تأمین رفاه و انتخاب نیاز (بر اساس دو متغیر میزان تحصیلات و شغل)

«رفاه اجتماعی» یکی از متغیرهای مورد استناد برای شناسایی نیاز اقشار مختلف در حوزة برنامه‌ریزی‌های کلان دولت‌هاست و راه‌های دست‌یابی به آن در مورد هر قشر به مختصات و شرایط جغرافیایی، فرهنگی، و تاریخی منطقه بستگی دارد. هدف این مقاله ارائة گزارش بخشی از پژوهش نیازسنجی اجتماعی ـ فرهنگی کلان‌شهر تهران (مصوب شورای پژوهشی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی) در خصوصِ ارتباط میزان تحصیل و شغل با انتخاب سه دسته از نیازها: مادی، عرفی ـ اخلاقی، و معنوی است. توسعة مادی و معنوی هر جامعه با توجه به مقدورات و اهداف همان جامعه و با برنامه‌ای هماهنگ تحقق می‌یابد و بر آن اساس، جوامع پیش‌رفته برنامه‌های کلان چندده‌‌ساله و کشورهای در حال توسعه برنامه‌های کوتاه‌مدت‌تری (پنج‌ساله) را طراحی، اجرا، و بهینه می‏کنند. شناسایی، جمع‏آوری، و بررسی آماری نیازها بین طیف‌های مختلف تحصیلی و طبقات شغلی و تجزیه و تحلیل آن مقدمه‌ای بر شناخت خصوصیات اجتماعی و فردی جامعۀ در حال تغییر است. یافته‌های استنباطی و آماری این‌گونه پژوهش‌ها به بازنمایی خلأها کمک می‌کند و ضرورت طراحی یک الگوی جامع رفاهی را در سطح ملی فراهم می‌آورد. بر اساس تحلیل‌های آماری تحقیق حاضر، رابطة معناداری بین گروه‌های شغلی و تحصیلی وجود دارد و متغیر شغل، در مقایسه با متغیر میزان تحصیلات، تأثیر بیش‌تری در انتخاب نیازهای اجتماعی دارد.