تأثیر فعالیت بدنی با شدت متوسط بر قدرت، استقامت عضلانی و عوامل نروتروفیک (CDNF, BDNF)، در رت‌های مبتلا به اختلال حرکت

  تحقیق حاضر با هدف بررسیتأثیرفعالیت بدنی متوسط بر قدرت، استقامت عضلانی و عوامل نروتروفیک در رت‌های مسن مبتلا به اختلال حرکتی انجام گرفت. در این پژوهش تجربی 24 سرموشصحرایینر نژاد ویستار به‌طورتصادفیبهسهگروه کنترل سالم بدون تمرین، پارکینسون بدون تمرین و پارکینسون با فعالیت بدنی متوسط، تقسیمشدند. گروهتمرین، به 4 هفتهفعالیت بدنی (5 روز درر هفته)، با شدت متوسط پرداختند. قدرت و استقامت عضلانی با آزمون هنگینگ و میزان CDNF, BDNFبا روش الایزا بررسی شد.بررسیتفاوتمیانگینگروه‌هابااستفادهازروشآماریتحلیلواریانس یکطرفه ودر سطح معناداری05/0>Pانجام گرفت. بین سه گروه از نظر قدرت و استقامت عضلانی، تفاوت معناداری وجود داشت، که در آزمون‌های تعقیبی مشخص شد رت‌های گروه تمرین (001/0P=) و کنترل سالم (001/0P=)، مدت زمان بیشتری نسبت به گروه اختلال حرکت بدون تمرین استقامت عضلانی خود را حفظ کردند.همچنین مشخص شد، میزان BDNF (001/0P=) و میزانCDNF گروه تمرین به‌طور معناداری نسبت به گروه بدون تمرین بالاتر است (001/0P=). براساسنتایج فعالیت بدنی متوسطمی‌تواند فاکتورهای نوروتروفیک در مغز را افزایش دهد و موجب افزایش و بهبود قدرت و استقامت عضلانی در رت‌های مبتلا به اختلال حرکتی شود. ازاین‌رو احتمال می‌رود استفاده از این تمرینات بتواند موجببهبود اختلالات حرکتی سالمندان ‌شود.