تأثیر مصاحبه‌ی انگیزشی و آموزش گروهی شناختی- رفتاری بر بهبود شاخص‌های بهزیستی، کیفیت زندگی و مراقبت از خود در افراد مبتلا به دیابت نوع دو

هدف پژوهش حاضر، مطالعه­ی اثربخشی مصاحبه‌ی انگیزشی گروهی و آموزش گروهی شناختی- رفتاری را در افراد مبتلا به دیابت نوع دو در خصوص شاخص‌های بهزیستی، کیفیت زندگی و مراقبت از خود بود. از میان مراجعان انجمن دیابت ایران و انستیتو غدد و متابولیسم، 93 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو انتخاب شدند. سنجش در سه مرحله انجام پذیرفت؛ مرحله‌ی اول، خط پایه یا پیش‌آزمون، مرحله‌ی دوم، دو هفته بعد از آخرین جلسه‌ی مداخله، مرحله‌ی سوم، 9 هفته بعد از آخرین جلسه‌ی مداخله. شرکت‌کنندگان به طور تصادفی به گروه‌های مصاحبه‌ی انگیزشی (30 نفر)، آموزش گروهی‌ شناختی ـ رفتاری (26 نفر) و کنترل (37 نفر) اختصاص یافتند. میان گروه‌های پژوهش از نظر ویژگی‌های خط پایه (سن، سابقه‌ی دیابت، جنسیت، آمادگی تغییر، الگوهای شخصی و شاخص‌های پیامد) تفاوتی دیده نشد. برای هر کدام از مداخله‌ها، بر اساس راهنمای عمل، چهار جلسه‌ی گروهی به مدت 90 دقیقه توسط روانشناس واحدی برگزار شد. یافته‌های پژوهش نشان داد در بیماران دیابت نوع دو، مصاحبه‌ی انگیزشی به شکل گروهی آن می‌تواند به عنوان مداخله‌ای موثر، کیفیت زندگی، و مراقبت ازخود (در زمینه‌ی ورزش)، و آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری می‌تواند به عنوان مداخله‌ای مؤثر، شاخص بهزیستی، شاخص کلی مراقبت از خود، و مراقبت از خود (در زمینه‌ی رژیم غذایی) را بهبود بخشد، و مداخله‌ی مصاحبه‌ی انگیزشی گروهی، بهتر از آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری، می‌تواند مراقبت از خود (در زمینه‌ی رژیم غذایی) را بهبود بخشد.