رابطه‌ی متقابل نوآوری و استانداردسازی: بررسی رابطه‌ی آن‌ها در کشورهای درحال توسعه

ادبیات در حال رشد، رابطه‌ی متقابل مثبت بین نوآوری و استانداردسازی را تأیید می‌کند. سازمان‌های بین‌المللی نیز مانندOECD  و WTO از کشورهای درحال توسعه برای ایجاد توانمندی‌های نوآوری و استانداردسازی پشتیبانی می‌کنند. با این حال رابطه‌ی بین نوآوری و استانداردسازی در کشورهای درحال توسعه، که از نظر ظرفیت‌های فناورانه، اقتصادی و نهادی نسبتاً ضعیف‌تر هستند، هنوز در دست پژوهش است. 63 مقاله‌ی مستخرج از پایگاه‌داده‌ی علمی وب که رابطه‌ی استانداردسازی- نوآوری را در بافتار کشورهای درحال توسعه پوشش می‌دهند، مورد بررسی قرار گرفتند. این موضوع که چگونه ارتباط بین نوآوری و استانداردسازی، پیامدهایی برای توسعه‌ی اجتماعی و اقتصادی در کشورهای درحال توسعه فراهم می‌آورد، بحث شده و یک مدل مفهومی برای درک پویایی‌های آن ترسیم می‌شود. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که استانداردها، نوآوری را به سه روش تسهیل می‌کنند: نوآوری از طریق مقیاس‌پذیری[1]، اثبات[2] و هماهنگ‌کردن[3]. در حالی‌که سازوکارهای محرک و مانع نقش ایفا می‌کنند، ذی‌نفعان مختلفی درگیر این رابطه هستند. در این بین، نقش‌های دولت و سازمان‌های حامی فناوری/صنعت برجسته شده‌است، زیرا آن‌ها توانمندی‌های نسبتاً ضعیف فناورانه‌‌ی سایر نقش‌آفرینان را کامل می‌کنند. در برابر ادبیات موجود در کشورهای توسعه‌یافته که در آن‌ها استانداردسازی به عنوان فرایندی پویا برای شکل‌دهی به مسیر نوآوری ترسیم شده‌است، بحث حاضر درخصوص کشورهای درحال توسعه، نسبت‌به جنبه‌های پذیرش استانداردها گرایش دارد. همچنین، اشاره می‌شود که شکافی بین اهداف رشد اقتصادی و توسعه‌ی اجتماعی وجود دارد. [1] Innovation by Scaling [2]  Proving [3] Coordinating