ارزیابی تطبیقی توان گردشگری منطقه ای با تأکید بر ژئوتوریسم (مطالعه موردی: هفت چشمه نقده، دره قاسملو و بند ارومیه)

      ژئوتوریسم ترکیبی از واژه زمین و توریسم است و به توریسمی گفته می­شود که دارای جاذبه­های زمین­شناسی، مورفولوژیکی و فرهنگی است. استفاده صحیح و بهینه از این جاذبه­ها در مناطق مختلف، مستلزم شناخت از جنبه­های مختلف است. هدف این تحقیق ارزیابی توان ژئوتوریسم منطقه­ای و مقایسه مناطق با هم دیگر است. محدوده مورد مطالعه این تحقیق مناطق ژئوتوریستی هفت چشمه نقده، دره قاسملو و دره بند ارومیه می­باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و مقایسه­ای است. جامعه آماری تحقیق گردشگران بازدیدکننده از مناطق مورد مطالعه در روز جمع­آوری اطلاعات بوده و از روش نمونه­گیری تصادفی برای انتخاب نمونه (39 نفر گردشگر و 11 نفر کارشناس) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل دینامیکی هادزیچ و از مدل ضریب عدم تشابه برای مقایسه مناطق مورد مطالعه استفاده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده: توان ژئوتوریستی دره بند، قاسملو و هفت چشمه به ترتیب برابر با 07/33، 53/37 و 81/31 است که نشان می­دهد توان ژئوتوریستی مناطق را در حد متوسط بوده و تفاوت­های مناطق نیز در برخی از زیرشاخص­ها بوده و در حالت کلی شباهت­های منطقه­ای زیاد می­باشد. بیشترین شباهت بین منطقه بند و قاسملو در شاخص قابلیت دید و ارزش چشم­انداز به ترتیب با ضریب 02/0 و 1 می­باشد. بالاترین شباهت بین بند و هفت چشمه در زیر شاخص، ارزش تفسیری (مرتبط با داستان­های خوب) با ضریب 7/10 است.