رابطه بین تقاضای انرژی و حمل‌ونقل خانوارهای شهری و آلودگی محیط زیست از طریق انتشار گازهای گلخانهای در استان‌های ایران

انرژی به­عنوان یـکی از مهم‌ترین عوامل تولید جایگاه ویژه‌ای در رشد و توسـعه اقـتصادی هـر کشور دارد. به­طوری که بخش بزرگی از مصرف انرژی در جهان توسط سوخت‌های فسیلی تأمین می‌شود که این امر موجب انتشار وسیع مواد آلاینده و نیز آسیب‌های جهانی هم­چون گرم شدن کره زمین و تغییرات آب و هوایی شده است. در این مطالعه برای تخمین تابع تقاضای انرژی (شامل برق و گاز طبیعی) و حمل‌ونقل (مصرف سالانه بنزین برای خانوارهایی که خودروی شخصی دارند) از روش داده‌های ادغام شده و روش دو مرحله‌ای هکمن استفاده شده است. برای این منظور داده‌های هزینه-درآمد خانوار برای سال 1388 که تقریباً 14000 خانوار شهری می‌باشد به کار گرفته شده است. بعد از تخمین تابع تقاضای انرژی و حمل‌ونقل به برآورد ضرایب انتشار آلودگی ناشی از مصرف سه حامل انرژی برق، گاز و بنزین پرداخته و در نهایت میزان انتشار ناشی از سه حامل انرژی فوق محاسبه شده است. نتایج حاصل از تخمین تابع تقاضای سه حامل مختلف انرژی (برق، گاز و بنزین) نشان می‌دهد بیش­ترین میزان انتشار دی‌اکسیدکربن مربوط به برق بوده و کم­ترین آن مربوط به بنزین می‌باشد. هم­چنین نتایج حاصل از برآورد انتشار دی‌اکسیدکربن ایجاد شده توسط مصرف حامل‌های مختلف انرژی در استان‌های کشور نیز نشان می‌دهد بیش­ترین میزان انتشار  CO2مربوط به استان تهران بوده و کم­ترین آن مربوط به سه استان کهگیلویه و بویراحمد، خراسان شمالی و ایلام است.