصل از انجام پژوهش نشان می­دهد که بخش‌های صنعت، عمده فروشی، خرده‌فروشی، تعمیر وسایل نقلیه و کالاها و بخش حمل و نقل، انبارداری و ارتباطات بخش‌های با اولویت سرمایه‌گذاری پس از سانحه نسبت به سایر بخش‌ها می‌باشند. طبقه‌بندی : H54, R15, R58