ارزیابی و مقایسه روش‌های الیزا و ایمونوفلورسانس غیرمستقیم در تشخیص آنتی‌بادی ضد لیستریا در زنان با سقط‌جنین خود به خودی مراجعه‌کننده به بیمارستان کمالی کرج

زمینه و اهداف: لیستریا مونوسیتوژنز یکی از عوامل مهم سقط‌جنین و عفونت پس از زایمان در نوزادان است. این مطالعه با هدف مقایسه روش الیزا و ایمونوفلورسانس غیرمستقیم در تشخیص آنتی‌بادی ضد لیستریا در زنان با سقط‌جنینِ خود به خودی صورت گرفت. مواد و روش کار: در این تحقیق از دو روش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم و الیزا برای تشخیص آنتی‌بادی‌های ضد لیستریا استفاده شد. نمونه‌ها شامل ۵ سی‌سی خون از مادران با سقط‌جنین خودبه‌خودی در سه ترم بارداری، از بخشی در بیمارستان کمالی کرج که به بررسی بیماری‌های دستگاه تناسلی زنان می‌پردازد، برای تحقیق در نظر گرفته شدند و به آزمایشگاه منتقل شدند و با استفاده از کیت‌ها ارزیابی شدند و برای نمونه سرمی مثبت، تیتر آن‌ها برای آنتی‌بادی‌های IgG و IgM نیز برای هر دو روش الایزا و ایمونوفلورسانس غیرمستقیم بررسی شد و در پایان با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۱۹و سطح معناداری کمتر از ۰/۰۰۱ تیتر آنتی‌بادی‌ها مقایسه شدند. یافته‌ها: از ۵۸ نمونه سرم گرفته‌شده، ۲۱ نمونه ازلحاظ آنتی‌بادی ضد لیستریا مثبت بودند. تجزیه و تحلیل‌های آماری نشان داد که روش الیزا و روش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم هر دو از حساسیت یکسانی برخوردار هستند و تفاوتی در آن‌ها دیده نشد، ولی از نظر آنتی‌بادی‌ها روشن شد که در دو روش تشخیص آنتی‌بادیIgG  بهتر صورت گرفت. نتیجه‌گیری: هر دو روش الیزا و ایمونوفلورسانسِ غیرمستقیم، روش‌های مناسبی برای ردیابی آنتی‌بادی بر ضد لیستریا هستند.