بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی در ارتقاء تئوری ذهن دانش‌آموزان پرخاشگر و سنجش پایداری اثر آن

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت­های اجتماعی در ارتقاء تئوری ذهن و سنجش پایداری اثر حاصل از این آموزش بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش­آموزان دختر و پسر مدارس راهنمایی دولتی و غیرانتفاعی شهر اردبیل در سال تحصیلی 89 بود. برای انجام این پژوهش 600 نفر (300 دختر و 300 پسر) از دانش­آموزان دختر و پسر پایه­های اول، دوم و سوم راهنمایی از طریق نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند. با استفاده از مقیاس پرخاشگری گزینش همسالان گریک و گروت پیتر (1995) و نیز آزمون پرخاشگری مبتنی­بر ملاک­های چهارمین راهنمای تجدیدنظر شده آماری و تشخیصی اختلالات روانی (DSM IV-TR) (2003)، 80 نفر دانش­آموز پرخاشگر (36 دختر و 44 پسر) انتخاب شد. تکالیف تئوری ذهن پیشرفته هپی (2003) برای همة دانش­آموزان پرخاشگر اجراء شد و سپس از طریق جایگزینی تصادفی، آزمودنی­ها به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برنامه آموزش مهارت­های اجتماعی در طی 10 جلسه آموزش هر جلسه 5/1 ساعت برای گروه آزمایش اجرا شد امّا گروه کنترل مبنای مقایسه قرار گرفت و آموزش دریافت نکرد. بعد از اتمام برنامه آموزش، تکالیف تئوری ذهن به عنوان پس آزمون اول برای هر دو گروه اجرا شد و به منظور سنجش پایداری اثر آموزش مهارت­های اجتماعی 20 روز بعد از اجرای پس آزمون اول،  تکالیف تئوری ذهن به عنوان پس آزمون دوّم اجراء شد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه­گیری مکرر روی یک عامل و تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت نتایج نشان داد که آموزش مهارت­های اجتماعی، تئوری ذهن دانش­آموزان پرخاشگر گروه آزمایش را به­طور معناداری در مقایسه با گروه کنترل ارتقاء داد و نیز این آموزش بعد از 20 روز از پایداری اثر مناسبی برخوردار بود.