بررسی تغییرات میزان فاکتورهای پلاسمایی در ماهی صبیتیSparidentex hasta بر اثر تغییرات شوری محیطی

چکیده 144 عدد ماهی جوان صبیتی (Sparidentex hasta) پس از یک هفته آداپتاسیون با شرایط آزمایشگاه و شوری دریا، در شوری‎های 5، 20، 40 و 60 گرم در لیتر قرار داده شد. نمونه‎برداری از ماهیان در6 مرحله در ساعت 6، ساعت 12، روز 1، روز 2، روز 7 و روز 14 از آغاز تغییر شوری محیطی انجام شد. نتایج نشان داد سطوح کورتیزول پلاسما در زمان 12 ساعت در شوری­های 5 و 60 گرم درلیتر افزایش معنی­داری را نسبت به نمونه­های کنترل و شوری 20 گرم­ در لیتر داشت، اما بعد از آن در زمان 24 ساعت تا پایان دوره نمونه­برداری بین شوری­های مختلف اختلافی مشاهده نشد. میزان گلوکز نیز در تیمارهای 60 و 5 گرم در لیتر، پس از 12ساعت مواجهه، افزایش معنی­داری نسبت به ساعات 6 و 24 نمونه­برداری نشان داد، اما در طول دوره آزمایش در سایر شوری­ها اختلاف معنی­داری مشاهده نشد. غلظت پلاسمایی کلسیم خون در ماهی صبیتی در شوری­های مختلف محیطی در طی دوره آزمایش اختلاف معنی­داری را نشان نداد. در بررسی غلظت منیزیم پلاسما، 24ساعت پس از تغییر شوری، کاهش معنی‎داری در نمونه­های مربوط به شوری‏های 20 و 5 گرم در لیتر در مقایسه با نمونه­های کنترل مشاهده شد. نتایج نشان داد، هم در سازش با شوری5 و هم برای سازش با شوری 60 گرم در لیتر، افزایش کورتیزول نقش مهمی در ابتدای مواجهه با شوری‎های جدید داشته است، به گونه­ای که میزان آن طی 12 ساعت نسبت به نمونه­های کنترل افزایش معنی‎داری داشته است، اما پس از آن و به تدریج با ایجاد سایر تغییرات در بافت­ها و سلول­های مؤثر در تنظیم اسمزی، مقادیر کورتیزول به سطوح پایه بازگشت.