ارزیابی پتانسیل تولید استرپتوکیناز از استرپتوکوک گروه C سوش H46A در کشت بسته و بررسی دوز کشنده هگزیل ریزور سینول

سابقه و هدف: استرپتوکیناز به عنوان فعال کننده میکروبی پلاسمینوژن پلاسمائی در درمان‌ بسیاری از بیماریها از جمله سکته قلبی، درمان لخته های ایجاد شده در مجاری مصنوعی هنگام دیالیز کلیه، پروستات و التهاب های مقاوم به آنتی بیوتیک کاربرد دارد. لذا این مطالعه به منظور تولید استرپتوکیناز در کشت بسته (Batch Culture) ‌و بررسی فاکتورهای موثر بر تولید آن، همچنین میزان دوز کشنده هگزیل ریزورسینول جهت غیرفعال‌سازی باکتری انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه از سوش استرپتوکوکیH46A پربازده از نظر تولید استرپتوکیناز استفاده شد. میزان رشد باکتری، مرحله رشد صعودی و میزان تولید استرپتوکیناز در دو وضعیت تلقیح 1% و 10% به روش کدورت‌ سنجی در فواصل زمانی 4 ساعت، در طول موج 600 نانومتر و رنگ‌ سنجی با سوبسترای S2251 ارزیابی شد. همچنین با طراحی یک فرمانتور، فاکتورهای موثر بر رشد باکتری و تولید استرپتوکیناز مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در 4 ساعت اول کشت، سلولها به صورت تصاعدی رشد کردند و از ساعت چهارم به بعد سرعت رشد باکتریها کاهش یافته و به مرحله سکون وارد شد و این وضعیت تا ساعت هشتم ادامه یافت. با استفاده از مقدار مایع تلقیح مناسب (10%) در شروع کشت و افزودن گلوکز بهمراه کنترل همزمان pH محیط کشت میزان تولید استرپتوکیناز تا 3 برابر میزان شرایط عادی افزایش یافت. ضمناً غلظت کشنده موثر ماده هگزیل ریزورسینول بر این باکتری 2 میلی گرم به ازای هر میلی لیتر بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بدلیل حساسیت بالای استرپتوکیناز به تغییرات pH و دما، همزمان با تولید آن مقداری نیز از بین میرود. بنابراین ایجاد شرایطی که سوش استرپتوکوکی H46A را در مدت زمان کوتاهتری وارد مرحله رشد صعودی کند و سرعت رشد این مرحله را افزایش دهد در افزایش برآیند تولید استرپتوکیناز موثر میباشد.