تأثیر روابط تعاملی فرد با سرپرست و همکاران و جایگاه فرد در سلسله‌مراتب بر ادراک فضای سیاسی در سازمان

هدف این تحقیق بررسی تأثیر روابط تعاملی[1] و جایگاه فرد در سلسله‌مراتب سازمان، بر ادراک فضای سیاسی در سازمان است. برای این‌منظور، پژوهش حاضر از مدل ادراک فضای سیاسی در سازمان استفاده‌شده و آن را در نمونه‌ای از فضاهای کار در ایران بررسی کرده است. تحقیق از نظر روش، توصیفی و از نظر نتیجه، توسعه‌ای است. راهبرد اصلی مورد استفاده در تحقیق، پیمایش است. داده‌ها از طریق پرسش‌نامه گردآوری و استخراج‌شده و برای تجزیه‌وتحلیل روابط مدل، از روش تحلیل مسیر، یو من ویتنی، آزمون اسمیرنوف و تحلیل عاملی تأییدی و شاخص‌های نیکویی برازش استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهند که از میان عوامل تعاملی، رابطه‌ی میان فرد و سرپرستِ او- به‌ویژه- تأثیر قدرتمندی بر ادراک فضای سیاسی در سازمان دارد و ادراک فضای سیاسی بر عوامل عملکرد، تأثیری قابل توجه و معکوس دارد. همچنین به این نتیجه دست یافت که افرادی که در سلسله‌مراتب، در جایگاه مدیر قرار دارند، فضای سیاسی را با شدت کم‌تر از کارکنان عادی احساس می‌کنند. این پژوهش، با استفاده از نتایج حاصله، الگویی برای کاهش ادراک فضای سیاسی در سازمان ارایه می‌دهدکه در آن، تقویت روابط تعاملی کارکنان با سرپرستان و تقویت مدیریت مشارکتی و گسترش تفویض اختیارات مورد تأکید قرار گرفته است. [1]. Interactional