تأثیر فعالیت بدنی بر افسردگی سالمندان با تأکید بر نقش میانجی سرمایۀ اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر سنجش تأثیر فعالیت بدنی بر میزان افسردگی سالمندان با نقش میانجی سرمایة اجتماعی بود. این پژوهش از نظر هدف از پژوهش‌های کاربردی محسوب می‌شود و از حیث شیوة گردآوری داده‌ها پژوهشی توصیفی‌ـ همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری است. جامعة آماری پژوهش همة سالمندان بالای 55 سال شهر قم بودند که در فعالیت بدنی و ورزش مشارکت مستمر داشتند. نمونة آماری پژوهش شامل 203 نفر بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامة میزان مشارکت در فعالیت بدنی کریمیان (1396)، سرمایة اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998)، و افسردگی بک (1972) استفاده شد. روایی پرسشنامه‌ها با نظرخواهی از 12 استاد مدیریت ورزشی تأیید شد و پایایی آن در یک مطالعة مقدماتی از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 83/0 و 87/0 و 79/0 به دست آمد. یافته‏های تحقیق از طریق روش معادلات ساختاری نشان دادند فعالیت بدنی با میانجی‏گری سرمایة اجتماعی بر افسردگی سالمندان تأثیر منفی و معنادار می‌گذارد. در نتیجه سرمایة اجتماعی با افزایش روابط اجتماعی، حمایت اجتماعی، و اعتماد که از طریق شرکت در فعالیت‏های ورزشی به دست می‏آید بر کاهش میزان افسردگی سالمندان اثرگذار است.