تحلیل احتمال مشارکت زنان شهری و روستایی ایران در بازار کار با استفاده از روش‎های اقتصادسنجی پارامتریک و ناپارامتریک

نرخ باروری زنان ایران طی سال‎های اخیر روند کاهشی چشم‌گیری را نشان داده است، از سوی دیگر برخلاف کاهش نرخ باروری، کشور با افزایش چشم‌گیر خدمات بازاری جانشین فعالیت‌های مربوط به خانه‌داری خانم‌ها، نظیر مهدکودک‌ها و واحدهای تولید و عرضه‎ی مواد غذایی روبه‌رو بوده است، که این پدیده خود می‌تواند به‌ عنوان نشانه‎ای از افزایش مشارکت زنان در بازار کار و کاهش فعالیت‌های درون خانه شناخته ‌شود. در این تحقیق رفتار مشارکت نیروی کار زنان متأهل در قالب نظریه‎ی تخصیص کلاسیک زمان افراد، با استفاده از دو روش پارامتریک لاجیت و ناپارامتریک لاجیت موضعی، و داده‌های بودجه خانوار ایران 1385، مورد بررسی قرار می‌گیرد. یافته‌های تخمین‌های پارامتریک نشان می‌دهد که سن و سطح تحصیلات تأثیری مثبت بر احتمال مشارکت در بازار کار زنان روستایی و شهری دارد، هم‎چنین درآمد غیرکاری فرد و درآمد شوهر، اثر منفی بر حضور زن روستایی و شهری گذاشته است، در حالی‎که زنان شهری میزان درآمد غیرکار را در تصمیم‌گیری لحاظ نمی‌کنند. وضعیت مسکن زن روستایی اثر منفی و معناداری بر حضور او در بازار کار داشته است، ولی اثر این متغیر برای زن شهری مثبت است، ولی معنادار نیست. تعداد فرزندان کم‎تر از 6 سال اثر مثبت معناداری بر حضور زن روستایی در بازار کار گذاشته است، ولی در تصمیم‌گیری زن شهری معنادار نیست. هم‎چنین تعداد فرزندان بالای 6 سال بر مشارکت زنان روستایی اثری مثبت گذاشته -است، ولی این متغیر تأثیر معنی‌داری بر تصمیم ورود به بازار کار زنان شهری ندارد. نتایج روش ناپارامتریک مانند روش پارامتریک نشان می‌دهد که به‌طور میانگین متغیر‎های سن، سطح تحصیلات و تعداد فرزندان بالای 6 سال احتمال حضور زنان شهری و همین‎طور روستایی در بازار کار را افزایش داده است. سن، اثر مثبت، ولی کاهش بر احتمال مشارکت و درآمد خانوار اعم از درآمد غیرکار و درآمد شوهر، تعداد فرزندان زیر 6 سال و وضعیت مسکن زنان شهری و روستایی بر حضور آن‎ها در بازار کار اثر منفی دارد. طبقه‎بندی JEL : J13, C25, C14