تحلیل وضعیت و مقایسۀ اشتغال‌زایی مدیران باشگاه‌های ورزشی با تحصیلات تربیت ‌بدنی و غیر تربیت‌ بدنی

هدف تحقیق حاضر تحلیل وضعیت و مقایسۀ اشتغال‌زایی مدیران باشگاه‌های ورزشی با تحصیلات تربیت ‌بدنی و غیر تربیت ‌بدنی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی – مقایسه‌ای بود. جامعۀ آماری، کلیۀ مدیران باشگاه‌های ورزشی شهر تهران بودند که 65 نفر از آنها براساس نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. از پرسشنامۀ محقق‌ساخته پس از تأیید روایی و پایایی برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. این پرسشنامه دارای 28 گویه است که وضعیت اشتغال‌زایی را اندازه می‌گیرد. از آزمون توزیع دوجمله‌ای برای تعیین وضعیت اشتغال‌زایی و از آزمون یومن ویتنی برای مقایسۀ اشتغال‌زایی مدیران استفاده شد. یافته‌ها نشان داد میانگین اشتغال‌زایی مدیران باشگاه‌های ورزشی شهر تهران با تحصیلات تربیت ‌بدنی به شکل معنا‌داری از حد متوسط بالاتر است، درحالی‌که وضعیت اشتغال‌زایی مدیران فاقد تحصیلات دانشگاهی باشگاه‌های ورزشی استان تهران در وضعیت متوسط قرار دارد. نتایج آزمون یومن ویتنی نشان داد که بین اشتغال‌زایی مدیران باشگاه‌ها با تحصیلات تربیت ‌بدنی و غیر تربیت ‌بدنی تفاوت معناداری وجود ندارد (0/834=p، 0/209-=Z). براساس یافته‌های پژوهش، توجه به مهارت‌های اشتغال‌زایی در تربیت دانشجویان تربیت‌بدنی غفلت شده که ضروری است به این موارد توجه شود.